آمریکا عملیات طوفان صحرا را علیه کدام کشور انجام داد

آمریکا عملیات طوفان صحرا را علیه کدام کشور انجام داد را از سایت هاب گرام دریافت کنید.

جنگ خلیج فارس

پایان جنگ ایران و عراق هم‌زمان با بروز تشنّج عراق و کویت بود. ارتش عراق در زمان حکومت صدام حسین و حزب بعث عراق در تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ (۱۹۹۰ م) به کویت حمله و این کشور را اشغال کرد. عراق با این حمله باعث بروز بحرانی بین‌المللی گردید و اخطار شورای امنیت را نپذیرفت. آمریکا در سال ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) با ائتلافی از کشورهای دیگر به کویت و سپس به عراق حمله کرد و ارتش عراق را از کویت بیرون راند.

دلیل حملهٔ عراق به کویت مشکل بدهی ۱۳۰ میلیارد دلاری عراق به کویت و تلاش عراق برای بازسازی اقتصاد عراق بود که در جنگ ایران و عراق نابود شده بود. عراق معتقد بود چون جنگ ایران و عراق به سود کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بوده‌است، دولت‌های عربی باید بدهی ۱۳۰ میلیارد دلاری عراق را ببخشند. کویت زیر بار نرفت و تشنج با کویت بروز کرد.

از جنگ «خلیج فارس» به عنوان جنگ اول خلیج فارس یاد می‌شود. از عملیات حمله آمریکا به عراق در سال ۱۳۶۹ خورشیدی (۱۹۹۱ میلادی) به عنوان طوفان صحرا یاد می‌شودکه بعد از آن عملیات صحرای سینا بود. جنگ دوم خلیج فارس نیز در سال ۲۰۰۳ از طرف آمریکا به عراق تحمیل گردید.

این نبرد بنا بر گفته دانشنامه جنگ و صلح بزرگترین نبرد قرن بیستم پس از جنگ جهانی دوم از لحاظ تعداد تجهیزات و متحدان است. این جنگ با بودجه ۱۰ میلیارد دلاری کشورهای عربی و ۱۸ میلیارد دلاری آمریکا را به دنبال داشت.

پیشینه[ویرایش]

حزب بعث عراق زمانی قدرت را به دست گرفت که عراق در میان بحران‌های عمیقی غرق شده بود. عراق بسیار پیش تر از قدرت‌گیری حزب بعث، بین گروه‌های اجتماعی، قومی، مذهبی و اقتصادی‌اجتماعی تقسیم شده بود. سنی دربرابر شیعه، عرب علیه کرد، رئیس قبیله در مقابل بازرگان شهری و کوچ‌نشین ضد روستایی. ثبات قدرت در کشوری که توسط چنددستگی‌ها و درگیری‌های سیاسی به هم ریخته بود، نیازمند پیشبرد استانداردهای زندگی بود. حزب بعث، نوسازی اقتصاد عراق را به همراه تشکیل یک دستگاه امنیتی قدرتمند برای جلوگیری از بروز کودتا در ساختار قدرت و جلوگیری از شورش‌های مردمی پیگیری کرد. حزب بعث به دقت روی برنامه‌های توسعه و رفاه اجتماعی نظارت می‌کرد.

در سال ۱۳۵۷ حکومت محمد رضا پهلوی در ایران با انقلاب ایران سرنگون شد و نظام جمهوری اسلامی به رهبری سید روح‌اله موسوی خمینی بر سر کار آمد. پس از انقلاب ایران کشمکش‌های مرزی بین ایران و عراق به مدت ده ماه در مورد تسلط بر اروندرود که دو کشور را از هم جدا می‌سازد بالا گرفت.

عراق در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به ایران حمله کرد و وارد استان نفت خیز خوزستان شد. صدام حسین، اعلام کرد از این پس خرمشهر ضمیمه خاک عراق است و یکی از شهرهای این کشور میباشد و جدیدترین شهر عراق را محمره نامید. صدام حسین برای دریافت کمک‌های نقدی و سیاسی به دیگر کشورهای عرب روی آورد. او با موفقیت توانست حمایت رونالد ریگان رئیس‌جمهور آمریکا را به دست آورد.

جنگ خونین هشت ساله به بن‌بست رسیده بود. ایران، قطنامهٔ ۵۹۸ شورای امنیت را پذیرفت. در این جنگ تقریباً یک میلیون و هفتصد هزار نفر از هر دو طرف جان خود را از دست دادند. اقتصاد هر دو کشور که پیش از این سالم و رو به رشد بود، نابود شد.

عراق در حدود ۷۵ میلیارد دلار بدهی جنگی به بار آورد. استقراض از آمریکا باعث شد که عراق تبدیل به کشوری بدهکار شود. این وضعیت برای صدام حسین که به دنبال ملی‌گرایی عربی بود شرم‌آور به نظر می‌رسید.

عراق در طول جنگ با ایران در دههٔ هشتاد میلادی مبالغ بسیار زیادی را از دیگر کشورهای عربی قرض گرفته بود. اکنون که صدام حسین با هزینه‌های گزاف ساخت دوبارهٔ زیربنای عراق روبه‌رو بود با ناامیدی به دنبال پول می‌گشت، این بار برای ساخت زیربنای عراق پس از جنگ.

علل حمله عراق به کویت[ویرایش]

پایان جنگ ایران و عراق مقارن با بروز کشمکش با همسایهٔ ثروتمندی به نام کویت بود. صدام حسین بر این باور بود که جنگ او با ایران باعث شده‌است که کویت از حملهٔ قریب‌الوقوع ایرانیان در امان باشد. او همچنین معتقد بود چون جنگ او با ایران به سود کشورهای حوزهٔ خلیج فارس بوده‌است، دولت‌های عربی باید بخشی از بدهی عراق را ببخشند. صدام حسین با اصرار از کویت خواست که بدهی ۳۰ میلیارد دلاری عراق را که برای جنگ با ایران گرفته شده بود ببخشد، ولی کویتی‌ها زیر بار نرفتند.

صدام که در پی جمع‌آوری پول برای ساخت مجدد عراق بود، به کشورهای صادرکنندهٔ نفت فشار آورد تا کمی از تولید خود بکاهند تا قیمت نفت بالاتر رود. کویت از کاهش تولید نفت سر باز زد. این کشور همچنین پیشگام کشورهای مخالف کاهش تولید نفت در اوپک شد. کویت مقادیر زیادی نفت استخراج می‌کرد تا بهای نفت را پایین نگه دارد، در حالی که عراق برای بازپرداخت بدهی‌های خود نیاز به فروش نفت به قیمت بالا داشت.

در همین زمان بود که صدام مخالفت خود با خطوط مرزی عراق-کویت (که در اصل توسط استعمارگران پادشاهی بریتانیا در سال ۱۳۰۱ تعیین شده بودند) را نشان داد. دلیل او این بود که این وضعیت باعث جدایی عراق از دریا می‌شود. یکی از اندک مقولاتی که باعث وحدت در کشوری می‌شد که مملو از تقسیمات اجتماعی، قومی، مذهبی و اقتصادی‌اجتماعی بود، در مرحلهٔ اول، باور بر این نکته بود که کشور کویت هیچ حقی برای موجودیت هم ندارد. ملی‌گرایان عراقی دست‌کم به مدت نیم قرن بر این نکته پافشاری می‌کردند که کویت از دیرباز بخش لاینفک عراق بوده و تنها زمانی موجودیت مستقلی پیدا کرده که امپریالیست‌های بریتانیایی اراده کرده‌اند. آخرین اختلافات عراق و کویت در دهه ۱۹۷۰ و قبل از جنگ ایران و عراق مربوط به جزیره بوبیان بوده‌است. صدام در سفر خود به ایران پس از قرارداد ۱۹۷۵ طی مصاحبه‌ای گفته بود زمانی به کویت سفر خواهد کرد که موضوع جزیره بوبیان حل شود. صدام باور داشت که بوبیان متعلق به عراق است اما حاضر است آن را از کویت اجاره کند. در تمام نقشه‌های عراق تا قبل از جنگ ایران و عراق بوبیان جزئی از عراق ترسیم شده‌است. اسناد نام خلیج فارس، میراثی کهن و جاودان بحث خفایا الحرب از اسناد بریتانیا سفر صدام به تهران.

ذخایر نفتی کویت نیز خود باعث افزایش تنش در منطقه بود. این ذخایر تقریباً با ذخایر نفت عراق برابر بودند (در حالی که جمعیت کویت تنها ۲ میلیون و جمعیت عراق ۲۵ میلیون نفر بود). عراق و کویت روی هم ۲۰ درصد ذخایر شناخته‌شدهٔ نفت جهان را دارا بودند.

کمی بعد پادشاهی کویت با حفر چاه‌هایی که عراق فکر می‌کرد داخل منطقهٔ مرزی مورد مشاجرهٔ دو کشور است، باعث خشم صدام شد. صدام در زمانی که عراق هنوز جزو کشورهای منفور به حساب نمی‌آمد به آمریکا شکایت کرد. هر چند که بحران اقتصادی عراق به مدت چندین سال بود که ادامه داشت ولی صدام می‌خواست به‌وسیلهٔ پول نفت به آن پایان دهد. او هنوز ارتش با تجربه و تا بن دندان مسلح خود را داشت و گهگاه از آن برای تأثیرگذاری روی روابط منطقه‌ای استفاده می‌کرد. صدام چندی بعد دستور حرکت نیروهایش به مرز کویت را داد.

در حالی که روابط عراق و کویت روز به روز به وخامت می‌گرایید، صدام اخباری مبنی بر تهدیدات آمریکا دربارهٔ پاسخگویی نظامی به عراق دریافت می‌کرد.

صدام در تاریخ ۲۵ ژوئیه ۱۹۹۰ م. طی یک ملاقات اضطراری با آوریل گلاسپی، سفیر آمریکا در عراق تمایل خود به ادامهٔ گفتگوها را ابراز داشت. با همین هدف بود که جرج بوش و جیمز بیکر اظهار داشتند که نمی‌خواهند در این میان از زور استفاده شود و همچنین آن‌ها نسبت به اختلافات مرزی عراق و کویت بی‌طرف می‌مانند و خود را وارد ماجرا نخواهند کرد. کمی بعد مذاکرات سران عراق و کویت به شکست انجامید. سپس صدام فرمان پیش‌روی نیروهای خود به داخل خاک کویت را داد.

هر چند که اطلاعات دست اولی پیرامون انگیزهٔ صدام از حمله به کویت در دست نیست، ولی با در نظر گرفتن دیدگاه صدام پیش از جنگ و علامت‌های واشینگتن، می‌توان حدس زد که دلیل اصلی حمله به کویت مشکل بدهی‌های بعد از جنگ عراق و تلاش‌های بیهودهٔ صدام برای بازسازی زیربنایی، احیای اقتصاد نابود شده و تثبیت موقعیت سیاسی عراق بود. عده ای نیز به دست آوردن منابع کافی برای حمله مجدد به ایران را از علل حمله صدام به کویت می‌دانند.

اشغال کویت[ویرایش]

صدام در تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ (۱۹۹۰) به کویت حمله کرده و خاک آن را به عراق ضمیمه کرد و با این کار خود باعث بروز بحران‌های بین‌المللی گشت. اشغال کویت به معنای آن بود که صدام با احتساب ذخایر نفتی کویت دارای ۲۰ درصد ذخایر نفت جهان شده بود.

آمریکا در بهمن‌ماه سال ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) با ائتلافی از نیروهای سازمان ملل متحد به کویت یورش برده و نیروهای عراقی را از این کشور بیرون راند.

جورج هربرت واکر بوش، رئیس‌جمهور آمریکا در روزهای نخست با احتیاط رفتار کرد. کویت قبل از اشغال، از سویی یکی از دشمنان سرسخت اسرائیل بود و جزو کشورهای سلطنتی حوزهٔ خلیج فارس به‌شمار می‌رفت که با شوروی روابط دوستانه داشت. از سوی دیگر سیاست‌گذاران خارجی، کارشناسان خاورمیانه و منتقدان نظامی واشینگتن و کارخانه‌هایی که سرمایه‌گذاری‌های سنگینی در منطقه کرده بودند، نگرانی‌های زیادی در مورد ثبات منطقه داشتند. این حمله باعث ترس از این شد که بهای نفت جهانی و در نتیجه اقتصاد جهانی در خطر قرار گیرد؛ کویت تقریباً ده درصد کل ذخایر نفت خام را در اختیار داشت. به احتمال زیاد، هنگامی که مارگارت تاچر نخست‌وزیر سرسخت بریتانیا که از دوستان وفادار آمریکا در دورهٔ ریگان-بوش به‌شمار می‌رفت به آمریکا رفته بود، بوش را به این کار راضی کرد. بریتانیا نسبت به آمریکا روابط تاریخی بیشتری با کویت داشت. این روابط به سال‌های استعمار کویت از سوی بریتانیا برمی‌گشت. این کشور همچنین سود زیادی از بابت سرمایه‌گذاری‌های خود در کویت برداشت می‌کرد.

همکاری بین ایالات متحده و شوروی باعث شد تا موضوع به شورای امنیت سازمان ملل فرستاده شود. این شورا تصمیم گرفت که اگر صدام نیروهای خود را طبق برنامه زمان‌بندی‌شده از کویت خارج نکند، اجازهٔ استفاده از زور علیه این کشور را خواهد داد. سیاست‌مداران آمریکایی از این می‌ترسیدند که عراق قصد حمله تلافی‌جویانه به کشور نفت‌خیز عربستان سعودی که از دههٔ چهل میلادی از دوستان نزدیک آمریکا به‌شمار می‌رفت و مخالف اشغال کویت بود را داشته باشد. پس از آن بود که آمریکا و گروهی از کشورهای متحد دیگر که از کشورهای مختلفی نظیر مصر، سوریه و چکوسلواکی تشکیل شده بودند، دسته‌های بزرگی از نیروهای خود را به مرز عربستان و کویت و عراق فرستادند تا ارتش عراق را که در آن زمان بزرگ‌ترین ارتش خاورمیانه بود دور بزنند.

هنگامی که گفتگوها و تهدیدهای پس از جنگ هنوز در جریان بود، صدام رویکرد دوباره به قضیهٔ فلسطین کرده واعلام کرد که اگر اسرائیل از نوار غربی رود اردن، بلندی‌های جولان و نوار غزه عقب‌نشینی کند او نیز از کویت باز پس می‌نشیند. این پیشنهاد صدام باعث بروز شکاف بین کشورهای عرب شد و آمریکا و کشورهای عرب غربی را در مقابل فلسطینی‌ها قرار داد. ائتلاف ضد اشغال در پایان، هرگونه ارتباطی بین موضوع فلسطین و کویت را رد کرد.

حمله اول آمریکا به عراق[ویرایش]

صدام ضرب‌الاجل شورای امنیت را نپذیرفت. آمریکا و متحدانش با پشتیبانی شورای امنیت در تاریخ ۲۶ دی ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) حملهٔ هوایی گسترده‌ای را علیه عراق آغاز کردند. اسرائیل نیز توسط موشک‌های عراقی مورد اصابت قرار گرفت ولی از آنجا که نمی‌خواست کشورهای عرب از ائتلاف ضد عراق خارج شوند درصدد انتقام‌جویی برنیامد. یک نیروی زمینی که اغلب افرادش از قوای مسلح آمریکایی و انگلیسی و تیپ‌های پیاده‌نظام بودند ارتش صدام را در بهمن ماه سال ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) از کویت بیرون رانده و بخش جنوبی عراق را تا رود فرات اشغال کردند.

بوش در تاریخ ۱۵ اسفند ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) با اشاره به درگیری‌های منطقه اعلام کرد: «موضوع، تنها یک کشور کوچک نیست، هدف ما یک عقیدهٔ تازه است- یک نظم نوین جهانی، نظمی که در آن کشورهای مختلف تحت یک جنبش گرد هم آمده تا به آرزوهای جهانی بشریت، یعنی: صلح و امنیت، آزادی و حاکمیتِ قانون دست یابند.»

ارتش پرتعداد و کم‌سلاح عراق در نهایت نشان داد که دیگر نمی‌تواند در برابر نیروهای زمینی سریع‌الانتقال ائتلاف و پشتیبانی هوایی قدرتمند آن‌ها دوام بیاورد. تقریباً ۱۷۵٬۰۰۰ عراقی اسیر شده بودند و بنابر آمارهای اعلام‌شده از سوی آمریکا شمار تلفات عراقی‌ها به ۲۰٬۰۰۰ نفر می‌رسید. منابع دیگر شمار کشته‌ها را تا ۱۰۰٬۰۰۰ نفر هم برآورد می‌کردند. عراق براساس توافقنامهٔ آتش‌بس قبول کرد که همهٔ جنگ‌افزارهای شیمیایی و بیولوژیک خود را از بین برده و به بازرسان سازمان ملل اجازهٔ بازرسی از پایگاه‌های خود را بدهد. تحریم تجاری سازمان ملل تا زمانی که عراق تمامی شروط را اجرا نکرده بود باقی می‌ماند.

پیامد حمله آمریکا به عراق[ویرایش]

وضعیت به وجود آمده زمینه را برای شورش‌های گروه‌های قومی و دینی فراهم کرد. با اوضاع جاری پس از جنگ در عراق، ناآرامی‌های اجتماعی و قومی بین شیعیان، کردها و واحدهای نظامی ناراضی می‌توانستند خطر بزرگی برای دولت صدام باشند. شورش‌های کردها در شمال و شیعیان در جنوب و مرکز عراق با بی‌رحمی تمام پاسخ داده شد.

آمریکا که خود، عراقی‌ها را تشویق به شورش علیه صدام کرده بود هیچ کمکی جز کنترل منطقه پرواز ممنوع عراق نکرد. به علاوه عده ای آمریکا را متهم می‌کنند که برای جلوگیری از تشکیل حکومت شیعی و کردی در عراق دقیقاً در زمان شکل‌گیری شورش‌ها با عراق اعلام آتش‌بس کرد تا نیروهای ارتش به راحتی اعتراضات را سرکوب کنند. ترکیه با هرگونه استقلال کردها مخالف بود و عربستان سعودی و دیگر کشورهای محافظه‌کار عرب از به وجود آمدن یک انقلاب شیعی دیگر مانند انقلاب ایران هراس داشتند. صدام که توانسته بود پس از شکست در جنگ، بحران‌ها را نیز کنترل کند، با کشوری مواجه بود که از نظر اقتصادی و نظامی به شدت آسیب دیده بود و او هرگز نتوانست آسیب‌ها را جبران کند. او دائماً بقای خود را نشانهٔ پیروزی عراق در جنگ با آمریکا اعلام می‌کرد. این پیغام صدام شهرت زیادی در جهان عرب پیدا کرد.

صدام با اصرار زیاد می‌خواست خود را مسلمانی مؤمن نشان دهد تا بتواند نظر گروه‌های دینی محافظه‌کار جامعهٔ عراق را به خود جلب کند. بعضی از عناصر شریعت اسلام به قانون عراق بازگردانده شدند. برای نمونه وی در سال ۱۳۸۰ (۲۰۰۱) حکم اعدام همجنس‌گرایان، تجاوزگران و فاحشگان را به قوانین عراق بازگرداند و عبارت «الله اکبر» را با دست‌خط خود به پرچم عراق افزود.

پس از اتمام جنگ رابطهٔ بین ایالات متحده و عراق همچنان متشنج ماند. در فروردین ماه سال ۱۳۷۲ (۱۹۹۳) سرویس امنیتی عراق تلاش کرد تا جرج اچ دبلیو بوش رئیس‌جمهور سابق آمریکا را هنگام دیدار وی از کویت ترور کند اما مأموران امنیتی کویت بمب کار گذاشته شده در خودرو بمب‌گذاری شده را خنثی کردند. آمریکا در پاسخ به این اقدام در تاریخ ۵ تیر ۱۳۷۲ (۱۹۹۳) حمله‌ای موشکی به ساختمان مرکزی اطلاعات عراق در بغداد کرد.

تحریم‌های سازمان ملل که به دلیل حملهٔ عراق به کویت وضع شده بودند و از صادرات نفت عراق نیز جلوگیری می‌کردند، همچنان بر جای خود باقی‌ماندند. این تحریم‌ها موجب سختی اوضاع زندگی و نابودی اقتصاد و زیربنای عراق شدند. تنها، قاچاق کالا در مرز سوریه و کمک‌های انسانی باعث بهبود نسبی این بحران می‌شد. سازمان‌های بین‌المللی مانند یونیسف و بهداشت جهانی (WHO) تخمین می‌زنند که این تحریم‌ها بین ۵۰۰٬۰۰۰ تا ۲/۱ میلیون مرگ در پی داشته‌اند. اکثر جان‌باختگان، افراد زیر ۵ سال بوده‌اند. برخی افراد دیگر نیز که به این آمار شک دارند، برآورد می‌کنند که ۳۵۰٬۰۰۰ تن بین سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰ (۱۹۹۱ تا ۲۰۰۰) بر اثر تحریم‌ها جان خود را از دست داده‌اند و بیشتر مرگ‌ها به خاطر بمباران زیرساخت‌های عراق بوده‌است. سازمان ملل در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۷۵ (۱۹۹۶) به دولت عراق اجازه داد تا مقدار محدودی از نفت خود را در ازای دریافت غذا و دارو به فروش برساند. درآمد محدودی که از بابت برنامهٔ نفت در برابر غذای سازمان ملل متحد بدست می‌آمد به عراق جاری شد.

سیاست‌مداران آمریکایی همچنان صدام حسین را متهم به تخلف از موارد آتش‌بس نظیر توسعهٔ سلاح‌های کشتار جمعی و دیگر سلاح‌های ممنوعه، خودداری از انتشار اطلاعات دربارهٔ این سلاح‌ها و تخلف از تحریم‌های سازمان ملل و «منطقهٔ پرواز ممنوع» می‌کردند. حملات نظامی یک‌طرفهٔ آمریکا و انگلیس گاه‌وبیگاه در عراق انجام می‌شدند، که بزرگ‌ترین آن‌ها عملیات روباه صحرا نام داشت که در سال ۱۳۷۷ (۱۹۹۸) انجام شد. دلیل اصلی بحران‌ها بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۷ (۱۹۹۷ تا ۱۹۹۸) که موجب بمباران شدید عراق از سوی انگلیس و آمریکا در ۲۵ آذر تا ۲۸ آذر ۱۳۷۷ (۱۹۹۸) گشت، در اختیار داشتن سلاح‌های غیرقانونی توسط عراق اعلام شد. دو سال پس از فعالیت‌های مداوم، جنگنده‌های آمریکایی و انگلیسی در بهمن ماه سال ۱۳۸۰ (۲۰۰۱) با شدت بیشتری به پایگاه‌های نزدیک بغداد حمله کردند.

پس از جنگ، حمایت از صدام بین حامیان تکریتی وی، اعضای خانواده و دیگر پشتیبانان او تقسیم گشت. آن‌ها مشارکت زیادی در فعالیت‌های سرکوبگرانه و مستبدانهٔ دولت داشتند. سرکوب مخالفان داخلی به شدت افزایش پیدا کرد و پسران صدام، عدی حسین و قصی حسین به شدت نیرومند گشته و موجی از ترورهای پنهان را به وجود آوردند. این دو به احتمال زیاد عوامل مؤثر در فرار دامادهای صدام (حسین کامل و صدام کامل) به اردن در مردادماه سال ۱۳۷۴ (۱۹۹۵) بودند. دامادهای صدام که جزء رده‌بالاترین نظامیان ارتش عراق به حساب می‌آمدند، پس از بازگشت به عراق در بهمن ماه همان سال (فوریهٔ سال بعد) کشته شدند.

همکاری عراق با بازرسان سازمان ملل در طول دههٔ ۹۰ میلادی متناوب بود. دسترسی بازرسان به پایگاه‌های مورد نظر نهایتاً در سال ۱۹۹۸ م. قطع شد. این‌طور گفته می‌شود که عراق در حال بازی دادن قدرت‌های غربی و دیگر کشورهای عرب بود و می‌خواست این‌طور نشان بدهد که مقادیر زیادی مواد ممنوعه در اختیار دارد که با استفاده از آن‌ها می‌تواند به دوران اقتدار خویش بازگردد.

کشورهای شرکت‌کننده[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع و پیوند به بیرون[ویرایش]

منبع مطلب : fa.wikipedia.org

مدیر محترم سایت fa.wikipedia.org لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

عملیات طوفان صحرا (جنگ اول خلیج فارس)

عملیات طوفان صحرا (جنگ اول خلیج فارس)

نویسنده:یزدان کبیری نژاد

چرا باید جنگی جدید در منطقه به وجود آید؟

ارتش رژیم بعث در روز ۳۱شهریور ۱۳۵۹ جنگی را بطور رسمی به جمهوری اسلامی ایران تحمیل کرد.
البته ناگفته نماند از سال های قبل هم در گیری بین پاسگاه ها و بمباران های پاسگاه دو کشور توسط دیگری وجود داشته.

این جنگی که عراق شروع کرد جنگی فرسایشی بود به هزینه های گزاف و کشته شدن بیش از یک میلیون و قریب به دو میلیون نفر از دو طرف داشت.
اما از بحث اصلی خارج نشویم.

این جنگ آسیب فراوانی به اقتصاد رو به رشد دو کشور زد،باعث ویرانی عظیمی شد که دو کشور سالها وقت گذاشتن صرف باز سازی اقتصاد و مناطق ویران شده.
اما در این میان تمام کشور های عربی به غیر از چند کشورعربی مانند سوریه ولیبی حامی عراق بودند.
.
حامیان اصلی عراق مانند کویت وعربستان سعودی به عراق کمک های مالی فراوان کردند که پس از پایان جنگ کشور های قرض دهنده مانند عربستان و کویت درخواست باز پس گیری کمک های مالی شان از عراق شدند که قریب به ۳۰میلیارد دلار بود.
عراق از پس دادن پول سر باز میزد،واذعان میکرد در این جنگ تمام اعراب حضور داشتند و اعراب دشمن ایرانیان هستند و آنها به وظیفه شان عمل کردند و نباید انتظار پس گیری پو لشان را داشته باشند.

همچنین عراق از قدیم با کویت بر سر نقاط مرزی مشکل داشته اند.
عراق سعی داشت با افزایش قیمت نفت کمی به اقتصاد خود نیرویی دوباره بدهد،اما کویت صادرات نفت خود را افزایش داد و به همین دلیل قیمت نفت سقوط کرد که اینکار صدام را حسابی عصبانی کرد و دنبال بهانه برای حمله به کویت میگشت.

چگونه صدام چنگ جدیدی را شروع کرد؟

کشور عراق در ۱۱ مرداد ماه ۱۳۶۹ که هنوز ۲ سال کامل از جنگ قبلی نگذشته بود،جنگی را علیه دولت کویت آغاز کرد.

ارتش عراق شامل بود از:۶۰۰هواپیما،۵۳۰۰تانک،۷۰۰۰زرهپوش،۳۰۰۰عراده توپ،تعداد زیادی انبار مهمات پر شده از موشک و بمب، بالگرد های فراوان و در کنار همه بیش از یک میلیون نفر سرباز تا دندان مسلح و باتجربه از جنگ پیشین با ایران و حتی افسران مسن تر تجربه در گیری با کرد ها راداشتند. ارتش عراق اولین قدرت منطقه و پنجمین ارتش و نیرو هوایی جهان بود.
اما قبل از حمله ۴۰لشکر ارتش رژیم بعث که حداقل یک سومشان زرهی و مکانیزه بودند در سمت مرزهای جنوب جنوب غرب عراق متمرکز شده و دولت عراق هم مرتبا در حال تهدید کویت بود.

همسایه شرقی عراق به سرعت در حال باز سازی ویرانی ها بود و علاقه ای به دخالت در کار همسایه اش نشان نداد.و همچنین اسرائیل با اینکه ترس حمله از سوی صدام که جنون به او دست داده بود را به همراه داشت اما نمیخواست پیش دستی کند و زود تر به عراق حمله کند.

۱۱مرداد۱۳۶۹(۲اوت۱۹۹۰)
عراق بدون توجه به اخطار های جهانی ضربه خود را به کویت زد و این کشور را ظرف ۱۳ساعت در حالیکه تمام مسئولین رده بالا به عربستان فرار کرده بودند تسخیر کرد،وآن را یکی از استان های عراق خواند .
با احتساب ذخایر نفتی کویت صدام صاحب ۲۰٪ نفت دنیاشد.

غرب واعراب که طی ده سال گذشته کمک های مالی فروان و تجهیزات نظامی عظیمی را به عراق بر علیه ایران تقدیم کرده اشتباه بزرگی انجام داده بودند و این اشتباه آن بود که:عراق پس از جنگ با ایران چه خواهد؟

اما واکنش جهانی پس از تسخیر کویت

جورج بوش رئیس جمهور ایلات متحده در روز های اول با احتیاط رفتار میکرد زیرا از سویی کویت یکی از دشمنان اسرائیل بود و کشوری سلطنتی حوزه خلیج فارس که روابط دوستانه ای باشوروی داشت. و همچنین بخش قابل توجهی از نفت خام جهان در اختیار کویت بود.و از سوی دیگر ترس شان از این بود ثبات منطقه از بین برود و قیمت نفت صعود بی سابقه داشته باشد.
همکاری بین ایالات متحده و شوروی باعث شد تا موضوع به شورای امنیت سازمان ملل فرستاده شود. این شورا تصمیم گرفت که اگر صدام نیروهای خود را طبق برنامه زمان‌بندی‌شده از کویت خارج نکند، اجازهٔ استفاده از زور علیه این کشور را خواهد داد. سیاست‌مداران آمریکایی از این می‌ترسیدند که عراق قصد حمله تلافی‌جویانه به کشور نفت‌خیز عربستان سعودی که از دههٔ چهل میلادی از دوستان نزدیک آمریکا به شمار می‌رفت و مخالف اشغال کویت بود را داشته باشد.

همچنین کشور فرانسه به علت تحریم ها تجهیزات نظامی که صدام سفارش داده بود را هرگز تحویل نداد،کشور ترکیه لوله های نفنتی عراق را که از کشورش میگذشت را بست.
وبر خلاف انتظار جامعه جهانی دولت جمهوری اسلامی ایران اعلام بی طرفی کرد.

اما واکنش صدام به تهدیدات شورای امنیت سازمان ملل

صدام رویکرد دوباره به قضیهٔ فلسطین کرده واعلام کرد که اگر اسرائیل از نوار غربی رود اردن، بلندی‌های جولان و نوار غزه عقب‌نشینی کند او نیز از کویت باز پس می‌نشیند. این پیشنهاد صدام باعث بروز شکاف بین کشورهای عرب شد و آمریکا و کشورهای عرب غربی را در مقابل فلسطینی‌ها قرار داد. ائتلاف ضداشغال در پایان، هرگونه ارتباطی بین موضوع فلسطین و کویت را رد کرد.

پشتیبانی عملیات طوفان صحرا

صدام ضرب‌الاجل شورای امنیت را نپذیرفت. آمریکا و متحدانش با پشتیبانی شورای امنیت در تاریخ ۲۶ دی ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) حملهٔ هوایی گسترده‌ای را علیه عراق آغاز کردند.
از اوت ۱۹۹۰ تا ژانویه ۱۹۹۱ صدام حسین به مانند احمق ها نظاره ورود هزاران هزار نیرو وتسلیحات آمریکا و ائتلاف بود.
غرب و ائتلاف طی ۵ماه ۵۰۰هزار سرباز آمریکایی،۳۶هزار سرباز انگلیسی،۱۵۰هزار سرباز شورای همکاری خلیج فارس،۱۴هزار سرباز فرانسوی،۲۹هزار سرباز مصری و ۳۰هزار سرباز از کشور های دیگر(مانند سوریه، چکواسلواکی و…)
و همچنین ۳۰۰۰عراده تانک سنگین و ۲۰۰۰هواپیما را به منطقه رساندن.

صدام حسین نه استراتژیست است، نه درس عملیات‌جنگی خوانده، نه تاکتیک بلد است، نه ژنرال است و نه سرباز. به جز این‌ها، ارتشی خوبی‌ست. می‌خواستم این را بدانید».

ژنرال نورمن شوارتسکف، فرمانده نیروهای ائتلاف در یک کنفرانس خبری در طول جنگ خلیج فارس

اما واقعاصدام فرمانده خوبی بود؟
مسلما خیر حتی میتوان به او لقب احمق ترین سردار تاریخ را داد،صدام اشتباهات بزرگی را در دوران ریاست جمهوری خود انجام داد مانند:حمله به ایران،حمله به کویت،پیش دستی نکردن بر حمله به ائتلاف در عربستان و آخرین اشتباه او در فروردین سال ۱۳۸۲انجام شد که باعث خاتمه زندگی سیاسی او شد.

آغاز عملیات

نورمن شوارتسکف، ژنرال آمریکایی بود که فرماندهی کا عملیات از سوی نیروهای ائتلاف بر عهده ی او بود.
او با اینکه ارتشی عظیمی را در کنار مرز های کویت و عراق جمع کرده بود،اما جسارت در گیری با ارتش یک میلیونی و باتجربه عراق را نداشت،بنابراین او و فرماندهان دیگر تصمیم را بر این گرفتند که ابتدا با موشک های کروز و جنگنده های ائتلاف زیر ساخت های دفاعی ارتش عراق،راه های مواصلاتی و واحد های رزمی وپشتیبانی را منهدم سازند و پس از آن حمله نهایی و مستقیم را آغاز کنند.

۱۷ژانویه۱۹۹۱
۱۸۰۰جنگنده ائتلاف بزرگترین حمله هوایی نیمه دوم قرن بیستم را رقم زدند.
اما فرماندهان نیروی هوایی آمریکا از قدرت نفوذ ناپذیر پدافند هوایی بغداد خبر داشتند به همین علت قبل از عملیات گسترده هوایی با بمب افکن نامرئی F117،
۲هزار پدافند هوایی بغداد را شناسلیی کرده و پس از آن میدان را به،F-18،F-15،تورنادو ومیراژ سپاردند که ستون فقرات نیرو هوایی ائتلاف را تشکیل میداده.
چونکه کلیه این هواپیماها قدرت حمله در شب راداشتند حمله در نیمه های شب آغاز شد.
آنگونه که خلبانان شرکت کننده به واحدهای خود گزارش دادند آتش پدافند بغداد بسیار بیش از حد تخمین زده شده بود و خلبانان مجبور شدند که ارتفاع را زیاد کرده و از پدافند ها دوری کنند.
اما در روز های بعد آتش پدافند بغداد به حدی کمتر شد که خلبانان ائتلاف جرئت کرده بودند ارتفاع خود را کم کرده و با دقت بیشتری بمب های خود را رها کنند.
فرماندهان آمریکایی اعلام کردند که ایلات متحده در ۳روز اول حدود ۱۰هواکرد تلفات داده،در حالیکه طرف مقابل اعلام کرده بیش از۳۰ هواورد شکار کرده و با نشان دادن ۷خلبان غربی که در وضعیتی خفت بار بودنددر رسانه ها قدرت پدافند هوایی خود را بیشتر جلوه داد.

بالاخره صدام یک اقدام حرفه ای انجام داد

ارتش عراق به دستور صدام در ۲۲ژانویه اسرائیل مورد هدف ‌موشک های ساخت شوروی ارتش عراق قرار داد.
هدف صدام از این حملات باز گرداندن اعراب به صف خود و اقدام علیه اسرائیل بود.

اما فرماندهان آمریکایی که دست صدام را خوانده بودند به اسرائیل دستور سکوت دادند و مانع حرکت نظامی اسرائیل شدند.
اما در مقابل آمریکایی ها سعی کردن با موشک های ضد موشک پاتریوت مانع تداوم حملات موشکی عراق به اسرائیل شوند.
اگر چه پاتریوت در ماموریت خود موفق بود اما نتوانست باعث توقف حملات موشکی عراق به اسرائیل شود.

تلفات ارتش عراق از حملات هوایی ائتلاف چقدر بود؟

هفته دوم
حملات هوایی ائتلاف با ۱۸۰۰ سورتی در روز ادامه یافت و ده ها هزار سرباز عراقی در پناگاه های خود کشته شده و صد ها عراده تانک عراقی نابود شدند.
خطوط ارتباطی،نیروگاه ها،ساختمان های نظامی و فرودگاه ها تماما نابود شدند و عملا ارتباط بین نیرو های عراقی با فرماندهی دچار مشکل شد.
در شهر ها وضعیت از این هم بدتر بود.در تمام روز آب قطع بود،برق ها همه پس از بمباران نیروگاه ها قطع شد،عراق دچار کمبود غذا شده بود،چراغ قوه پیدا در بازارنمیشد یا اگر هم پیدا میشد با چندین برابر قیمت واقعی فروخته میشد.

هفته سوم نبرد
بمب افکن های عظیم B-52 وظیفه بمباران چهار لشکر گارد ریاست جمهوری صدام را که در اطراف ناصریه(به صورت ذخیره)موضع گرفته بودند را بر عهده گرفت و هر ۴لشکر را مورد حمله قرار دادند.

وضعیت نبرد در آسمان چگونه بود؟

برتری تکنولوژی غرب بر عراق در آسمان کاملاً ثابت شد،جنگنده های
Mig-23،Mig-25،Mig-27،Su-24
ومیراژ هیچکدام نتوانستند از تور رهگیری ائتلاف بگذرند ودر طول هر روز تعداد زیادی هواگرد شامل،جنگنده،بالگرد،هواپیما مسافربری،ترابری مورد هدف قرا میگرفت.
به همین دلیل عراق مجبور بخشی از هواپیماها را در پناهگاه ها پنهان کند و بخشی دیگر که بیش از صد فروند بود را راهی ایران کرد که سالم بماند،این پرنده ها در ایران به پرنده های مهاجر مشهور شدند و ایران هم به دلیل لزوم حفظ بی طرفی هرگز این هواپیما هارا پس نداد.
ضربات مهلک هوایی ائتلاف باعث در پایان هفته چهارم ارتش قدرتمند عراق مبدل به غولی دست وپا بسته شد،اما چرا؟

چونکه دستورات از فرماندهی به واحد های رزمی نمیرسید و بالعکس واحد ها نمیتوانستند فرماندهی را از تحرکات دشمن آگاه سازند.

طبق تخمین های آمریکا ارتش عراق ۷۰٪ توان رزمی تو را حفظ کرده بود ،بنابراین شوارتسکف دستور تداوم بمباران هوایی تا نابودی حداقلی ۵۰٪ ارتش عراق را داد.
بمب های هوشمند در این جنگ بود که مورد توجه قرار گرفت و با کنترل تلویزیونی با دقت تمام پل ها و پایگاه های نظامی را ویران میکرد.
همچنین بمباران های سنگین توسطB-52 انجام میشد،آن ها با بکار گیری بمب هاس سقوط آزاد مارک -۸۲ محیطی به وسعت ۱۳۰تا۳۰۰متر را تخریب میکردند و به دلیل استراتژی پرواز در ارتفاع بالا از آتش پدافند ها در امان بودند.
پس از ۳۹روز بمباران شدید و وحشتناک ۱۳۰۰عراده تانک عراقی(تقریبا یک سوم توان زرهی عراق)،۱۱۰۰عراده توپ(۳۵٪ واحد های توپخانه ارتش عراق) و حداقل ۵۰۰۰۰سرباز عراقی از بین رفتند.
علاوه بر تمام اینها خطر نیرو هوایی عراق از بین رفته بود،زیرا حدود ۱۰۰تا۱۵۰جنگنده نابود شد،بیش از ۱۰۰جنگنده به ایران گریختند و بقیه به علت نبود امکانات در پناهگاه ها ماندن.

اما مهمترین مشکل ارتش عراق بی خبری از اتفاقات محیطی بود و انهدان خطوط ارتباطی سبب گرسنگی،تشنگی و فقدان مهمات برای نیرو های خط مقدم شد.

اما در این بین ائتلاف هم آسیب هایی از جنگ دید.
در این مدت ائتلاف ۸۰هزار سورتی عملیا هوایی انجام داد که حداقل باعث سقوط ۴۰هواپیما(عراق این آمار را ۲۰۰فروند اعلام کرد.)و آسیب دیدن ده ها هواپیما دیگر،خالی شدن انبار های مهمات و از همه مهمتر افزایش بی سابقه هزینه جنگ.

در این 39 روز بسیاری از فناورهای که از تجربه امریکا در ویتنام  به دست امده بودند به شکل موثری استفاده شد…. برای نمونه برای اولین بار به شگل گسترده ای از سلاح های هدایت شونده استفاده شد  اگرچه حجم سلاح های به کار رفته هدایت شونده 10 دصرد کل سلاح های پرتابی بوده است ولی برای اولین بار بمب های هدایت لیزری و اپتیکی نش ان دادند با دقت بسیار بالای میتوان اهداف را هدف قرار دهد و موشک های ضد رادار شرایک و هارم شلیک پدافند عراق را کامل  خاموش کرد  و نشان داد بدون پوشش هوایی پدافند گوشت دم توپ است.. عراق یکی از قویترین   پدافند هوایی جهان شرق را دست کم در بین متحدین شوروی را داشت ولی به سرعت قربانی جنگ الکترونیک   و موشک ضد رادار شد و اگرچه توانست  30 هواگرد غربی  را سرنگون کند ولی با در نظر گرفتن بیش از 30000 پرواز جنگی برضد عراق این رقم واقعا ناچیز بود و تاثری در جنگ نداشت. همچنین برای اولین بار هواپیمای پنهانکار یعنی اف117 نایت هاوک در این جنگ استفاده شدند . تا چند روز اول تنها هواپیمای اعتلاف که بدون هیچ مشکلی بر فراز بغداد پرواز میکردند و هر جا را هدف قرار میدادند اف117 بود. همچنین موشک های کروز ارزش عملیات خود را نشان دادند. بر خلاف موشک های اسکاد کم برد و بی دقت عراقی موشک های تاماهاوک و کلکوم با هزاران کیلومتر پرواز   با دقت بالای  اهداف مهم را هدف قرار داده   بدون اینکه کشف شونده و یا جان خلبانی به خطر بیفتد

آغاز حمله ای که فقط ۱۰۰ساعت طول کشید

۲۴فوریه ۱۹۹۱
ژنرال نورنن شوارتسکف سر فرمانده ائتلاف به ارتش زمینی تحت امر خود فرمان آماده باش کامل را برای آغاز نبرد زمینی داد.

حمله ی اولیه را سپاه ۱۸ و سپاه ۷اُم از طریق جنوب و غرب کویت آغاز کرد،اما آمریکایی ها در این عملیات اصل غافلگیری را فراموش نکرده بودند به همین دلیل برای غافلگیری صدام نیرو های آبی_ خاکی آمریکا در۲۳ فوریه حرکتی ایذایی برای گمراهی عراقی ها انجام دادند،در حالیکه عراقی ها جهت حمله خود را به سمت جنوب کویت و دریا تغییر دادند،عمده نیرو های ائتلاف شامل ۷۰۰هزار سرباز و ۳هزار عراده تانک با پشتیبانی جنگنده های آمریکایی در عملیاتی کم نظیر وبرق آسا ظرف ۲۴ساعت ابتدا ۳۰۰هزار عراقی مستقر در کویت را دور زده و بعد از آن ظرف ۷۲ ساعت باحمله ی گاز انبری جنوب عراق را از خاک اصلی این کشور جدا کردند.
قبل از اینکه ارتش عراق عکس العملی نشان بدهد نیم میلیون سرباز عراقب در محاصره ائتلاف افتادند.
جنگنده های ضربتی A-10 به همراه بالگردهای سوپر کبری و آپاچی ادوات زرهی عراق را با آتش راکت ها نابود میکردند،اما هنوز بزرگترین مانع رفع نشده بود.توپ های عراق هنوز بزرگترین مانع مهاجمان بود.
راه حل این مشکل با شناسایی تو سط ماهواره ها و حمله توسط توپ های ۱۸اینچی(که اطلاعات لازم را از جی پی اس میگیرد)حل شد.
ظرف ۴۸ مهاجمان صدها کیلومتر در خاک عراق نفوذ کردند و به حوالی ناصریه رسیدند.
در طرف دیگر میدان نبرد(کویت) خبر ها حاکی از این بود که عراقی ها دسته دسته در حال تسلیم شدن هستند.
لشکر های گارد ریاست جمهوری عراق نیز نتوانسته بودند موضع تهاجمی بگیرند،آن هم به دلیل بمباران های عظیم قدرت تحرک نداشتند.
کالین پاول یکی دیگر از فرماندهان ارشد آمریکایی در ۲۷ فوریه رسماً اعلام کرد:توان رزمی عراق منهدم شده ودر منطقه جنوب عراق نیرویی که آماده مقابله در برابر مهاجمان باشد نیست.

در نبرد های که در کویت و جنوبی عراق اتفاق افتاد نیروی زرهی تاثیر بسیار داشت. عراق تا پیش از این بزرگترین نیروی زرهی خاورمیانه را داشت اگرچه کمیت ان بزرگ بود  و از نظر کیفی برتر از کشوری چون اسرائیل نبود. عراق دارای 4000 تانک بود که بهترین ان تانک تی72 بود ولی تانکهای عراق هرگز قابل قیاس با تانک های چون ابرامز و چلنجر1 نبودند و  بعد از اینکه هزاران تانک نفربر بر  اثر اتش هوایی از بین رفتند، حدود 1000 تانک عراقی نیز بر اثر اتش تانک های غربی در نبردهای زرهی  و یا با شلیک موشک های ضد تانک از نفربری  چون برادلی از ین رفت. متحدین حدود 30 تانک از دست دادند .. ضعف  تانک های عراق که ساخت شوروی بودند  در نبرد مشخص بود.  تانک های ان زره کمتری داشتند ، سامانه اتش انها  ضعیف بود و توان نبرد شبانه انها نصف تانک های غربی  بود. از طرفی از دست دادن برتری هوایی باعث شد تا نیروی زمینی عراق همواره زیر بمب باران هوایی اعتلاف باشد و حتی در زمان فرار نیز نتواند کار به جای ببرد و تعداد زیادی از تجهیزات انها از دست رفت
در کلیه جبهه ها فرماندهان آمریکایی،انگلیسی و عربی اعلام داشتند که دشمن دست از مقاومت برداشته و کسب تکلیف میکردند.اما در واشنگتن جورج بوش علاقه ای به حذف صدام نداشت به همین دلیل دستور توقف عملیات را در پشت رود دجله صادر کرد.
با این اوضاع برای تمام دنیا واضح بود که بغداد درکمتر از یک هفته فتح خواهد شد.
با قبول شکست از جانب صدام در ۲۸ فوریه ۱۹۹۱،جنگ ۴۳ روزه اول خلیج فارس به اتمام رسید و کویت پس از ۷ماه آزاد شد.

کشور های شرکت کننده در عملیات طوفان صحرا(ائتلاف)
آمریکا: ۵۷۵٬۰۰۰ سرباز
عربستان سعودی: ۵۲٬۰۰۰ سرباز
ترکیه: ۵۰٬۰۰۰ سرباز
بریتانیا: ۴۳٬۰۰۰ سرباز
مصر: ۳۵٬۰۰۰ سرباز
سوریه: ۱۶٬۰۰۰ سرباز
فرانسه: ۱۴٬۶۶۳ سرباز
کویت: ۷٬۰۰۰ سرباز
پاکستان: ۵٬۵۰۰ سرباز
کانادا: ۴٬۵۰۰ سرباز
اسپانیا: ۳٬۰۰۰ سرباز
امارات متحده عربی: ۲٬۰۰۰ سرباز
مراکش: ۲٬۰۰۰ سرباز
بنگلادش: ۲٬۰۰۰ سرباز
عمان: ۹۵۰ سرباز
نیجر: ۵۰۰ سرباز
بحرین: ۲۰۰ سرباز
سنگال: ۲۰۰ سرباز
چکسلواکی: ۲۰۰ سرباز
هلند: ۲۰۰ سرباز
هندوراس: ۱۵۰ سرباز

جالب اینجاس که کشور هایی شرکت کردند که حتی خود آمریکا و انگلیس هم متعجب شدند.

اما آمریکا در این جنگ درس های بزرگی به دنیا دادکه به چهار مورد آن میپردازیم.

1-شکست صدام به دنیا نشان داد که از این پس ممکن است جهان شاهد جنگ های یکطرفه ونا برابر باشد در حالیکه قبل از آن یکی از دو ابر قدرت به کمک کشور قربانی می شتافت.
2- ارتش آمریکا نشان داد میتواند بسیج عمومی از بسیاری از کشور ها هر قدرت منطقه ای را در هم بکوبد.
3-این پیروزی سریع آمریکا باعث شد تا کابوس ویتنام از یاد برود و مردم آمریکا خیال کنند که دولت شان میتواند در هر نبردی به آسانی پیروز شود.
4-آمریکا با تسلیم کردن عراق نشان داد که باید نظم سنتی منطقه حفظ شود و اگر کسی نظم را به هم بزند به طرز وحشتناکی توبیخ خواهد شد.

مقاله ای در مورد جنگ دوم خلیج فارس را اینجا بخوانید

منبع مطلب : jangaavaran.ir

مدیر محترم سایت jangaavaran.ir لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

عملیات طوفان صحرا ، که به عنوان اولین جنگ خلیج فارس شناخته می شود

این عملیات واکنش موفقیت آمیز متفقین ایالات متحده به تلاش عراق برای سرنگونی کویت همسایه بود. آزادسازی کویت در سال 1991 دوران جدیدی از فناوری نظامی را به میدان جنگ آورد. تقریباً همه نبردها در نبردهای هوایی و زمینی در داخل عراق ، کویت و مناطق دور افتاده عربستان سعودی بود. عراق صدمات اندکی به ائتلاف آمریکایی وارد کرد. با این حال ، آنها موشک به شهروندان اسرائیلی شلیک کردند.

تاریخ

به درخواست کویت ها ، کویت در سال 1889 به یک پروتکل انگلیس تبدیل شده بود. نیروهای انگلیس تا سال 1961 از این منطقه محافظت می کردند. کویت تا سال 1923 ، زمانی که مرزها ترسیم شد ، بخشی از عراق بود.در 19 ژوئن 1961 ، حمایت انگلیس پایان یافت و کویت به اتحادیه عرب پیوست. عراق به شدت اعتراض کرد و ادعا کرد که کویت بخشی از قلمرو آنها است. کویت قانون اساسی خود را در ژانویه سال 1963 تشکیل داد. بر این اساس ، امیر قدرت اجرایی را داشت که با جمعی از وزرا تشکیل شده است.تا 23 ژانویه ، یک مجلس ملی انتخاب شد. تا اکتبر سال 1963 ، عراق ادعای خود را درباره کویت تسلیم کرد. صدام حسین دیکتاتور عراق می خواست آن زمین از دست رفته را برای عراق بازیابی کند و به همین ترتیب حمله کرد.

منتهی به جنگ

در 2 آگوست 1990 ، نیروهای عراقی به کویت حمله کردند. صدام حسین ، دیکتاتور عراقی مدتی تهدیداتی علیه کویت ایجاد کرده بود ، اما حمله واقعی وی باعث تعجب بسیاری از جهان شد. بزرگی تهاجم نیز تعجب آور بود. کسانی که انتظار حمله داشتند ، مانند فرمانده فرماندهی مرکزی آمریکا ، نورمن شوارتزکوف ، انتظار داشتند که یک حمله محدود برای تصرف مزارع نفتی کویت انجام شود. درعوض ، طی چند ساعت ، نیروهای عراقی مرکز شهر کویت را تصرف کرده بودند و به سمت جنوب به سمت مرز عربستان سعودی حرکت می کردند.

در حالی که نیروهای عراقی در مرز عربستان سعودی جمع می شدند ، ورد حمله عراق به واشنگتن دی سی رسید . پنتاگون برنامه هایی برای کمک به سعودی ها در دست داشت و نیروهای آمریکایی به درخواست سعودی ها در حالت آماده باش قرار گرفتند. وزیر دفاع ، دیک چنی و ژنرال شوارتزکوف با ملک فهد عربستان سعودی دیدار کردند تا وی را در مورد برنامه هایی که وی تصویب کرده است ، مختصر بدانند. در عرض چند دقیقه از این جلسه ، دستوراتی صادر شد و بدین ترتیب بزرگترین جمع آوری نیروهای آمریکایی از زمان جنگ ویتنام آغاز شد . طی مدت کوتاهی ، اعضای لشکر 82 هوابرد و همچنین 300 هواپیمای جنگی عازم عربستان سعودی شدند.

مهلتی برای صدام حسین تعیین شده است

در اواخر سپتامبر 1990 ، نزدیک به 200000 پرسنل آمریکایی در عربستان سعودی حضور داشتند – برای دفع هرگونه حمله عراقی کافی بود.

برنامه اولیه برای رانندگی نیروهای عراقی از کویت خواستار حمله مستقیم با هدف شهر کویت شد. اما شوارتزکوف و دیگر فرماندهان آمریکایی تصور کردند که این خطر در برابر مدافعان بسیار مسلح و کاملاً مسلح بسیار زیاد است. درعوض ، آنها خواستار نیروهای اضافی شدند تا برای بزرگترین پاکسازی نظامی که تاکنون دیده شده است ، آماده شوند.

پرزیدنت بوش (با تأیید سعودی) به 140،000 سرباز اضافی ، از جمله لشکر سوم زرهی با مخازن Abrams M1A خود دستور داد . در آن دوره ، تقویت های بسیاری از ملل دیگر از جمله نیروهای انگلیس ، فرانسوی ، مصر و حتی سوریه وارد شدند. در تاریخ 29 نوامبر ، شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ای را صادر کرد که اجازه استفاده از زور را در صورت عدم خروج عراق از کویت تا 15 ژانویه صادر کرد.

قدرت هوایی برتر ایالات متحده

صبح روز شانزدهم ژانویه 1991 ، نیروهای متفقین اولین مرحله از طوفان صحرا را که به عنوان کویر سپر نیز شناخته می شود ، آغاز کردند. نیروهای آمریکایی ابتدا ایستگاه های راداری مرزی عراق را ویران کردند و دیگر عناصر اصلی شبکه ضد هوایی عراق. سرانجام ، آنها شروع به بمباران اهداف کلیدی در مرکز شهر عراق ، از جمله کاخ ریاست جمهوری ، مراکز ارتباطی و نیروگاه ها کردند. نیروهای متفقین در طی این حملات فقط دو فروند هواپیما را از دست دادند. این حمله روز و شب ادامه داشت.

این حملات هوایی اولیه اولین باری بود که ارتش آمریکا شاهد چگونگی عملکرد زرادخانه جدید آنها در شرایط جنگی بود. با وجود سیستم های زمینی مانند موشک M1A1 Abrams و موشک MIM-104 Patriot ، ارتش عراق فرصت کمی برای دفاع از خود نداشت. همچنین ، چنین فناوری پیشگام دیگری همچون سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) به شناسایی موقعیت های موشک Tomahawk و سایر سلاح ها کمک کرده است.

خسارات وارده به حملات هوایی آمریکا برای گارد گارد جمهوری خواه مخفی صدام ویرانگر بود. هواپیماهای آمریکایی زیر در طی جنگ “صدمه بزرگی” به دشمن وارد کردند: بالگردهای AH-64 Apache ، بمب افکن B-52 Stratofortress ، هواپیماهای نظارتی E-3 AWACS ، جنگنده های F-117A Stealth ، پست های فرماندهی رادارهای E-8C JSTARS ، و RPV (هواپیماهای بدون سرنشین).

به طور کلی ، عملیات هوایی ائتلاف (متشکل از خلبانان آمریکایی) در طول جنگ هوایی 43 روزه مجموعاً 109،876 سواحل جمع کرده است – به طور متوسط ​​2.555 نوع در روز. از این تعداد ، بیش از 27000 گونه با اسکود ، میدان های هوایی ، پدافند هوایی ، ذخیره برق ، بیولوژیکی و اسلحه های شیمیایی ، ستادها ، دارایی های اطلاعاتی ، ارتباطات ، ارتش عراق و پالایشگاه های نفتی به دشمن حمله کردند.

اسکود به اسرائیل شلیک کرد و حمله به ال خوافی شد

ساعت 3 صبح روز 17 ژانویه ، عراقی ها هفت موشک اسکاد را به سمت اسرائیل شلیک کردند. به دلیل تهدیدهای قبلی صدام مبنی بر آتش زدن نیمی از اسرائیل با سلاح های شیمیایی ، اسرائیلی ها در انتظار صدمه دیدن ماسک های بنزین بودند. همانطور که معلوم شد ، Scuds فقط کلاهک معمولی را به همراه داشت ، اما ارزش ترور آنها زیاد بود. برای جلوگیری از جنگ گسترده تر ، مقامات آمریکایی از مقامات اسرائیلی خواستند که به حملات اسکود پاسخ ندهند. اسرائیلی ها موافقت کردند زیرا آمریکایی ها قول دادند همه سایت های موشکی اسکاد را هدف قرار داده و آنها را بکوبند.

در 29 ژانویه ، به دنبال دو هفته مجازات حملات هوایی ائتلاف ، عراقی ها یک حمله خود را انجام دادند و تنها در پی حمله به نبرد خوافی ، یک حمله را انجام دادند . لشکر پنجم مکانیزه عراق به جنوب حمله کرد و شهر الخفاجی سعودی در هشت مایلی جنوب مرز کویت را تصرف کرد.عراقی ها اولین نیروی سعودی را که اقدام به حمله به ضد حمله کردند ، غلبه کردند و با وجود حملات هوایی گسترده آمریکا ، آنها در طول روز و شب به این شهر ادامه دادند. با این حال ، روز بعد داستانی متفاوت بود ، وقتی سعودی ها این شهر را به دست آوردند و مجبور شدند بقیه عراقی ها را به فرار به مرز کویت بکشاند.

عملیات صابر صحرا

پس از یک عملیات هوایی 38 روزه ، عملیات صحرا صابر ، حمله گسترده زمینی ، توسط آمریکایی ها و ائتلاف به عراق و کویت انجام شد.

روز اول حمله زمینی . در تاریخ 24 فوریه ، ساعت 4 صبح ، نیروهای متفقین به رهبری تفنگداران دریایی ایالات متحده از مرز عراق عبور کردند. طی روزهای قبل از حمله ، نیروهای عراقی در معرض حملات هوایی بی رحمانه قرار گرفتند. هر هدف قابل تصور با دقت نابود شد.

تهاجم متفقین ، سه مکان اصلی حمله را هدف قرار داد: اولین آنها با هدف شهر کویت ، دومین به غرب با هدف جناح عراق و دیگری نهایی به سمت غرب ، فراتر از خطوط مهم عراق که کاملاً از خطوط عراقی دور خواهد بود. در روز اول جنگ ، تفنگداران دریایی از نیمه راه به شهر کویت پیشروی کردند و پیشرفتهای غربی بدون مشکل پیش رفت – در حالی که هزاران بیابان زاده عراقی را دستگیر کردند. روز اول جنگ زمینی منجر به حداقل تلفات آمریکایی ها شد.

روز دوم حمله زمینی . با نزدیک شدن روز دوم ، یک موشک اسکاد عراقی پادگان های آمریکا در دهران را ویران کرد و باعث کشته شدن 28 سرباز آمریکایی شد. با وجود روحیه بالا ، نیروهای آمریکایی در همه جبهه ها پیشرفت کردند. تفنگداران دریایی به شهر کویت نزدیک شدند ، در حالی که جبهه غربی شروع به قطع مسیر عقب نشینی ارتش عراق کرد. تلفات ائتلاف برای روز دوم بار دیگر سبک بود.

روز سوم حمله زمینی روز سوم طلوع بزرگترین نبرد تانک در تاریخ. نیروهای زرهی آمریکا نیروهای تانک گارد جمهوریخواه عراق را درگیر کردند. تانک های آمریکایی مانند شلیک ماهی در هر بشکه ، زره های سنگین عراق را بدون از دست دادن یک مخزن منهدم کردند.

در 26 فوریه ، نیروهای عراقی ضمن آتش زدن 700 چاه نفت کویت ، شروع به عقب نشینی از کویت کردند. کاروان طولانی نیروهای عراقی و همچنین غیرنظامیان عراقی و فلسطینی در طول بزرگراه اصلی عراق – کویت تشکیل شد. آن کاروان توسط متحدین چنان بی امان بمباران شد که به عنوان “بزرگراه مرگ” شناخته شد. صد ساعت پس از آغاز عملیات زمینی ، پرزیدنت بوش آتش بس اعلام کرد – اعلام کرد که آزادی کویت در 27 فوریه 1991 اعلام شد.

پس از جنگ

در 5 آوریل 1991 ، پرزیدنت بوش اعلام کرد که برای پناهندگان کرد در ترکیه و شمال عراق می توان از طریق فرودگاه امدادرسانی به ایالات متحده ساخته شد. پس از آنکه عراق آتش بس را پذیرفت ، Task Force Provide Comfort برای کمک به کردها مستقر و مستقر شد.

حمل و نقل ایالات متحده در شش ماموریت اولیه عملیات فراهم کردن آسایش ، حدود 72،000 پوند از تجهیزات را تحویل داد. تا 20 آوریل ، ساخت اولین شهر خیمه ای Provide Comfort در نزدیکی زاخو عراق آغاز شد. با پایان جنگ ، نیروهای آمریکایی 71204 زندانی عراقی را به کنترل عربستان رها کردند.

تلفات ایالات متحدهارتش: نبرد 98؛ 105 غیر جنگی
نیروی دریایی: شش نبرد؛ هشت غیر جنگی
تفنگداران دریایی: 24 نبرد؛ 26 غیر جنگی
نیروی هوایی: 20 نبرد؛ شش غیر جنگی

در نتیجه 148 کشته شدن در نبرد ایالات متحده ، و 145 کشته غیرقانونی ، از جمله 15 زن. زخمی در عمل: 467.

تلفات عراقیاز تعداد 545،000 سرباز عراقی در تئاتر عملیاتی کویت ، 100000 نفر کشته شدند و
300000 زخمی شدند.

من کشورم را در مقابله با تجاوزگری که توسط 33 کشور به رهبری ایالات متحده انجام شد ، رهبری کردم که جنگ علیه عراق را آغاز کردند ، رویارویی عراقی ها که اعراب و عراقی ها آن را نبرد جنگ ها (ام الماریخ) می نامند ، جایی که عراق با حفظ اقتدار و سیستم سیاسی خود در برابر تهاجم سریع ایستاد. – مجله صدام حسین.

منبع مطلب : www.msn-persian.com

مدیر محترم سایت www.msn-persian.com لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.