حضرت عیسی چندمین پیامبر اولوالعزم است

حضرت عیسی چندمین پیامبر اولوالعزم است را از سایت هاب گرام دریافت کنید.

حضرت عیسی علیه السلام

حضرت عیسی علیه السلام، پیامبر مسیحیان و یکی از پیامبران اولوالعزم و صاحب شریعت می باشد و کتاب آسمانی او انجیل نام دارد. آن حضرت آخرین پیامبر قبل از پیامبر خاتم صلی الله علیه وآله است. او داراى مقام امامت و از گواهان اعمال، و بشارت دهندگان به آمدن پیامبر اسلام بود. از معجزات اوست: خلق مرغ، زنده کردن مردگان، شفای کور مادرزاد و برصى و خبر دادن از غیب.

هنگامی که یهود بر آن جناب شورید و تصمیم گرفت او را به قتل برساند، خداى تعالى او را از دست یهود نجات داد و به سوى خود بالا برد و مساله عیسى علیه السلام براى یهود مشتبه شد.

نام حضرت عیسی علیه السلام

در اقرب الموارد گوید: عیسى لفظى است عبرانى یا سریانى. به قولى آن مقلوب یسوع است که آن نیز عبرانى است.^[۱] در المیزان در مورد معنای عیسی آمده است: اصل عیسى یشوع است و آن را نجات دهنده تفسیر کرده اند.^[۲]

نام دیگری که برای عیسی علیه السلام در قرآن آمده مسیح است. طبرسی در جوامع الجامع گفته است: اصل مسیح در عبرانی مشیحا بوده که معنایش مبارک است. همانگونه که خود گفت: «وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ»^[۳][۴]

ولادت حضرت عیسی علیه السلام

حضرت عیسی علیه السلام فرزند مریم دختر عمران است که خداوند او را برگزیده بر تمام زنان عالم برتری داد.^[۵] ولادت حضرت عیسی علیه السلام ولادتی خاص است. مطابق با قرآن خداوند به حضرت مریم که معتکف در مسجد بود بشارت داد که به زودی صاحب فرزندی می گردد که از مقربان درگاه الهی خواهد شد.^[۶] سپس خداى تعالى روح را (که یکى از فرشتگان بزرگ خدا است) نزد او فرستاد و روح به شکل بشرى تمام عیار در برابر مریم مجسم شد و به او گفت: که فرستاده اى است از نزد معبودش، و پروردگارش وى را فرستاده تا به اذن او پسرى به وى بدهد، پسرى بدون پدر، و او را بشارت داد به این که بزودى از پسرش معجزات عجیبى ظهور می کند و نیز خبر داد که خداى تعالى بزودى او را به روح القدس تایید نموده، کتاب و حکمت و تورات و انجیلش می آموزد و به عنوان رسولى به سوى بنى اسرائیل گسیلش می دارد، رسولى داراى آیات بینات، و نیز به مریم از شان پسرش و سرگذشت او خبر داد، آن گاه در مریم بدمید و او را حامله کرد. مریم سپس به مکانى دور منتقل شد و در آن جا درد زائیدنش گرفت و درد زائیدن او را به طرف تنه نخله اى کشانید و با خود می گفت: اى کاش قبل از این مرده و از خاطره ها فراموش شده بودم، من همه چیز را و همه چیز مرا از یاد می برد، در این هنگام ندا شنید که:

غم مخور که پروردگارت پائین پایت نهر آبى قرار داده، تنه درخت را تکان بده تا پى در پى خرماى نورس از بالا بریزد، از آن خرما بخور و از آن آب بنوش و از فرزندى چون من خرسند باش، اگر از آدمیان کسى را دیدى، بگو من براى رحمان روزه گرفته ام و به همین جهت امروز با هیچ انسان سخن نمی‌گویم.^[۷]

مریم سپس به میان مردم آمد در حالى که فرزندش را در آغوش داشت. آنها وقتى او را به این حال دیدند، شروع کردند از هر سو به وى طعنه زدند و او را سرزنش نمودند چون دیدند دخترى شوهر نرفته بچه دار شده است، گفتند: اى مریم چه عمل شگفت آورى کردى!، اى خواهر هارون نه پدرت بد مردى بود و نه مادرت بدکار! مریم اشاره کرد به کودکش که با او سخن بگوئید، مردم گفتند: ما چگونه با کسى سخن گوئیم که کودکى در گهواره است، در این جا عیسى به سخن درآمد و گفت: من بنده خدا هستم، خداى تعالى به من کتاب داد و مرا پیامبرى از پیامبران کرد و هر جا که باشم با برکتم کرد و مرا به نماز و زکات سفارش کرد، مادام که زنده باشم بر احسان به مادرم سفارش فرمود و مرا نه جبار کرد و نه شقى، و سلام بر من روزى که به دنیا آمدم و روزى که می میرم و روزى که زنده برمی خیزم.^[۸]

قرآن ولادت آن حضرت را با ولادت حضرت آدم علیه السلام مشابه دانسته است^[۹] از این جهت که او نیز همچون حضرت آدم علیه السلام بدون پدر متولد شد.^[۱۰]

نسب حضرت عیسی علیه السلام

از آنجا که نسب حضرت مریم به نقلی به حضرت سلیمان و از طریق ایشان به حضرت یعقوب می رسد.^[۱۱] حضرت عیسی علیه السلام نیز از انبیاء بنی اسرائیل (فرزندان حضرت یعقوب علیه السلام) محسوب می شود.

نبوت حضرت عیسی علیه السلام

حضرت عیسی علیه السلام به سوى بنى اسرائیل گسیل شد و مامور شد تا ایشان را به سوى دین توحید بخواند، و ابلاغ کند که من آمده ام به سوى شما و با معجزه اى از ناحیه پروردگارتان آمده ام و آن این است که براى شما (و پیش رویتان) از گل چیزى به شکل مرغ می سازم و سپس در آن می دمم، به اذن خدا مرغ زنده اى می شود و من کور مادرزاد و برصى غیر قابل علاج را شفا مى‌دهم و مردگان را به اذن خدا زنده مى‌کنم و بدانچه مى‌خورید و بدانچه در خانه هایتان ذخیره مى‌کنید خبر مى‌دهم، که در این براى شما آیتى است بر این که خدا رب من و رب شما است و باید او را بپرستید.

عیسى علیه السلام مردم را به شریعت جدید خود که همان تصدیق شریعت موسى علیه السلام است دعوت می کرد، چیزى که هست بعضى از احکام موسى را نسخ نمود و آن حرمت پاره اى از چیزها است که در تورات به منظور گوشمالى و سختگیرى بر یهود حرام شده بود و بارها می فرمود: من با حکمت به سوى شما گسیل شده ام، تا برایتان بیان کنم آن چه را که مورد اختلاف شما است و نیز می فرمود: اى بنى اسرائیل من فرستاده خدا به سوى شمایم، در حالى که تورات را که کتاب آسمانى قبل از من بوده تصدیق دارم و در حالى که بشارت می دهم به رسولى که بعد از من می‌آید و نامش احمد است.

عیسى علیه السلام به وعده هایى که داده بود که فلان و فلان معجزه را آورده ام وفا کرد، هم مرغ خلق کرد و هم مردگان را زنده کرد و هم کور مادرزاد و برصى را شفا داد و هم به اذن خدا از غیب خبر داد.

عیسى علیه السلام همچنان بنى اسرائیل را به توحید خدا و شریعت جدید دعوت کرد تا وقتى که از ایمان آوردنشان مایوس شد، و وقتى طغیان و عناد مردم را دید و استکبار کاهنان و احبار یهود از پذیرفتن دعوتش را مشاهده کرد، از میان عده کمی‌ که به وى ایمان آورده بودند چند نفر حوارى انتخاب کرد تا او را در راه خدا یارى کنند.

از سوى دیگر یهود بر آن جناب شورید و تصمیم گرفت او را به قتل برساند، ولى خداى تعالى او را از دست یهود نجات داد و به سوى خود بالا برد و مساله عیسى علیه السلام براى یهود مشتبه شد، بعضى خیال کردند که او را کشتند، بعضى دیگر پنداشتند که به دارش آویختند، خداى تعالى فرمود: نه آن بود و نه این، بلکه امر بر آنان مشتبه شد. (سوره آل عمران، ۴۵-۵۸، سوره زخرف، ۶۳-۶۵، سوره صف، ۶-۱۴، سوره مائده، ۱۱۰-۱۱۱، سوره نساء، ۱۵۷-۱۵۸)^[۱۲]

حضرت عیسی در قرآن

حضرت عیسی علیه السلام در قرآن ۲۵ بار به عنوان عیسی، و ۱۳ بار به عنوان مسیح یاد شده است. حضرت عیسی یکی از پنج پیامبر صاحب شریعت^[۱۳] و از پیامبران اولو العزم است. مطابق با قرآن حضرت عیسی علیه السلام، بنده خدا ^[۱۴] و رسول به سوى بنى اسرائیل ^[۱۵] و یکى از پیامبران اولوالعزم و صاحب شریعت بوده و کتابى به نام انجیل داشت. ^[۱۶]، خداى تعالى نام او را مسیح عیسى نهاد ^[۱۷] و "کلمة اللَّه" و "روحى از خدا" خواند ^[۱۸]، و داراى مقام امامت ^[۱۹] و از گواهان اعمال ^[۲۰]، و بشارت دهندگان به آمدن پیامبر اسلام بود ^[۲۱]، وجیه و آبرومند در دنیا و آخرت و از مقربین بود. ^[۲۲] او از برگزیدگان بود^[۲۳]، مبارک بود هر جا که باشد، تزکیه شده بود، آیتى بود براى مردم و رحمتى از خدا بود و احسانگرى به مادرش، و از زمره کسانى بود که خداى تعالى به ایشان سلام کرد ^[۲۴] و از کسانى بود که خدا کتاب و حکمتش آموخت.^[۲۵][۲۶]

آیات زیر آیاتی هستند که نام حضرت عیسی علیه السلام یا جریانی مرتبط با آن حضرت در آنها ذکر شده است:

سوره بقره، آیه ۸۷ • سوره بقره، آیه ۲۵۳ • سوره آل عمران، آیه ۴۵-۴۹ • سوره آل عمران، آیه ۸۴ • سوره نساء، آیه ۱۵۷-۱۵۸ • سوره مائده، آیه ۱۱۰-۱۱۶ • سوره انعام، آیه ۸۵ • سوره مریم، آیه ۲۰-۳۴ • سوره زخرف، آیه ۶۳-۶۵ • سوره صف، آیه ۶-۱۴

چند نمونه از آیاتی که نام حضرت عیسی علیه السلام در آنها آمده است:

حضرت عیسی در روایات

پانویس

منابع

مقالات مرتبط

منبع مطلب : wiki.ahlolbait.com

مدیر محترم سایت wiki.ahlolbait.com لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

پیامبران اولو العزم چه کسانی هستند؟ چرا اولو العزم نامیده شدند، و کتاب‌‌های آنها چه نام دارد؟ و چرا زرتشت و داوود(ع) اولو العزم نیستند؟ - گنجینه پاسخ ها - اسلام کوئست - مرجعی برای پاسخگویی به سوالات دینی، اعتقادی و شرعی

کلمۀ «اولو العزم» یک‌بار در قرآن آمده است. خداوند می‌فرماید: «فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُل...»؛[1] مانند رسولان اولو العزم صبر کن و...".

عزم به معناى ارادۀ محکم و استوار است. راغب در مفردات می‌گوید: عزم به معناى تصمیم گرفتن بر انجام کارى است.[2]

در لغت‌نامه لسان العرب آمده است: رسولان اولو العزم کسانی هستند که تصمیم بر انجام امر خدا که بر آن متعهد َشده‌اند گرفته‌اند.[3] در قرآن مجید، عزم گاهى به معنای صبر به کار رفته، [4]و گاه به معناى وفاى به عهد.[5]

در کتاب‌های تفسیری آمده است: با توجه به این‌که پیامبران صاحب شریعت جدید و آیین تازه با مشکلات و گرفتاری‌هاى بیشترى روبرو بودند، و براى مقابله با آن، عزم و ارادۀ محکم‏‌ترى لازم داشتند، به این دسته از پیامبران، اولو العزم اطلاق شده است و اگر بعضى، عزم و عزیمت را به معناى حکم و شریعت تفسیر کرده‏‌اند،[6] به همین مناسبت است، و گرنه عزم در لغت به معناى شریعت نیامده است.[7]

اولو العزم بودن پیامبر، نشانۀ صاحب شریعت بودن آن پیامبر است. به عبارت دیگر، آن پیامبر، دارای دینی خاص است که پیامبران هم‌زمان او، یا بعد از او باید دین او را ترویج دهند،[8] تا زمانی که پیامبری با آیین جدید و شریعت تازه ظهور کند.

خداوند هم در قرآن به تشریع دین و ابلاغ آن توسط پیامبران اشاره می‌کند و نام چهار پیامبر - غیر از پیامبر اسلام که آخرین دین الاهی توسط وی آورده شد، و در این آیه مورد خطاب است - را که دارای دین و شریعتی خاص بودند، می‌آورد: "برایتان از دین همان را تشریع کرد که نوح(ع) را بدان توصیه فرمود، و آنچه ما به تو وحی کردیم و به ابراهیم و موسی و عیسی(ع) توصیه نمودیم این بود که دین را بپا دارید و در آن تفرقه نیندازید".[9]

پیامبران اولوالعزم در روایات

اگر چه بعضی از مفسّران - عموماً غیر شیعه - قرون اولیّۀ اسلام، پیامبران اولو العزم را کسانی دانستند که مأمور به جهاد بودند و یا مکاشفات‌شان را اظهار کرده‌اند، و در تعیین مصداق هم از نوح، ابراهیم، اسحاق، یعقوب، یوسف، ایّوب، یا ابراهیم، نوح، هود(ع) و محمد(ص) نام برده‌اند،[10] ولی روایات ائمه(ع)، هم به وجه تسمیۀ اولو العزم صراحت دارد و هم به بیان صفات اولو العزم و تعیین مصداق.

صفات اولو العزم در روایات این چنین بیان شده است:

در این سه مورد، به سه خصوصیت بارز این پیامبران اشاره شده است؛ یعنی دعوت جهان‌شمول، دین و کتاب الاهی. در روایتی از امام صادق(ع) شرط دوم و سوم کنار هم آمده است که برای جواب به قسمت بعدی سؤال(چرا بعضی از انبیا با این‌که کتاب داشتند، ولی اولو العزم نبودند؟) کفایت می‌کند.

امام رضا(ع) در جواب کسی که از ایشان می‌پرسد این پیامبران چگونه اولو العزم شدند؟ می‌­فرماید: «چون که برانگیخته شدند(نوح و ابراهیم و ...) به کتاب و شریعتی خاص".[14]

پس داشتن کتاب یکی از شرایط پیامبران اولوالعزم است. امّا دو شرط مهم دیگر نیز در این‌جا وجود دارد که یکی داشتن دعوت جهان‌شمول برای همۀ انسان‌ها و جنّیان، و دیگری داشتن شریعتی مستقل و تازه است.

باید توجه داشت معنای شریعت مستقل این نیست که با شریعت پیامبران قبل کاملا متفاوت باشد و با آن سازگاری نداشته باشد، بلکه معنایش این است که بنابر مقتضیات زمان، شریعت‌ها هم متفاوت می‌­شد که این امری طبیعی است.

حضرت داوود(ع) اگر چه دارای کتاب آسمانی است، ولی کتاب او، کتاب احکام و شریعت مستقل و تازه نبود، چنان‌که حضرت آدم، شیث و ادریس(ع) هم دارای کتاب بودند، ولی اولو العزم نبودند.[15]

در روایات، به صراحت اسامی پیامبران اولو العزم بیان شده است. از امام علی بن الحسین(ع) نقل شده است: اولو العزم پنج نفرند: حضرت نوح، ابراهیم، موسی، عیسی(ع) و حضرت محمد(ص).[16] هم‌چنین این معنا از امام صادق[17] و امام رضا(ع)[18] نیز رسیده است. در روایات، از کتب نوح و ابراهیم(ع) به نام «صحف» یاد شده است، اگر چه در قرآن از کتاب موسی(ع) نیز به نام صحف نام برده شده است،[19] ولی به مجموع آن صحیفه‌­ها تورات می‌گویند. کتاب حضرت عیسی(ع) انجیل و کتاب حضرت محمد(ص) هم قرآن است.

امّا «اوستا» که کتاب زرتشتیان است، آیا همان کتاب آسمانی زرتشت باشد، جای تأمل است. در قسمت‌های مختلف اوستا نقل قول‌های وی و یا صحبت‌هایی که او با خدا یا مردم می‌کند بیان شده است.[20] اگرچه بر طبق روایات، وی پیامبر الاهی و صاحب کتاب بود.[21]

[1]. احقاف، 35.

[2]. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، واژه «عزم».

[3]. «و أُولُو العَزْمِ من الرُّسُلِ: الذینَ عَزَمُوا على أَمرِ الله فیما عَهِدَ إلیهم». این منظور، لسان ‏العرب، ج 12، ص 399.

[4]. شورى، 43 .

[5]. طه، 115  .

[6]. علامه طباطبائی می‌گوید: این‌که عزم به معنای «عزیمت» یعنی حکم و شریعت باشد، توسط روایات اهل‌بیت(ع) تأیید شده است. طباطبائی، سید محمد حسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 19، ص 219، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، 1417ق.

[7]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 21، ص 378، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.

[8]. مصباح یزدی، محمد تقی، اصول عقائد، ص 239، تهران، سازمان تبلیغات اسلامی، چاپ چهارم، 1379.

[9]. شوری، 13.

[10]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 11، ص 35، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

[11]. همان، ص 33.

[12]. همان، ص 34؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 122 – 123، باب 101، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.

[13]. بحار الانوار، ج 11، ص 35.

[14]. همان، ص 56.

[15]. المیزان فی تفسیر القرآن، ج 2، ص 142.

[16]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق و مصحح: موسوی جزائری، سید طیب،‏ ج 2، ص 300، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق؛ بحار الانوار ، ج 11، ص 32.

[17]. بحار الانوار، ج 11، ص 56.

[18] . علل الشرائع، ج 1، ص 122 - 123، باب 101.

[19]. اعلی ، 19.

[20]. رابرت هیوم، ادیان زندۀ جهان، ص 278. هم‌چنین برای توضیح بیشتر به "یسنا" قدیمی‌ترین و مهم‌ترین بخش اوستا، فصل 46، بندهای 2 و 1 رجوع شود.

[21] . شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 53، ح 1678، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.

منبع مطلب : www.islamquest.net

مدیر محترم سایت www.islamquest.net لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

پیامبران اولوالعزم چه کسانی هستند و نام کتابهایشان چیست ؟

پرسش

پاسخ اجمالی

پاسخ تفصیلی

پیامبران اولوالعزم در روایات: 

منبع مطلب : article.tebyan.net

مدیر محترم سایت article.tebyan.net لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.

زهرا : حضرت عیسی چهارمین پیامبر الولعضم بود