آیه ۳۶ سوره اسرا از چه کاری نهی میکند

آیه ۳۶ سوره اسرا از چه کاری نهی میکند را از سایت هاب گرام دریافت کنید.

آیه 36 سوره اسراء

وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً (36)

پنجم از محرمات:

وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بهِ عِلْمٌ‌: و پیروی مکن آنچه را که نیست تو را به آن علمی. ابن عباس‌ «2» گوید: یعنی نگو شنیدم و حال آنکه نشنیده باشی و دیدم، و

«1» اصول کافی، جلد 2، کتاب الایمان و الکفر، صفحه 374، حدیث 2.

«2» مجمع البیان، جلد 3، صفحه 415.

جلد 7 - صفحه 372

حال آنکه ندیده باشی و دانم حال آنکه ندانی. نزد بعضی مگو در قفای غیر خود کلامی وقتی مرور به تو نماید، یعنی غیبت و تهمت به او منمای. مجمع‌ «1» از محمد بن حنفیه مروی است که اصل آنکه آیه عام است در هر قول و فعل و عزمی که به غیر علم باشد.

إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ: بدرستی که گوش و چشم و قلب. کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلًا: هر یک از این جوارح باشد از نفس خود و آنچه صاحبش به او نموده پرسیده شده، یعنی از گوش پرسند چه شنیدی، و از چشم پرسند چه دیدی، و از قلب پرسند چه دانستی، و به چه عقد بستی. چنانچه در کافی و صافی و عیاشی- از حضرت صادق علیه السّلام در این آیه فرمود: یسئل السّمع عما سمع و البصر عما نظر الیه و الفؤاد عمّا عقد علیه. «2» کافی و عیاشی و قمی- روایت نموده از ابی جعفر علیه السّلام که نزد حضرت صادق علیه السّلام بودم. مردی عرض کرد: بدرستی که برای من همسایگانی است دارای زنان مغنیه که می‌خوانند و عود می‌زنند، چه بسا من به غائط روم و طول دهم نشستن را، در حالی که استماع نمایم از ایشان. حضرت فرمود: نکن این را. عرض کرد: قسم به خدا نیست آن فعلی که به پای خود بجای آرم، بلکه شنیدنی است که برخورد به گوشم. فرمود: قسم به خدا تو آیا نشنیدی حق تعالی فرماید (إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلًا) مرد گفت: گویا هرگز نشنیدم این آیه کتاب الهی را نه از عربی و نه از عجمی، لا جرم توبه نمودم و ترک کردم آن را. فرمود: برخیز و غسل کن و نماز گزار و تدارک نما آنچه را بر آن بودی، زیرا تو مقیم بر امری عظیم بودی و بدترین حال را داشتی اگر می‌مردی بر آن. حمد خدا و توبه نما از تمام آنچه مکروه‌

«1» همان مدرک.

«2» تفسیر عیّاشی، جلد 2، صفحه 392، حدیث 75، (با اندکی تفاوت). اصول کافی، جلد 2، کتاب الایمان و الکفر، صفحه 37، حدیث 2.

جلد 7 - صفحه 373

الهی است، و کراهت ندارد مگر قبیح را، واگذار آن را برای اهلش. «1» و حضرت سجاد علیه السّلام فرماید: جایز نیست برای تو که تکلم کنی به آنچه خواهی، زیرا خدا فرماید (وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بهِ عِلْمٌ) و همچنین پیغمبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرماید: خدا بیامرزد بنده‌ای را که خیر را گفت و غنیمت برد یا ساکت شد و سالم ماند، و جایز نیست بشنوی هرچه خواهی، زیرا خدا فرماید: (إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ ...). «2» تبصره: عاقل منصف، به تأمل در این آیه کریمه و حدیث شریف، دستور کلی اخلاقی برای نظام دینی و دنیوی او حاصل آید؛ زیرا شخصی وقتی ملتزم شود حقیقتا به اینکه جوارح آدمی به تکالیفی موظف و چنانچه خلاف کند مسئول خواهد بود، البته کوشش نماید به حفظ جوارح. بنابراین گوش را نگاهدار از شنیدن آواز لهو و لعب و غنا و غیبت و بهتان و قذف و غیره، و چشم را از نظر به محرمات و مشتهیات منهیه و زینت و زخارف دنیا که موجب شود رغبت و شوق به آن، و قلب را از دلبستگی به غیر خدا و مودت با کفار و تمرن به صفات رذیله حقد و حسد و عداوت و امثال آن، و همچنین سایر اعضاء و جوارح، و مسلم است جریان این دستور و التزام به آن موجب گردد مفاسد عمده‌ای که باعث هرج و مرج عالم و اختلال جامعه بنی آدم است به کلی رفع، و آسایش دو گیتی بدست آید.

گذرگاه قرآن و پند است گوش‌

به بهتان باطل شنیدن مکوش‌

منبع مطلب : wiki.ahlolbait.com

مدیر محترم سایت wiki.ahlolbait.com لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.

Gana : پیروی از علم غیر دینی

پارسا : پیروی ازعلم