عهدنامه فین کن اشتاین بین کدام کشورها بسته شد
عهدنامه فین کن اشتاین بین کدام کشورها بسته شد را از سایت هاب گرام دریافت کنید.
عهدنامه فینکنشتاین
عهدنامه فینکنشتاین (به انگلیسی: Treaty of Finckenstein) قراردادی دفاعی‌ست که میان دولتهای وقت ایران و فرانسه امضا شد. این پیمان‌نامه در ۱۳ اردیبهشت ۱۱۸۶ ه.ش برابر ۴ مهٔ ۱۸۰۷ میلادی و ۲۵ صفر ۱۲۲۲ ه.ق در کاخ فینکنشتاین در لهستان امروزی میان نمایندهٔ فتحعلی شاه (میرزا محمدرضا خان قزوینی (بیگلربیگ قزوین)) قاجار و ناپلئون بناپارت منعقد شد. این قرارداد در ۱۶ ماده و با هدف مدرن‌سازی ارتش قاجار بین طرفین به امضا رسیده‌است. عهدنامهٔ فینکنشتاین پس از امضا توسط فتحعلی شاه قاجار ، توسط هیئتی دیپلماتیک به ریاست سرتیپ عسگرخان افشار ارومی به دربار ناپلئون بناپارت ارسال شد.[۱][۲]
ناپلئون تعهد کرد که در برگرداندن سرزمین گرجستان به ایران و واداشتن روسیه به واگذاری آنجا تلاش کند و برای اصلاح و تقویت ارتش ایران اسلحه، توپ، مهندس و معلم به ایران بفرستد.
از سوی دیگر فتحعلی‌شاه نیز متعهد می‌شود تا به انگلستان اعلام جنگ کند و تمام اتباع بریتانیا را از ایران بیرون کند. به علاوه ایران تعهد می‌کند که افغان‌های رعیت خود را به حمله به هند وادارد و در صورت ارادهٔ ناپلئون به لشکرکشی به هند از راه ایران به آنها اجازهٔ عبور بدهد و بنادر خلیج فارس را در اختیار نیروی دریایی فرانسه قرار دهد.[۳]
با این حال، فرانسه در جنگ دیپلماتیک در ایران شکست خورد و موفق به اجرای هیچ‌یک از مفاد عهدنامه نشد. ناپلئون، امپراتور فرانسه، در پی شکست در نبرد با روس‌ها عهدشکنی کرد. او با امضای قرارداد تیلسیت با الکساندر اول امپراتور روسیه به هیچ‌کدام از تعهدات قبلی خود در قبال ایران و عثمانی عمل نکرد. انگلستان در ۱۲ مارس ۱۸۰۹، با امضای عهدنامه مجمل و پس از آن در ۱۴ مارس ۱۸۱۲ با امضای عهدنامه مفصل، ایران را وادار به اخراج فرانسوی‌ها از خاک خود کرد.[۴][۵][۶]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
منبع مطلب : fa.wikipedia.org
مدیر محترم سایت fa.wikipedia.org لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
ایرنا
آقامحمدخان موسس سلسله قاجاریه پس از به قدرت رسیدن توانست، متجاوزان و دشمنان داخلی را سرکوب کند اما در این دوره علاوه بر آشوبگران داخلی، قدرت‌های جهانی مانند انگلیس، فرانسه و روسیه نفوذ خود را در شرق جهان افزایش دادند و در پی گسترش مستعمرات خود در خاورمیانه و به‌ویژه ایران برآمدند، این دخالت از طرفی و ضعف حکومت‌داری پادشاهان قاجار در برابر توان نظامی این ابرقدرت‌ها از طرف دیگر حکومت مرکزی ایران را وادار کرد، وارد عرصه دیپلماسی و سیاست بین‌الملل شود. در واقع ایران به علت موقعیت ویژه جغرافیایی، نزدیکی به هندوستان و هم مرز بودن با روسیه تحت فشار۲ قدرت بزرگ یعنی روسیه و انگلیس قرار داشت. از اینرو گاهی برای کاستن از فشار آنها به فرانسه به عنوان نیروی سوم نزدیک می‌شد و روابط دیپلماتیک خود را با آن تقویت می کرد بر همین اساس نخبگان سیاسی قاجار در عرصه بین‌الملل به دنبال هم‌پیمانی مقتدر بودند تا به کمک آنها از زورگویی این کشورها جلوگیری کنند در واقع آنها می خواستند، امنیت خود را در زیر سایه این همپیمان به دست آورند، یکی از آنها فرانسه بود.
در واقع پیروزی‌های پی‌درپی فرانسه در اروپا و دخالت‌های مستمر انگلیس و روسیه در ایران باعث شد، فتحعلی شاه دست دوستی به طرف فرانسویان دراز کند و از آنان یاری بخواهد. این شاه قاجار فرانسه را پیشرو مبارزه و جنگ با قدرت‌های بزرگ می‌دید به همین دلیل به آنها نامه نوشت و تقاضای کمک و همکاری کرد اما فرانسه که با انگیزه های متفاوت روابط خود را با ایران گسترش می داد و این کشور همواره برپایه معادلات قاره اروپا و روابط خود با انگلیس و روسیه عمل می کرد به محض به دست آوردن خواسته‌های خود، ایران را در دریای پرتلاطم حوادث بین المللی رها می ساخت.
ایران دوره قاجاریه ابزاری در دست بیگانگان
اوضاع نابسامان سیاسی ایران در دوره قاجار و به ویژه دوره سلطنت فتحعلی شاه را می توان از قراردادهای سیاسی و اقتصادی که میان ایران و دولتهای استعماری منعقد می شد، درک و تحلیل کرد. قرارداد فین کن‌اشتاین نیز یکی از این موارد بود. این پیمان از نخستین قراردادهایی به شمار می رود که میان دولت ایران و استعمارگران غربی در عصر جدید بسته شد. فتحعلی شاه قاجار پس از انعقاد قرارداد با عدم آگاهی از اوضاع سیاسی جهان و منطقه به مفاد عهدنامه دل بسته بود در حالی که فرانسه به مانند ابزاری به آن نگاه می کرد که در صورت عدم کارایی آن می توانست کنار گذاشته شود. البته موادی از عهدنامه نیز در ایران به اجرا درآمد و عمدتاً شامل برخی اقدامات نظامی بود که به نام تجهیز و مدرن سازی ارتش ایران بود اما در اصل برای جنگ احتمالی با انگلیس و استفاده از نیروهای ایران در این جنگ پیش بینی شده بود. بعدها فرانسوی ها به مواد اصلی و سرنوشت ساز عهدنامه عمل نکردند و عملاً ایران در صحنه نبرد با روس ها تنها ماند. در حقیقت این عهدنامه بیشتر به ضرر منافع ملی ایران شد تا به سود آن. همچنین روند امتیاز به کشورهای بیگانه که در این دوره پایه گذاری شد تا آخر دوره حکومت قاجارها ادامه یافت و به از میان رفتن حقوق ملی و نقض حاکمیت ارضی ایران انجامید و در این راه انعقاد قراردادهای به ظاهر تجاری نقش مهمی در از میان رفتن حقوق ملی ایران داشت؛ استعمارگران در لباس کمک به پیشرفت و به روز شدن اقتصاد و اجتماع ایران در حقیقت حاکمیت ملی و ارضی کشور را نشانه رفته بودند.
انعقاد قرارداد فین کن‌اشتاین
به دنبال عهدنامه که در ۱۸۰۱ میلادی توسط سر جان ملکم، نماینده حکومت انگلیس در هند و میرزا ابراهیم کلانتر صدر اعظم فتحعلی شاه در تهران منعقد شد، ایرانیان تصور کردند که انگلیسی ها آنها را برای بازیافتن سرزمین هایشان در قفقاز که تحت اشغال روسیه بود، کمک خواهندکرد اما چون در آن زمان انگلیس و روسیه بر ضد فرانسه متحد بودند، این کار صورت نگرفت. ناچار فتحعلی شاه که با روسیه وارد جنگ شده بود و از موفقیت‌های ناپلئون در اروپا آگاهی داشت با او وارد مذاکره شد در مقابل، ناپلئون که در صدد انزوای بیشتر انگلیسی‌ها در صحنه بین المللی و سپس لشکرکشی به هند بود درخواست ایران را پذیرفت و پس از مسافرت ۲ نماینده غیررسمی فرانسه، رومیو و ژوبر به ایران، سرانجام در چهارم مه ۱۸۰۷ عهدنامه مشهور فین کنشتاین توسط میرزا محمدرضا قزوینی سفیر ایران و نماینده فرانسه به امضا رسید به موجب این قرارداد، فرانسه متعهد شد که با ارسال اسلحه و کارشناس نظامی برای بیرون راندن روس‌ها از گرجستان و قفقاز که پیش از آن متعلق به ایران بودند به ایران کمک کند. در برابر ایران نیز متعهد شد، روابط خود را با انگلیس قطع کند و در جنگ فرانسه با انگلیس و روس، متحد فرانسه باشد. همچنین اگر ناپلئون بخواهد از ایران به هند که مستعمره انگلیس بود، لشکرکشی کند، ایران امکانات خود را برای عبور سپاهیان فرانسه در اختیار آنها قرار دهد. پس از انعقاد این پیمان، گروهی از مستشاران نظامی فرانسه به فرماندهی ژنرال گاردان به ایران آمدند اما این معاهده دیری نپایید و ناپلئون بر خلاف قرار خود در شهر تیلسیت معاهده ای را با الکساندر اول امپراطور روسیه منعقد کرد اما در مفاد آن از ایران و مساله گرجستان که مطالبه اصلی ایران بود، حرفی به میان نیامد. بدین ترتیب مسایل ایران و روسیه حل نشده باقی ماند و در نهایت نیز روابط ایران و فرانسه به مدت ۳۰ سال به انزوا کشیده شد.
مفاد عهدنامه فین کن اشتاین
تعهدات فرانسه به ایران: ضمانت استقلال تمامیت ارضی ایران، شناختن حق ایران بر گرجستان، وعده برای مجبور ساختن روسیه به تخلیه گرجستان و اراضی اشغالی ایران، دخالت فرانسه در عقد عهدنامه صلح میان ایران و روسیه، تعهد تدارک توپ و تفنگ و سلاح‌های دیگر به قدر لزوم به قیمت بازارهای اروپا به ایران، اعزام عده‌ای افسر توپخانه و مهندس پیاده نظام برای تقویت و تعلیم ارتش ایران به سبک اروپایی. تعهدات ایران: قبول اعلان جنگ فوری به انگلیس، قطع روابط سیاسی و تجاری به انگلیس، احضار وزیر مختار از بمبئی، اخراج کنسول و نمایندگان کمپانی انگلیس از خاک ایران، بستن سرحدات زمینی و دریایی بر روی عمال انگلیس، عقد اتحاد با افغان‌ها و قبایل هرات و قندهار و شوراندن آنها علیه انگلیس، جلب رضایت افغان‌ها برای عبور ارتش فرانسه از راه ایران و افغانستان به طرف هندوستان، قرار دادن بنادر ایران واقع در خلیج فارس برای ناوگان فرانسه و مرتفع ساختن تمام احتیاجات فرانسه در ایران.
بنابراین از مفاد این عهدنامه به خوبی پیدا است که در ظاهر این عهدنامه به سود ایران اما در اصل به نفع فرانسه بود. فرانسه با امضا این عهدنامه می‌خواست ایران را در جهت سیاست جهانی خود قرار دهد و این توجه به خاطر موقعیت حساسی بود که ایران داشت؛ از یک طرف با حمله به قفقاز دولت روسیه را از حملات به اروپا باز می‌داشت و از طرف دیگر فرانسه را در رساندن به هندوستان کمک می‌کرد از طرفی فتحعلی شاه قاجار نیز با عدم آگاهی از اوضاع سیاسی جهان و منطقه این عهدنامه را منعقد کرد. در حقیقت ایرانیان در اوایل دوره قاجار اطلاع دقیقی از اوضاع اروپا نداشتند و به همین علت نمی‌توانستند، سیاست درستی در برابر کشورهای دیگر اتخاذ کنند و چون از ارتباط میان روس و انگلیس یا دشمنی آنها با فرانسه و رقابت میان آنها به‌طور دقیق اطلاع نداشتند، بازیچه دست آنان می‌شدند و چون قدرت آن را نداشتند که بر دشمن پیروز شوند، برای گرفتن کمک مالی و نظامی به کشوری ثالث و نیروی سوم با نگاهی غیرواقعی متوسل می‌شدند و به علت همین جهل و بی‌خبری از اوضاع این کشورها همیشه چه در میدان جنگ و چه پشت میز مذاکره درمانده بودند و در قراردادهایی که منعقد می‌شد، منافع دولتهای بیگانه تأمین می‌شد و اگر موادی از قرارداد هم تأمین‌کننده منافع ایران بود، دولتهای خارجی هر وقت که می‌خواستند از اجرای آن خودداری می‌کردند.
فرجام سخن
در حقیقت انعقاد قرارداد فین کنشتاین نوعی فرصت سوزی برای ایران بود، چرا که اگر ایران در بحبوحه جنگ با روسیه به صورت مستقیم با روس ها وارد مذکره می شد، می توانست وضعیت بهتری را در صحنه مذاکرات سیاسی به دست آورد. در آن برهه دستگاه دیپلماسی ایران نمی دانست که با چه کشوری متحد شود و با چه کشوری دشمن باشد و این جز عدم آگاهی سیاستمداران ایرانی از شرایط منطقه و جهان دلیل دیگری نداشت. در واقع دولتمردان قاجار پس از هر معاهده ای که امضا می کردند به نتایج آن و عواقبی که برای کشور در بر داشت، پی می بردند. توافقاتی که اندک فوایدشان برای کشور در مقابل زیان های وارده به منافع و حاکمیت ارضی کشور بسیار ناچیز بود. قرارداد فین کنشتاین نیز از جمله این توافقات بود که نتیجه خاصی در بر نداشت و تنها چالشی دیگر بر سر راه دیپلماسی کشور بود که از توان سیاسی و نظامی کشور کاست و در این میان تنها برخی جیره خواران و مزدوران استعمارگران در داخل و خارج توانستند به نفع خود عمل کنند. بنابراین قراردادهایی مانند فین کن‌اشتاین زمینه های معاهدات بعدی مانند ترکمن چای بودند که در نهایت به از میان رفتن حاکمیت ارضی کشور در منطقه حساس قفقاز و شرق ایران منجر شد.
منبع مطلب : www.irna.ir
مدیر محترم سایت www.irna.ir لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
آشنایی با عهدنامه فین کن‌اشتاین
این قرارداد در 16 ماده و با هدف مدرن‌سازی ارتش قاجار بین طرفین به امضاء رسیده است. معاهده فین کنشتاین پس از امضاء توسط فتحعلی‌شاه قاجار، توسط هیئتی دیپلماتیک به ریاست عسگر خان افشار ارومیه‌ای به دربار ناپلئون بناپارت ارسال شد.
متن کامل عهدنامه فین کن‌اشتاین به شرح زیر است:
چون در این اوان سعادت نشان و زمان میمنت اقران، خدیو فلک جاه، سلطنت دستگاه، امپراطور ممالک فرانسه و پادشاه ایطالیا بنای اتحاد و الفت با اعلیحضرت قدر قدرت، قضا بسطت، خورشید آیت، شاهنشاه صاحبقران، خسرو گیتی ستان، پادشاه انجم سپاه و آفتاب علم، وارث تختگاه کسری و جم، فرمانفرمای ممالک فسیحة المسالک ایران عجم، السلطان ابن السلطان ابن السلطان و الخاقان ابن الخاقان ابن الخاقان ابوالمظفر فتحعلی شاه قاجار- خلٌدالله ملکه و سلطانه- گذاشته به جهت تشیید مبانی الفت و وفاق دولتین علیٌتین و تجدید عهد مودٌت و اتٌفاق سلطنتین بهیتین از دو جانب با رخصت کامله تعیین رخصت گذار فرموده، از طرف جناب امپراطور فرانسه و پادشاه ایطالیا وزیر اعظم و کاتب سرٌ ایمپراطوری، صاحب کلک همایون اشرف نشان های دولت مسیو هوگ برنار ماره نام مأمور گردیده بنای عهد و شرط با بنده آستان فلک بنیان پادشاهی و چاکر دیرین سپهر اشتباه شاهنشاهی، سفیر دولت جاوید قرار أبد قرین میرزا محمٌدرضا وزیر دارالسلطنه قزوین گذاشته به مقتضای صلاح دولتین علیٌتین با یکدیگر مکالمه و مجاهده نموده اند.
قرار شرح مسطور ذیل مواد مرقومه را بنا گذاری نموده که من بعد اولیای دو دولت کبری و امنای دو سلطنت عظمی رضانامه آنها را قلمی و به مهر همایون مزین ساخته تسلیم یکدیگر نمایند:
ماده اول- آن که، فیمابین اعلیحضرت قدر قدرت، پادشاه ملک بارگاه ایران و جناب امپراطور فرانسه و پادشاه ایطالیا صلح مؤیٌد بوده، من بعد با یکدیگر شرایط الفت و وداد و مراسم محبت و اتحاد را مرعی فرموده همواره بین الدولتین علیٌتین کمال وفاق بوده باشد.
ماده دویٌم- آن که، جناب امپراطور اعظم به مقتضای مراسم دوستی و موافقت با دولت علیٌه ایران متعهد و کفیل گردیده که من بعد أحدی رخنه در خاک ایران ننماید و چنانچه أحدی خواسته باشد که بعد از این دخل در خاک ممالک ایران نماید، جناب امپراطور اعظم با پادشاه سپهر تختگاه ایران کمال موافقت به عمل آورده، به دفع دشمن پرداخته، حراست ممالک مزبوره را نمایند و به هیچ وجه خودداری نکنند.
ماده سوٌم- آن که، جناب امپراطور اعظم ادای شهادت نمود که مملکت گرجستان ملک حلال موروثی اعلیحضرت پادشاه ایران می باشد و حقیقت مطلب بر جناب امپراطور مشخص و معلوم است.
ماده چهارم- آن که، جناب امپراطور فرانسه و پادشاه ایطالیا در خصوص اخراج نمودن طایفه روسیه از ملک گرجستان و تمامی خاک ایران به زور پادشاهانه خود لازم و قرارداد فرمودند که طایفه مزبوره را جبراً و قهراً از جمیع خاک ایران اخراج نموده و بالکلیه ترک حدود کشور ایران نمایند و چنانچه با روسیه بنای عهد صلح نمایند، این شروط از جمله شروط عهدنامه ایشان قرارداده، به طریق امور دولت خود در این خصوص کوتاهی ننمایند و کمال تعهد در باب این مطلب فرموده بر ذمٌت همٌت عالی خود واجب و لازم ساختند.
ماده پنجم- آن که، از طرف قرین الشرف جناب امپراطور فرانسه و پادشاه ایطالیا یک نفر سفیر معتبر رخصت گذار معیٌن آمده، در آستان فلک بنیان اعلیحضرت قدر قدرت، پادشاه جم جاه ایران اقامت نموده، به خدمت گذاری و صلاح اندیشی دولتین علیٌتین قیام و اقدام نماید.
ماده ششم- آن که، هرگاه رأی بیضاضیای جهان آرای اعلیحضرت پادشاه ممالک ایران اقتضا فرماید که عساکر پیاده و توپچی را به رسم و ضابطه فرنگ تعلیم و مهیٌا نماید و بعضی قلعه ها به ضابطه قلعه فرنگ بنا گذارد، جناب امپراطور فرانسه و پادشاه ایطالیا بنابراین مطلب توپ سفریه و تفنگ حربیٌه، و از هر قدر ضرور و لازم بوده باشد، به صوب ایران ارسال و قیمت آن را از قیمت فرنگستان به سر کار جناب امپراطور اعظم داده می شود.
ماده هفتم- آن که، از دولت علیٌه ایران هرگاه خواهش نمایند که به طریق قلعه های فرنگ قلعه ساخته باشند و توپخانه به قاعده فرنگ ترتیب و عساکر پادشاه با ضابطه فرنگ تعلیم نماید، هرقدر توپچی و مهندس و تعلیم چی لازم بوده و ضرور شود جناب امپراطور فرانسه و پادشاه ایطالیا متعهد گردید که ارسال صوب ایران نماید که در آن جا ترسیم قلعه و ترتیب توپخانه و تعلیم عساکر پیاده نمایند.
ماده هشتم- آن که، بنابر موافقت این دو دولت بهیٌه، از جانب شوکت جوانب اعلیحضرت قدر قدرت، پادشاه جم جاه ممالک ایران از هر جهت قطع مکاتبه و مراسله با قرال انگلیس گردیده، از جانب دولت علیٌه ایران متعهد شوند که بنای خصومت با ایشان گذاشته، به جهت دفع آنها عساکر روانه نمایند و بنابراین مطلب ایلچی سرکار شوکتمدار پادشاهی که به جانب هند و انگلیس رفته به ارجاع و احضار او امر فرمایند و از جانب انگلیس و کمپانی آنچه بالیوز و وکلای قرال انگلیس در سواحل بنادر عجم و ولایات ایران اقامت نموده باشند آنها را مطرود و اموال و امتعه انگلیس ضبط شده، تجارت ایشان را برٌاً و بحراً از جانب ایران مقطوع نمایند و فرمان قضا جریان پادشاهی در این خصوص از مصدر عزٌ و شأن صادر گردد و در اثنای این مخاصمه از طرف انگلیس به جهت سفارت یا بهانه دیگر، هر گونه سفیری که به جانب آستان فلک بنیان پادشاهی عزیمت نمایند ایشان را مطرود و مردود نموده راه ندهند.
ماده نهم- آن که، هرگاه فی المستقبل روسیه و انگلیس با هم اتفاق نموده به جانب دولتین علیٌتین فرانسه و ایران عزیمت و حرکت نمایند، این دو دولت نیز باتفاق یکدیگر به دفع آنها اقدام نموده از روی موافقت و اتحاد به مخاصمه و محاربه و مجادله آنها پردازند و چنانچه بنای سفر و حرکت نمایند اولیای دولتین علیٌتین فرانسه و ایران یکدیگر را خبر نموده، به دفع آنها اقدام نموده و آنچه در ماده سابقه مرقوم شده از ضبط مال و امتعه ایشان به طرق مشروح در ماده فوق عمل نمایند و در موافقت و اعانت یکدیگر به هیچ وجه من الوجوه کوتاهی و اهمال و مساهله و امهال جایز و روا ندارند.
ماده دهم- آن که، اعلیحضرت پادشاه سپهر بارگاه ایران موافقت و مطابقت فرموده از صوب افغان و قندهار و آن حدود تجهیز سپاه و تهیه جنود فرموده، در وقتی که مشخص شود و معین گردد به جهت تسخیر و تصرف ممالک هندوستان متصرفی انگلیس عساکر و جنود منصوره پادشاهی را مأمور و ارسال فرمایند و ولایات متصرفی انگلیس را ضبط و تسخیر نمایند.
ماده یازدهم- آن که، هرگاه کشتی فرانسه از صوب بنادر مملکت ایران ظهور و عبور نماید و بعضی تدارکات و جزئیات و برخی اشیاء و ضروریات برای آنها درکار باشد و لازم گردد اهالی بنادر به ایشان محبت و معاونت نمایند و در تدارک آنها لوازم دوستی را به عمل آورده اعانت نمایند.
ماده دوازدهم- آن که، جناب امپراطور اعظم خواهش می نمایند که من بعد هرگاه به جانب هندوستان به جهت دفع انگلیس فرستادن لشکر ضرور شود و اقتضا نماید که از جانب خشکی سپاهی به جهت هندوستان ارسال نمایند، اعلیحضرت پادشاه ایران اذن و اجازت به ایشان عطا فرمایند که از راه و هر طرف که رأی جهان آرای شاهنشاهی اقتضا نماید به آنها رخصت داده روانه هند شوند و سپاه ایران نیز با ایشان موافقت نموده، بالاتفاق عزیمت تسخیر هندوستان نمایند و من بعد هر وقت که این اراده و عزیمت را داشته باشند موقوف است بر آنکه مجدداً با اولیای دولت علیٌه ایران در این خصوص اظهار نموده، چنانچه رأی عالم آرای پادشاهی اقتضا فرماید و رخصت عبور به ایشان بدهند، عهدنامه مجددی در این خصوص فیمابین دولتین علیٌتین ایران و فرانسه قلمی داده عبور فرانسه و کمیت لشکر آنها را که چقدر بوده باشند و اینکه ذخایر و ضروریات ایشان در کدام راه و کدام منزل باید تدارک شود و چقدر سپاه ایران همراه بوده باشند، همگی را قرارداد نموده به اذن و رخصت شاهنشاهی عهد و شروط علاحده شود کمترین بنده درگاه جسارت به تعهد این مطلب ننموده، مجدداً موقوف است به عرض اولیای دولت قاهره و اذن شاهنشاه عالمیان پناه.
ماده سیزدهم- آن که، هرگاه به جهت کشتیهای فرانسه در حین عبور از بنادر ایران بعضی از اشیا و ذخایر ضرور شود، اهالی بنادر به قیمت فروخته تنخواه از فرانسه بازیافت دارند و همچنین هرگاه در عبور سپاه ایشان از راه خشکی ذخیره و بعضی اشیاء ضرور شود به نحوی که در ماده سابقه قلمی شده ذخیره و آنچه به عساکر آنها ضرور شود، اهالی ایران به ایشان فروخته از قرار قیمت ایران تنخواه بازیافت نمایند.
ماده چهاردهم- آن که، شروطی که در ماده دوازدهم مرقوم شده مختصٌ دولت فرانسه بوده، با دولت روس و انگلیس به هیچ وجه من الوجوه شروط مزبوره قرار داده نشود و از هیچ سمت به ایشان راه عبور و مرور ندهند.
ماده پانزدهم- آن که، به جهت آمد و رفت تجار بنا بر انتفاع دولتین و امور متعلقه به تجارت در دارالسلطنه طهران به خاکپای مبارک اعلیحضرت پادشاهی عرض شده، قراردادی به جهت امور مزبور گذاشته شود و عهدنامه مجددی در این خصوص مرقوم فرمایند.
ماده شانزدهم- آن که، إن شاءالله تعالی این عهدنامه در دارالسلطنه طهران بعد از چهار ماه از این تاریخ تبدیل شده، رضانامه به مهر مبارک اعلیحضرت قدر قدرت شاهنشاهی مزیٌن شده، تسلیم اولیای دولت فرانسه و به مهر جناب امپراطوری رضانامه ایشان تسلیم اولیای دولت علیٌه ایران شود.
تحریراً در اردوی جناب امپراطوری در فین کنشتین به تاریخ بیست و پنجم شهر صفرالمظفر سنه یک هزار و دویست و بیست و دو هجری.
منبع مطلب : www.hamshahrionline.ir
مدیر محترم سایت www.hamshahrionline.ir لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
جواب کاربران در نظرات پایین سایت
مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.
نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.