چرا پیامبر به وسیله جبرئیل از خداوند خواست که او را از ماموریت ابلاغ ولایت معاف فرماید
چرا پیامبر به وسیله جبرئیل از خداوند خواست که او را از ماموریت ابلاغ ولایت معاف فرماید را از سایت هاب گرام دریافت کنید.
چرا در ابتدا پیامبر از خدا درخواست معافیت از اعلام ولایت کرد؟
گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»؛ غدیر چشمه ای که تا پایان هستی می جوشد. غدیر روز ناامیدی شیطان است، غدیر و رویدادهای سرنوشت ساز در تاریخ زندگانی انبیاء، این روز خداوند توبه آدم را پذیرفت، در این روز خداوند ابراهیم را از آتش نجات داد، در این سلیمان از مردم بر جانشینی خود گواهی گرفت، در این روز موسی بر ساحران پیروز شد، دراین روز موسی هارون را وصی خویش کرد و بعد از مرگ هارون مجدد یوشع بن نون را در همین روز بر خلافت برگزید، در این روز شمعون ولی عیسی (ع) شد.
امام رضا (ع) فرمودند: «ولایت امیر المومنین (ع) در روز غدیر خم مثل ملائکه در سجودشان مقابل حضرت آدم (ع) است و مثل کسانی که در روز غدیر از ولایت سرباززدند مثل شیطان است»
فرمان الهی در روز غدیر
فرمان الهی اعلام رسمی امامت و ولایت امیر مومنان بود.
برای اجرای این فرمان پیامبر این گونه فرمود: «من به بندگی خدا اعتراف می کنم و به ربوبیت و خدایی او گواهی می دهم و آنچه بر من وحی نموده ابلاغ می نمایم چرا که هراس دارم اگر چنین نکنم عذابی بر من فرود می آید که احدی –هرچند تدبیرش زیاد باشد-نتواند از آن جلوگیری کند.»
«پروردگاری جز خدای یگانه نیست او به من اعلام نموده که اگر آنچه را در باره علی نازل فرموده به مردم ابلاغ نکنم رسالت خویش را انجام نداده ام از سویی او مرا وعده داده است که در ابلاغ رسالتم آسیبی از سوی مردم به من نخواهد رسید و او خدای کریمی است که مرا کفایت خواهد نمود پس من می گویم که خداوند به من چنن وحی نموده است:«بسم الله الرحمن الرحیم یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و انا لن تفعل فبما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس» ای پیامبر آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل گردید به مردم برسان وگرنه رسالت خویش را انجام نداده ای و خداوند تو را از شر مردمان محافظت خواهد فرمود.»
برای ابلاغ فرمان خدا جبرئیل سه مرتبه بر پیامبر نازل شد
رسول اکرم (ص) چنین می فرمایند: «ای مردم من هرگز در تبلیغ رسالت و آنچه از ناحیه خداوند است بر من نازل شده کوتا هی نکردم و اکنون سبب نزول این آیه را برای شما می گویم همانا جبرئیل سه مرتبه بر من نازل گردید و از طرف خداوند به من امر نمود که در این مکان به همه مردم (سیاه و سفید) اعلام کنم که علی بن ابی طالب برادر و وصی و خلیفه و امام پس از من خواهد بود و جایگاه او نسبت به من همانند جایگاه هارون نسبت به موسی (ع) است جز آن که پس از من پیامبری نخواهد بود»
سپس فرمود «ای مردم علی (ع) پس از خدا و رسول او ولی و صاحب اختیار شماست و خداند این حقیقت را در آیه ای از قرآن به من ابلاغ نموده و می فرماید«انما ولیکم الله ورسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلاه و یوتون الزکاه وهم راکعون» و علی بود که نمازگزارد و در حال رکوع زکات داد و انفاق نمود و در همه حالات در جستجوی رضای رضای خدا بود»
پیامبر درخواست معافیت از اعلام ولایت کرد
پیامبر (ص) از نقشه های منافقان آگاه و از پیمان هایی که بین خود بسته بودند خبر داشت آن حضرت نگران توطئه دشمنان برای ضربه به اسلام بود برای جلوگیری از آن اجازه خواست تا این ماموریت انجام نشود.
آن حضرت این واقعه را چنین بیان می کنند: من از جبرئیل در خواست کردم تا تا از خدا اجازه بگیرد مرا از ابلاغ این میئله به شما معاف بدارد زیرا می دانستم افراد شایسته و با تقوا در میان شما اندک و افراد منافق و مفسد و گنهکاران که به اسلام خیانت و استهزا می کنند فراوانند و خداوند آن را در قرآن در آیه 15 سوره نور توصیف نموده و می فرماید: «اذ تلقونه بالسنتکم و تقولون بافواهکم ما لیس لکم به علم و تحسبونه هینا و هو عند الله عظیم»
آنها مرا زیاد آزار نمودندتا آن اندازه که به من نسبت دادند که من هر سخنی را باور می کنم و به آن گوش فرا می دهم و این بدان سبب بود که علی همیشه ملازم من بود و من به او توجه می نمودم آنان به قدری مرا آزار نمودند که خداوند این آیه را بر من نازل کرد.
«از ایشان کسانی هستند که پیامبر ما را می آزارند و می گویند (او گوش شده و به حرف هر کسی گوش فرا می دهد) به آنان بگو گوش دادن پیامبر به حرف دیگران خیر شماست و به خدا ایمان دارد و گفته های مومنین را تصدیق می کند.
آن حضرت درباره شناختش از منافقان و وعده خدا چنین می فرمایند: من اگر بخواهم نام منافقین را ببرم و آنان را به مردم نشان بدهم می توانم ولی به خدا سوگند من درباره آنان بزرگواری می کنم لکن اکنون خدا از من راضی نمی شود جز اینکه آنچه بر من نازل فرموده به مردم ابلاغ کنم و ولایت علی را به مردم برسانم.
خداوند می فرماید: «و الله یعصمک من الناس» و خداوند تو را از شر مردمان محافظت خواهد فرمود.
حضرت زهرا (س): پیامبر در روز غدیر عقد ولایت و رهبری علی (ع) را محکم کرد تا امید شما(مخالفین) بدین طریق از آن قطع شود.
مجموعه پرسشها و پاسخها
سوال 1: غدیر چه معنایى دارد؟
پاسخ : رود كوچكى كه مقدار كمى آب همواره در آن جارى باشد.
چون در صحراى نزدیك «جحفه» رود كوچكى وجود داشت آن را به صحراى غدیر نام نهادند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 2: چرا حادثه عظیم بیعت مردم با امام على (علیه السلام) با نام غدیر معروف شد؟
پاسخ : بیابان غدیر خم پس از سرزمین «جحفه» در 3 میلى مكه قرار دارد، و در آنجا رود همیشه جارى وجود داشت، چون براى اعلام ولایت امام على (علیه السلام) و بیعت 120 هزار حاجى از زن و مرد، دو روز در آنجا توقف كردند، و در آن هواى گرم و كمبود آب، از آن رود كوچك استفاده مى شد، آن حادثه بزرگ به نام «غدیر» معروف شد. از آن پس در نوشته‌ها و گفته‌ها و شعرهاى گوناگون، روز بیعت عمومى مردم با حضرت امیرالمؤ منین (علیه السلام) با نام غدیر مطرح گردید.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 3: آیا واقعه غدیر با نامهاى دیگرى نیز آمده است ؟
پاسخ: نام معروف حادثه عظیم بیعت عمومى مردم با امام على (علیه السلام) همان غدیر است اما با نامهاى دیگرى نیز مطرح شده است مانند:
یوم الولایه (روز اعلام ولایت)
یوم البیعه (روز بیعت)
یوم الدوح (روز بزرگ، كه حادثه بزرگى در آن رخ داد، یا روزى كه مردم در كنار درختان تنومند صحراى غدیر، از سایه هاى آن استفاده مى كردند و سایبان براى خود درست نمودند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 4: حادثه عظیم در چه روزى تحقق یافت؟
پاسخ: روز پنجشنبه، سال دهم هجرت، هیجدهم ذى الحجة، درست هشت روز پس از عید قربان، در صحراى غدیر خم فرمان بیعت عمومى مردم با حضرت امیرالمؤ منین (علیه السلام) از طرف خدا و فرشته وحى صادر شد كه: «یا ایهاالرسول بلغ ماانزل الیك...» (اى پیامبر آنچه نسبت به ولایت على (علیه السلام) به تو ابلاغ كرده ایم براى مردم بازگو).
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 5: پس از كدام مراسم مهمى غدیر شكل گرفت؟
پاسخ : پس از مراسم حج واجب، كه مسلمانان بلاد اسلامى چون شنیدند، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در این مراسم شركت دارد، به گونه اى گسترده شركت كردند، و چون آخرین حج رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و در روزهاى آخر عمر آن حضرت بود آن را (حجة الوداع) نامیدند.
شیخ كلینى روایت كرده است كه حضرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از هجرت ده سال در مدینه ماند و حج بجا نیاورد تا آنكه در سال دهم خداوند عالمیان این آیه را فرستاد كه:
«و اذن فى الناس بالحج یا توك رجالا و على كل ضامر یاتین من كل فج عمیق لیشهدوا منافع لهم.
)اى رسول خدا! در میان مردم براى سفر حج ندا در ده و همه را به مراسم حج فراخوان تا مردم پیاده و سواره و از راه دور بسوى تو آیند( پس امر كرد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) مؤ ذنان را كه با آواز بلند به مردم اطلاع دهند كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در این سال به حج مى رود.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 6: چرا در آخرین سفر حج پیامبر(ص) حماسه غدیر مطرح شد؟
پاسخ: هر پیامبرى داراى جانشین و امام بوده و رسول خدا نیز مى بایست جانشین و امامى داشته باشد كه او را معرفى و براى او از مردم بیعت بگیرد، اما در كجا؟ و در میان كدام جمعیت ؟
در كدام اجتماع عظیمى مى شود مسئله بیعت براى امامت امام على (ع ) را بگوش مسلمانان جهان رساند؟ اجتماع عظیمى چون سفر حج، آن هم حجة الوداع، كه همه مسلمانان از سراسر بلاد اسلامى به جهت حضور شخص پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) شركت كرده بودند بهترین موقعیت بود.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 7: حجة الوداع چیست؟ و كدام خاطره را در ذهن انسان تداعى مى كند؟
پاسخ: شركت رسول گرامى اسلام در مراسم حج سال دهم هجرت را (حجة الوداع) مى نامند. زیرا دیگر پیامبر اسلام نتوانست به حج برود، آخرین سفر حج آن حضرت را وداع با حج نامیدند، و چون پس از مراسم حج آن سال در روز هیجدهم ذى الحجة در صحراى غدیر خم، ولایت امام على (علیه السلام) و دیگر امامان معصوم شیعه تا قیام حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) را مطرح كرد و از عموم مسلمانان بیعت گرفت، نام حجة الوداع، حادثه غدیر خم را در دلها زنده مى كند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 8: چرا در شهر مكه یا عرفات و منى در مراسم حج بیعت با امیرالمؤ منین (ع )مطرح نگردید؟
پاسخ : فرمان الهى پس از خارج شدن از مكه به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) ابلاغ شد، و برخى از علل آن چنین است. اگر در مراسم شهر مكه یا عرفات یا منى این حقیقت مطرح مى شد شاید جاذبه روز غدیر را نداشت و دلها و مغزها را بخود جذب نمى كرد، چون همه در حال عبادت و انجام مراسم بودند.
اما پس از پایان مراسم حج و كوچ كردن حاجیان بسوى شهر و دیار خود، زمینه بیشترى براى بیعت با امام (علیه السلام) وجود داشت .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 9: چرا در حادثه عظیم بیعت عمومى مسلمین با امیر المؤ منین (علیه السلام) با نام غدیرمعروف شد؟
پسخ: این یك امر طبیعى است. در تمام ملتها این شیوه نامگذارى رواج دارد، كه گاهى یك حادثه تاریخى را با نام شهرى یا خیابانى، یا كوهستانى، یا نام فرد خاصى مطرح مى كنند. چون در صحراى سوزان غدیر خم، 120 هزار حاجى از نظر آب در زحمت بودند و همه از یك رود كوچكى استفاده مى كردند، آن حادثه بزرگ، و آن خاطره نورانى با نام آن رود كوچك بنام «غدیر» با صحراى غدیر مشهور شد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 10: چرا در سرزمین «جحفه» این حادثه عظیم سامان یافت؟ آنجا چه امتیازى داشت؟
پاسخ : چون همه مسلمانان پس از مراسم حج براى رفتن به شهرهاى خود تا سرزمین «جحفه» با یكدیگر همراه بودند، كه از آنجا تقسیم شده هر یك بسوى شهر و دیار خود مى رفتند.
سرزمین جحفه چهار راهى است كه مردم سرزمین حجاز را با دیگران از هم جدا مى كند، از آنجا راهى بسوى مدینه در شمال، و راهى به سوى عراق، و راهى بسوى مصر در غرب، و راهى بسوى یمن در جنوب وجود دارد.
سرزمین اگر فرمان الهى تحقق نمى یافت، دیگر اجتماع بزرگى از همه مسلمانان بلاد اسلامى شكل نمى گرفت و همه پراكنده مى شدند. و چون در آن روزگارى، رادیو، تلویزیون، ماهواره، تلكس خبرى، تلگراف، وجود نداشت، ابلاغ پیام الهى به همه مسلمانان در تمام بلاد اسلامى غیر ممكن بود. پس امتیاز بزرگ سرزمین غدیر آن بود كه مى توانستند، مسلمانان بلاد اسلامى را در آنجا گرد هم آورند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 11: چرا در شهر مدینه ، یا دیگر مراسم مذهبى بیعت با امیر المؤ منین (علیه السلام) مطرح نشد؟
پاسخ : خداوند بزرگ صحراى غدیر را برگزید و علت آن بود كه اگر در شهر مدینه یا دیگر مراسم مذهبى بیعت با ولایت مطرح مى‌گردید، از حضور همه مسلمانان بلاد اسلامى خبرى نبود و در محدوده مرزهاى مشخص، یا زمان و مكان مشخص محصور مى‌شد. در صورتى كه در مراسم حج جهانى و شركت مسلمانان همگانى است . پس براى جهانى شدن غدیر مى بایست در مدینه یا دیگر مراسم یاد شده این مهم صورت نپذیرد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 12: چرا حجة الوداع براى این مهم انتخاب شد؟
پاسخ : چون سفر آخرین پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بود و باید جانشین خود را معرفى مى كرد، و اجتماع بى سابقه اى از مسلمانان دیگر بلاد اسلامى در آنجا گرد مى آمدند، و همه مسلمانان پس از انجام مراسم حج در یك حالت معنوى، عبادى خاصى بودند، كه آن حالات معنوى در دیگر اجتماعات یافت نمى شد و حجاج معمولا پس از بازگشت به وطن خود وقایع مهم سفر را بازگو و حكایت مى كنند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 13: آیا حضرت امیرالمؤ منین (ع ) در آغاز این سفر با پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بود؟
پاسخ: خیر، امام على (علیه السلام) از طرف رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در شهر یمن بود كه عازم مكه شد، اما حضرت زهرا (سلام الله علیها) از آغاز تا پایان سفر حجة الوداع همواره با پیامبر بوده و حوادث و تحولات روز غدیر و پس از آن را شاهد بود.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 14: جایگاه سخنرانى پیامبر را چگونه فراهم كردند؟
پاسخ: پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دستور داد تا اشتران را خوابانده و از جهاز شتران جایگاه بلندى براى سخنرانى آماده سازند، بگونه اى كه بتواند براى آن جمعیت انبوه سخن بگوید و همگان او را به روشنى بنگرد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 15: شمار مردم در آن اجتماع عظیم چقدر بود؟
پاسخ : تعداد جمعیت انبوه روز غدیر را مختلف ثبت كرده اند، برخى124 هزار نفر و بعضى 100هزار، و بعضى 90هزار، و گروهى 120هزار نفر نوشته اند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 16: اجتماع بزرگ غدیر چه ویژگیهایى داشت؟
پاسخ: ویژگیهاى فراوانى داشت مانند:
1- اجتماعى از تمام بلاد اسلامى بود.
2- اضران پس از اعمال حج با جاذبه هاى معنوى خاصى گرد هم آمدند.
3- انگیزه اجتماع معنوى و با فرمان الهى بود.
4- فراوانى این اجتماع در آن روزگاران بى نظیر بود.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 17: آیا چنان اجتماع بزرگى را مى شود در جاى دیگرى گرد آورد؟
پاسخ: نه هرگز!! زیرا ارتش هاى بزرگ آن روزگاران با همه فراخوانى و جمع آورى نیروها نمى توانستند آن تعداد از جمعیت را گرد هم آوردند، و با همه تلاش 10هزار یا 15هزار نفر را گرد مى آورند.
و دیگر اجتماعات، جاذبه حضور پیامبر را نداشت، و از جاذبه هاى معنوى حج برخوردار نبود.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 18: سخنرانى رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) چگونه آغاز و پایان یافت؟
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از آنكه در جایگاه بلند سخنرانى قرار گرفت با حمد و ستایش الهى و اعتراف گرفتن از حاضران بحث را آغاز كرد و فرمود: شما درباره من چگونه شهادت مى دهیم؟ همه مردم پاسخ دادند: شهادت مى دهیم كه تو فرمان خدا را ابلاغ و ما را به خوبیها دعوت كردى خدا تو را پاداش نیكو دهد. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «ایهاالناس من اولى الناس بالمؤ منین من انفسهم» ؟
)اى مردم! چه كسى نسبت به مؤ منان از خودشان سزاوارتر است؟) همه پاسخ دادند: خدا و پیامبر او دانا ترند.
آنگاه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نزول فرشته وحى و آخرین فرمان الهى پیرامون مومى مردم با على (علیه السلام) و یازده فرزندانش را تا قیامت، مطرح و از همگان اقرار و اعتراف گرفت و همگان را به پخش این خبر و فرمان الهى، فرمان داد، و در پایان سخنرانى، فرمان بیعت عمومى را صادر فرمود كه همه زن و مرد حاضر در صحراى غدیر با امام على (علیه السلام) بیعت كردند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 19: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) امام على (علیه السلام) را چگونه براى بیعت معرفى كرد؟
پاسخ: پس از ابلاغ ولایت امام على (علیه السلام) و یازده امام دیگر از فرزندان او، آن حضرت را به جایگاه بلند سخنرانى فرا خواند، دست او را گرفت و بلند كرد به گونه اى كه زیر بغل پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پیدا شد و فرمود:
فمن كنت مولاه فعلى مولاه (پس هر كس را من رهبر او مى باشم، پس على (علیه السلام) نیز رهبر اوست).
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 20: اول كسى كه با امام على (علیه السلام) بیعت كرد چه كسى بود؟
پاسخ: پس از ابلاغ وحى، و فراخوان امام على (علیه السلام) به جایگاه سخنرانى، اول كسى كه دست على (علیه السلام) را گرفت وبا آن حضرت بیعت كرد، شخص رسول خدا (علیه السلام) بود و سپس دیگران با امام بیعت كردند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 21: بیعت با امیرالمؤ منین (علیه السلام) از كى آغاز و تا چه زمانى بطول انجامید؟
پاسخ: امروز اخذ راى با نوشتن ورقه هاى مخصوص انتخابات انجام مى گیرد، اما در آن روزگاران بگونه دیگرى بود كه دست در دست امام مى گذاشتند و به او بعنوان رهبر سلام مى كردند. كه بیعت مردان از ظهر روز غدیر تا شب، و زنان تا پاسى از شب گذشته بطول انجامید.
مرحوم شیخ عباس قمى اینگونه نقل مى كند: حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) از منبر فرود آمد و آن وقت، نزدیك زوال بود در شدت گرما، پس دو ركعت نماز كرد .و مؤ ذن آن حضرت اذان گفت و مردم نماز ظهر را با آن حضرت بجا آوردند. پس به خیمه خود مراجعت فرمود و امر كرد خیمه اى براى حضرت امیرالمؤ منین (علیه السلام) در برابر خیمه آن حضرت بر پا كردند و حضرت امیرالمؤ منین (علیه السلام) در آن خیمه نشست. پس حضرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دستور داد تا مسلمانان فوج فوج به خدمت آن حضرت رفته و بگویند: «اسلام علیك یا امیرالمؤ منین» پس مردان چنین كردند.
آنگاه امر فرمود تا همسران آن حضرت و زنان مسلمانان كه همراه ایشان بودند بروند و با امام على (علیه السلام) بیعت كنند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 22: اگر در آن روز بیعت با امام انجام نمى گرفت چه مى شد؟
كامل نمى شد، و امت اسلامى بدون رهبر، سرگردان و مضطرب مى گشت و دیگر گرد آوردن چنان اجتماع بزرگى غیر ممكن بود و رسالت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نا تمام مى ماند كه جبرئیل هشدار گونه وحى الهى را اینگونه براى پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) خواند: و ان لم تفعل فما بلغت رسالته (اگر امروز براى على (علیه السلام) بیعت نگیرى رسالت خود را به پایان نبرده‌اى).
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 23: آیا پیامبر هم بیعت كرد؟ به دستور چه كسى ؟
پاسخ : مردم با فرمان خدا و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با امام على (علیه السلام) بیعت كردند، زیرا رسالت پیامبران بدون امامت تداوم نخواهد یافت.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 24: آیا زنان هم بیعت كردند؟
پاسخ : یكى از جلوه هاى زیباى غدیر، عمومى و همگانى بودن آن است كه همه اقشار جامعه، از سفید و سیاه، از سرمایه دار و تهیدست، از مهاجر و انصار، و از زن مرد، همه و همه در آن روز بزرگ نقش داشتند و با امیرالمؤ منین (علیه السلام) بیعت كردند؟
آرى زنان هم بیعت كردند كه زنان هم از دیدگاه اسلام حق انتخاب دارند. حق شركت در سرنوشت خویش را دارند و آزادند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 25: مردان و زنان چگونه با امیرالمؤ منین (علیه السلام) بیعت كردند؟
پاسخ : مردان خدمت امام على (علیه السلام) آمده دست در دست آن حضرت گذاشته مى گفتند: «السلام علیك یا امیرالمؤ منین»
پس از پایان بیعت عمومى مردان وقتى نوبت به زنان رسید، امام در جلوى خیمه بر نشست، طشت آبى مقابل آنحضرت نهادند و امام دست مبارك در آب طشت فرو برد، آنگاه زنان مسلمان جلو مى آمدند دستى بر آب زده مى گفتند: «السلام علیك یا امیر المؤ منین».
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 26: به هنگام بیعت ،زنان و مردان خطاب به امام على (علیه السلام) چه مى گفتند؟
پاسخ : زنان و مردان با نام امیرالمؤ منین (علیه السلام) سلام مى دادند و مى گفتند: «السلام علیك یا امیرالمؤ منین». و برخى مانند ابابكر و عمر و عثمان جلو آمده خطاب به امام على (علیه السلام) گفتند: بخ بخ لك یا ابا لحسن لقد اصبحت مولاى و مولى كل مومن و مومنة.
)درود بر تو، درود بر تو اى ابا الحسن از هم اكنون امام من و امام هر مرد و زن مسلمانان مى باشید).
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 27:روز غدیر فرشته وحى چه آیاتى را آورد، و از پیامبر چه خواست؟
آیه 67 سوره مائده را آورد،از پیامبر خواست كه «در روز غدیر براى امام على (علیه السلام) و یازده امام دیگر از فرزندان آن حضرت ، از عموم مردم بیعت بگیرد». و هشدار داد كه: اگر امروز ولایت امام على (علیه السلام) و یازده امام دیگر را اعلام نكنى و براى آنان بیعت نگیرى، رسالت خود را ناقص گذاشته اى .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 28: چرا پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از جبرئیل خواست كه او را معاف دارد؟
پاسخ : چون رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از گروه هاى مخالف اطلاع داشت، و از توطئه هاى سیاسى، نظامى آنان باخبر بود، و مى دانست كه براى بدست گرفتن حكومت و قدرت سیاسى جامعه برخى پیمان سیاسى نظامى امضاء كردند و برخى دیگر با یكدیگر هم سوگند شده تا پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) قدرت را بدست گیرد كه خود فرمود:
و سالت جبرئیل (علیه السلام) ان یستعفى لى عن تبلیغ ذلك الیكم ، ایها الناس لعلمى بقله المتقین ، و كثرة المنافقین ،و ادغال الاثمین، و حیل المستهزئین بالاسلام.
(از جبرئیل «درود خدا بر او باد» در خواست كردم، تا مرا از اعلام ولایت على (علیه السلام) معاف بدارد، زیرا اى مردم مى دانم كه تعداد پرهیزكاران اندك ، و شمار منافقان فراوان است ، و گنهكارانى پر فریب، و نیرنگ كارانى كه اسلام را مورد استهزاء قرار مى دهند وجود دارند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 29: در روز غدیر فرشته وحى كدام تهدید را مطرح كرد؟
پاسخ : چون نبوت و رسالت بدون امامت و رهبرى ، دوام نمى آورد و ره آورد رسالت بر باد مى رود، تهدید كرد كه: «و ان لم تفعل فما بلغت رسالته».
(اگر امروز براى امام على (علیه السلام) و یازده امامان دیگر از فرزندان آن حضرت بیعت نگیرى، رسالت خدا را ناقص گذاشته‌اى).
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 30: در روز غدیر فرشته وحى چه وعده اى به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) داد؟
پاسخ: چون پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از عمق كینه توزى مخالفان با خبر بود و مى ترسید كه پس از اعلام ولایت و فرمان بیعت عمومى دست به شورش بزنند، و دست به شمشیر ببرند، و حرمت فرمان الهى، و رسالت در هم شكسته شود از این رو جبرئیل از طرف خدا به پیامبر وعده پیروزى و حفظ سلامت و امنیت داد «والله یعصمك من الناس» خدا تو را از مردم حفظ مى كند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 31: اگر پیامبران نمى ترسند پس رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در روز غدیر از چه مى ترسید؟
پاسخ : پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بر جان خود نمى ترسید. مى ترسید كه مخالفان ولایت، در برابر اعلام بیعت عمومى دست به شورش بزنند و وحدت امت اسلامى خدشه دار شود. مى ترسید كه مخالفان كینه توز دست به شمشیر ببرند و حرمت وحى و رسالت را در هم بشكنند. مى ترسید كه مخالفان مانع بیعت عمومى شده و رسالت ناتمام بماند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 32: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در روز غدیر خم از مردم چه خواست ؟
از مردم خواست تا به امامت امام على (علیه السلام) و یازده امام دیگر از فرزندان او ایمان آورند، و اعتراف كنند. و سپس با امام على (علیه السلام) بیعت كنند و آنگاه پیام آن حادثه عظیم را در شهر و دیار خود به فرزندان و خویشاوندان خود برسانند تا غدیر فراموش نشود فرمود:
معاشرالناس ! انى ادعها امامه و واراثه فى عقبى الى یوم القیامه ، و قد بلغت ما امرت بتبلیغه ، حجه على كل حاضر و غائب و على كل احد ممن شهد او لم یشهد، ولد اولم یولد، فلیبغ الحاضر الغائب ، و الوالد الولد یوم القیامه.
من امامت على (علیه السلام) را در میان شما باقى مى گذارم كه مامور ابلاغ آن بوده ام به شما رسانده ام ، كه حجت آشكارى بر هر حاضر و غائب است به آنها كه امروز هستند. آنان كه در این جمعیت نیستند. آنان كه هم اكنون از مادر متولد شدند یا در آینده متولد خداهند شد. پس بر حاضران در صحنه غدیر، واجب است كه امر الهى را به دیگران كه حضور ندارند برسانند، و بر پدران واجب است كه حماسه غدیر را به فرزندان خود تا قیامت بشناسند).
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 33: آیا در روز غدیر تنها بیعت با امیرالمؤ منین (علیه السلام) مطرح بود؟
پاسخ: خیر، بیعت با همه امامان معصوم (علیهم السلام) از امام على (علیه السلام) تا حضرت قائم آل محمد (عجل الله تعالی فرجه) مطرح شد. جمع حاضران با دستور خدا به امامت همه امامان اعتراف كردند و سپس چون امام على (علیه السلام) در جمع حاضران، حضور داشت با آنحضرت بیعت كردند كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: معاشر الناس ! انكم اكثر مِن أنْ تصافقونى بكف واحد، فى وقت واحد قد امرنى الله عزوجل ان اخذ من السنتكم الا قرار بما عقدت لعلىّ امیرالمؤ منین و لمَن جاء بعده مِن الائمة منى و منه .
)اى جمعیت انسانها! جمعیت شما بیشتر از آن است كه بتواند با دست خود با من در این صحرا بیعت كنید پس از طرف خدا داده شدم كه از شما اقرار بگیرم نسبت به ولایت على (علیه السلام) و امامت امامان پس از او كه فرزندان من و على هستند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 34: طرح جامع امامت و رهبرى، چگونه در روز غدیر مطرح شد؟
برخى فكر مى كنند كه در روز غدیر تنها ولایت امام على (علیه السلام) مطرح و مردم تنها با آن حضرت بیعت كردند، آنگاه از امامت دیگر امامان معصوم (علیهم السلام) دچار غفلت شده اند. بلكه در روز غدیر طرح جامع امامت پس از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) تا ظهور و ولایت حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) و دوران پس از ظهور و شهادت، و دوران رجعت تا قیامت، مطرح بود.
امامان و جانشینان پیامبران گذشته فاصله میان وفات یك پیامبر را تا بعثت پیامبر بعدى پر كرده و رهبرى مردم را بر عهده داشتند تا انسانها در هیچ شرایطى بدون رهبر نباشند و زمین از حجت خدا خالى نماند.
امامان معصوم شیعه (علیهم السلام) نیز فاصله زمانى، از وفات پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) تا قیامت و بر پائى آخرت، را پر كرده، رهبرى امت اسلامى را را بر عهده دارند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 35: پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) از اجتماع بزرگ آن روز چه درخواستهاى داشت ؟
پاسخ:
1. از همگان خواست تا به امامت دوازده امام اعتراف كنند.
2. از همگان خواست تا به امام على (علیه السلام) بیعت كنند.
3. از همگان خواست تا از فرمان على (علیه السلام) سرپیچى نكنند كه فرمود:
معاشرالناس ! انى ادعها امامه ، و وراثه فى عقبى الى یوم القیامه، و قد بلغت ماامرت بتبلیغه ، حجه على كل حاضر و غائب، و على كل احد ممن شهد اولم یشهد، ولد اولم یولد فلیبلغ الحاضر الغائب، و الوالد الولد الى یوم القیامه.
امامت على و فرزندان او را تا روز قیامت در میان شما باقى مى گذارم و من به آنچه نسبت به ابلاغ ولایت مامور بودم به شما رساندم كه بر هر انسان حاضر و غائبى ، و بر هر شاهد و غیر شاهدى ، و بر هر كس كه تا كنون متولد شده یا نشده حجت تمام شده است . پس باید حاضران به غائبان ، و پدران به فرزندان تا روز قیامت مسئله امامت على و فرزندانش را بازگو نمایند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 36: مسئولیت عظیم حاضران غدیر از زبان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) چه بود؟
پاسخ: پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) مسئولیت بزرگ حاضران غدیر را اینگونه مطرح فرمود:
1. پس از بیعت وفادار بمانند.
2. با دوستان امام على (علیه السلام) دوست و با دشمنانش دشمن باشد.
3. حادثه روز غدیر را به آنان كه حضور نداشتند ابلاغ كنند.
4. حادثه روز غدیر را زبان به زبان ، به نسل هاى آینده منتقل كنند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 37: پیامبر(ص) در روز غدیر به چه كسانى هشدار داد؟
پاسخ : رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به همه مسلمانان حاضر در روز غدیر هشدار داد كه مبادا تسلیم قدرت طلبان شوند و حماسه غدیر را فراموش كنند و فرمود: معاشرالناس ! انه سیكون مِن بعدى ائمه یدعون الى النار و یوم القیمة لا ینصرون .
معاشرالناس ! ان الله تعالى و اَنَا بریئان منهم
معاشرالناس ! انهم و انصارهم و اشیاعهم، و اتباعهم، فى الدرك الاسفل من النار، و لبس مثوى المتكبرین، الاانهم اصحاب الصحیفه ، فلینظر احدكم فى الصحیفه !! فذهب على الناس الاشر ذمه منهم امر الصحیفة .
از من رهبران فاسدى خواهند آمد كه مردم را بسوى آتش جهنم مى كشانند. و در روز قیامت یاورى نخواهند داشت ، اى مردم ! همانا خدا، و من از آنان بیزاریم اى جمعیت انسانها!همانا آن رهبران فاسد و اطرافیان و پیروان و یارانشان در پائین ترین جایگاه آتش قرار دارند، و چه بد جایگاهى براى متكبران است .
آگاه باشید: آنان پدید آورندگان طومارى (صحیفه و نامهاى در مخالفان امامت على (علیه السلام) مى باشند. پس بر همه شما لازم است كه در آن طومار ننگین بنگرید، اكثر مردم جز اندكى از صحیفه غفلت كردند و همه را از مخالفت كردن و سرپیچى از فرمان امام على (علیه السلام) هشدار داد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 38: چه كسانى را پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در روز غدیر لعنت كرد؟
پاسخ : پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به افراد زیر در روز غدیر لعنت كرد:
1- كسانى كه امامت امام على (علیه السلام) را انكار كنند.
2- كسانى كه امامت امام على (علیه السلام) را غصب كنند.
«و العن من انكره ، واغضب على من جحد حقه».
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 39: چرا امام امت اسلامى را خدا باید تعیین كند؟
شرایط و ویژگیهایى دارد كه شناخت انسان كامل، و شناسائى آن ویژگیها، براى انسانها ممكن نیست. انسان موجودى است ناشناخته، و كشف راز درون انسانها براى مردم امكان ندارد، حال كه انسانها در انتخاب و شناخت رهبر كامل عاجزند باید خداوند خالق بشر به كمك انسانها آمده و رهبران كامل را معرفى فرماید كه:
«الله اعلم حیث یجعل رسالته»
«خدا آگاه تر است كه رسالت خود را در كجا قرار دهد».از این رو
امام على (علیه السلام) را خداوند برگزید و در روز غدیر به بیعت همگانى با آن حضرت، فرمان داد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 40: اگر امام را خدا انتخاب مى كند، پس بیعت مردم چه نقشى دارد؟
هدایت مى كند همانگونه كه خوبیها و بدیها را معرفى كرد و راه سعادت و شقاوت را نشان داد. امام حق را نیز معرفى مى كند. اما انسانها در انتخاب رهبر آزادند، مى توانند امام حق را انتخاب كنند و به سعادت برسند و یا مخالفت كنند و گمراه شوند. آنگونه كه در دیگر رهنمودهاى الهى گروهى رستگار و گروه دیگر منحرف گشتند.
پس از حادثه غدیر نیز گروهى امامت امام على (علیه السلام) را انكار و غصب كردند و گروهى بر ولایت و رهبرى آن حضرت وفادار ماندند، و انواع شكنجه‌ها را به جان خریدند. پس اعلام وحى تضادى با اختیار انسان ندارد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 41: بیعت مردم چه ره آوردهایى دارد؟
پاسخ : چون امام و رهبر جامعه باید در میان مردم زندگى كند، امر و نهى داشته باشد به خوبیها فرمان دهد، و مردم را براى تصفیه دلها و پاكسازى جامعه از پلیدیها بسیج كند، باید مردم او را قبول داشته و با او بیعت كنند تا پشتوانه اجرائى داشته باشد.
اگر مردم به علل گوناگونى از حق منحرف شوند و دستورات امام حق را رعایت نكنند یا او را در انزوا قرار دهند، فرمان و دستورات امام بر زمین مى ماند و در عمل امامت و رهبرى او براى آنها نقشى نخواهند داشت.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 42: آیا تنها در روز غدیر ولایت امیرالمؤ منین (علیه السلام) اعلام شد؟
لام ولایت امام على (علیه السلام) پیش از غدیر بارها و بارها توسط پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) مطرح گردید. بریده بن خضیب اسلمى مى گوید: روزى رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به جمعى و به من امر فرمود ما هفت نفر بودیم از جمله ابوبكر، عمر، طلحه و زبیر كه: «سلمو على على با مره المؤ منین». «به على سلام كنید ما به او به لفظ یا امیرالمؤ منین»، سلام كردیم، با آنكه رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) زنده و در كنار ما بود. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بارها از امامت امام على (علیه السلام) و یازده فرزند او، و امامان معصوم (علیه السلام) سخن گفت ، در روز غدیر براى امامت امام على (علیه السلام) و دیگر امامان معصوم (علیه السلام) بیعت گرفته شد كه فرمود:
«فامرت ان اخذ البیعه منكم و الصفقه لكم بقبول ما جئت به عن الله عزوجل فى على امیرالمؤ منین ، و الاوصیاء من بعده الذین هم منى و منه امامه فیهم المهدى الى یوم یلقى الله الذى یقدر و یقضى» .
پس از طرف خداى عزیز و بزرگ مامورم كه براى على امیرالمؤ منین (علیه السلام) از شما بیعت بگیرم ، و براى امامان (علیهم السلام) پس از او نیز بیعت كنید. امامانى كه همگان از من و از على مى باشند، و قائم آنان مهدى (عجل الله تعالی فرجه) است تا روز قیامت كه به حق قضاوت خواهند شد.
خلاصه اینكه در روز غدیر همه مسلمانان با رهنمود رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) با امام على (علیه السلام) بیعت كردند. و همه به امامت دیگر امامان معصوم (علیه السلام) تا حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه) اعتراف و اقرار كردند. و امامت آنان را تا رجعت و قیامت پذیرفتند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 43: با بیعت عمومى مردم كدام اصل ازاصول آزادى و دموكراسى ثابت مى گردد؟
پاسخ : اصل شركت مردم در سرنوشت خویش اصل آزادى مردم در حكومت اسلامى.
حادثه غدیر زیباترین جلوه آزادى در حكومت اسلامى است با اینكه امام حق را خدا برگزید، و پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) او را معرفى فرمود.
حق بیعت به مردم داده شده است.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 44: آیا در روز غدیر تنها روز بیعت با امیرالمؤ منین (علیه السلام) است ؟
پاسخ : خیر بلكه روز غدیر روز بیعت با دوازده امام معصوم (علیهم السلام) است .
روز غدیر اعتراف و اقرار به امامت دوازده امام شیعیان (علیهم السلام) است .
امیرالمؤ منین (علیه السلام) و یازده امام دیگر (علیهم السلام) از فرزندان آن حضرت است . رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «معاشرالناس! فبایعوا الله و با یعونى و با یعوا علیا امیرالمؤ منین (علیه السلام) ، والحسن والحسین والائمه منهم فى الدنیا والاخره كلمه طیبه باقیه یهلك الله من غدر و یرحم من و فى . فمن نكث فانما یتكث على نفسه و من اوفى بما عاهد علیه الله فسیوتیه اجرا عظیما»
اى جمعیت انسانها: پرهیزگار باشید، و بیعت كنید با على امیر مؤمنان، و حسن و حسین و امامان پس از آنان، كه كلمه طیبه جاودانه هستند، خدا نیرنگ باز را هلاك مى كند، و رحمت خدا را مى نگرد كسى كه وفاى به عهد كند و كسى كه پیمان شكند، پس بر زیان خود عمل كرده است.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 45: اگر امامت نباشد چرا رسالت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ناقص است ؟
پاسخ : هر چیزى براى تداوم و جاودانه ماندن به دو اصل نیازمند است: 1- اصل علل پیدایش 2- اصل علل پایدارى و حفاظت.
اگر كسی اختراعى را به ثبت برساند و برود، و دیگر كسى آن اختراع را مطرح نكند و به تولید انبوه نرساند، چون اصل تداوم و پایدارى با اصل پیدایش و اختراع هماهنگ نشد آن اختراع فراموش مى شود، و از بین می‌رود. در حفظ و نگهدارى یك ساختمان یك كتاب، یك طرح اقتصادى، نیز این واقعیت جارى است.
در مسائل فكرى و عقیدتى نیز به دو اصل نیازمندیم: 1- اصل پیدایش (علت محدثه و پدید آورنده). 2- و اصل پایدارى و حفاظت (علت مبقیه و نگهدارنده)
اگر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مكتب را معرفى كند، و ملت و دولت را با انواع زحمت‌ها و تلاش‌ها پدید آورد، و پس از دورانى از دنیا برود و علت پایدارى و حفاظتى نباشد كه راه و رسم او را تداوم دهد، و مكتب او را از انواع تحریف و دگرگونى برهاند. ره آورد رسالت تاراج مى شود و پس از اندك زمانى اثرى از آن باقى نخواهد ماند. پس رسالت بدون ولایت و امامت نا تمام است.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 46: چرا مخالفان ولایت در روز غدیر به آخر خط و به بن بست رسیدند؟
خالفان سیاسى كه با یكدگر پیمان سیاسى ، نظامى بستند معتقد بودند كه : تا پیامبر ص زنده است آنها نمى توانند به اهداف سیاسى خود برسند. پس تمام طرح ها و نقشه ها را براى دوران پس از پیامبر نگهداشتند تا رسول خداص بر منبر مدینه یا در كوچه و خیابان ، یا در اجتماعات معمولى ، از امامت امام على ع و فرزندانش سخن مى گفت و رهنمود مى داد، براى مخالفان هر ناگوار بود اما تا حدودى قابل تحمل بود.
روز غدیر خم بدنبال سالها تذكر و رهنمود، از نظر كاربردى وارد نهایى ترین مرحله تحقق رهبرى شده و از آن اجتماع عظیم براى امام على ع بیعت گرفت . زیرا احادیث و روایات را مى توان با تهاجم و محاصره فرهنگى بدست فراموشى سپرد، اما بیعت 120هزار زن و مرد حاجیان از حرم بازگشته را چگونه مى شود بدون فشار نظامى از خاطره ها زدود؟ از فرهنگنامه ها پاك كرد؟ از ذهن ها و دلها شست ؟ اینجا بود كه چاره اى جز حركت نظامى و رسوائى خود ندیدند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 47: اول كسى كه آشكارا مخالفت كرد چه كسى بود؟
پاسخ : شخصى بنام حارث بن نعمان فهرى بود. كه با تحریك دیگر مخالفان جرئت كرد تا آشكارا مخالفت كند و با رسول خدا به مجادله پردازد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 48: چه افرادى پس از بیعت عمومى دست به توطئه و مخالفت زدند؟
پاسخ : آنانكه نقشه ترور پیامبر را ریختند. آنانكه پس از 75 روز به خانه امام على (علیه السلام) هجوم آوردند. آنانكه امامت را از اهل بیت (علیهم السلام) غصب كردند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 49: چرا پس از غدیر، عذرى براى كسى باقى نماند؟
پاسخ : زیرا هم ابلاغ فرشته بود هم اعلام رسول خدا.
انتخاب الهى بود و هم بیعت آشكار پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با على (علیه السلام) و سرانجام بیعت عمومى مسلمانان با امامان معصوم (علیهم السلام) از امام على (علیه السلام) تا حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه).
آیا با بیعت عملى تمام مسلمانان بلاد اسلامى همراه با پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) دیگر عذرى براى انكار غدیر باقى خواهد ماند؟ هرگز!! كه حضرت زهرا (سلام الله علیها) بارها این حقیقت را مطرح مى كرد كه فرمود: فما جعل الله لا حد بعد غدیر خم من حجه و لا عذر. خداوند بزرگ پس از حادثه غدیر خم كه ولایت على (علیه السلام) اعلام گردید براى هیچكس عذر و بهانه‌اى باقى نگذاشته است.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 50: اولین مخالف غدیر كه عذاب شد به پیامبر چه گفت ؟
: جابر بن نضر بن حارث بن كلدة بن العبدری پس از مخالفت آشكار خطاب به رسول خداص گفت : اى محمد! ما را به خدا خواندى پذیرفتم ، نبوت خود را مطرح كردى ، لا اله الا الله و محمد رسول الله گفتیم، ما را به اسلام دعوت كردى اجابت كردیم، گفتى نماز در پنج وقت بخوانید خواندیم، به زكات و روزه و حج و جهاد سفارش كردى اطاعت كردیم، حال پسر عموى خود را امیر ما ساختى كه نمى دانیم این حكم از طرف خداست یا با اراده شخصى شما پیدا شده است؟ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) پاسخ داد سوگند به خدا كه جز او پروردگارى نیست، این دستور از طرف اوست.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 51: اولین مخالف غدیر چگونه عذاب شد؟
پاسخ : جابر بن نضر بن حارث بن كلدة بن العبدری خود تقاضاى عذاب كرد و آنقدر مغرور بود كه مى پنداشت كه قدرتى وجود ندارد تا او را كیفر دهد. وقتى رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به او فرمود اعلام ولایت امیرالمؤ منین (علیه السلام) و فرمان بیعت عمومى به دستور خدا انجام گرفت و من وظیفه اى جز ابلاغ و اجراى آن نداشتم .
جابر پس از شنیدن این جواب ، خشمناك شده سر به آسمان بلند كرد و گفت : خدایا اگر آنچه را كه محمد درباره على مى گوید از طرف تو است ، و به امر توست ، سنگى از آسمانى بر من فرود آید و مرا عذاب كند هنوز سخنان او به پایان نرسیده بود كه از آسمان سنگى بر او فرود آمد و او را به هلاكت رساند كه آیات 1و 2 سوره معراج نازل شد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 52: كدام آیه قرآن به كیفر مخالف غدیر اختصاص دارد؟
پاسخ : آیه 1 و 2 سوره معارج
«سئل سائل بعذاب واقع للكافرین لیس له دافع»
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 53: فاطمه زهرا (سلام الله علیها) نسبت به آغاز مخالفت چه فرمود؟
پاسخ : حضرت زهرا (سلام الله علیها) نگاهى معنا دار به امام على (علیه السلام) نمود و فرمود: «اتظن یا ابا الحسن ان هذا الرجل وحده؟! والله ما هو الا طلیعه قوم لا یلبئون ان یكشفوا عن وجوههم اقنعتها عندما تلوح لهم الفرصه»
اى ابوالحسن ! آیا گمان مى كنى در مى كنى در مخالفت با غدیر، این مرد تنهاست ؟ سوگند به خدا او پیشگام قومى است كه هنوز نقاب از چهره هایشان فرو نیافتاده است و آنگاه كه فرصت بدست آوردند مخالف خود را آشكار خواهد ساخت
على (علیه السلام) در پاسخ فرمود: من دستور خدا و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را انجام مى دهم و به خدا توكل مى كنم كه بهترین یارى دهنده است .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 54: چند آیه به مخالفان غدیر اختصاص دارد؟
پاسخ:
1. آیه 1 و2 سوره معارج به مخالفت و عذاب حارث بن نعمان فهرى
2. آیه 67 مائده به كل مخالفان ارتباط دارد كه فرمود: و الله یعصمك من الناس ان الله لا یهدى القوم الكافرین .
خدا تو را از شر انسانهاى مخالف حفظ مى كند همانا خدا مردم كافر را هدایت نخواهد كرد.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 55: مخالفان غدیر چه توطئه هاى را طراحى كردند؟
پاسخ : توطئه‌هاى فراوانى را طرح كردند كه مهمترین آنها به شرح زیر است:
1- مخالفت آشكار
2- طرح ترور رسول خداص در جاده هاى كوهستانى بین راه مدینه
3- پیمان سیاسى نظامى براى بدست گرفتن قدرت
4- نوشتن طومار دروغین و نفرین شده
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 56: اولین برخورد مسلحانه پس از غدیر چگونه شكست خورد؟
مخالفان ولایت امیرالمؤ منین (علیه السلام) كه فكر مى كردند در بن بست كاملى قرار كه تصمیم نهایى را گرفتند، و آن ترور پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بود كه بگونه‌اى طبیعى با رم دادن شتر آن حضرت در عقبه كه راه كوهستانى، و دره‌هاى عمیق داشت به اهداف خود برسند، با یكدیگر گفتند: بر سر راه كوهستانى عقبه كمین كرده و با پرتاب سنگ و چوب و آلاتى كه صداهاى وحشتناك تولید كند، شتر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را رم مى دهیم تا سقوط كند و در آن دره هاى عمیق فرو غلطد، آنگاه از تاریكى شب بهره جسته فرار مى كنیم، و فردا همه جا مى گوئیم كه مرگ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) یك حادثه طبیعى بود.
لذا با شتاب رفتند و بر سر راه كمین كرده و منتظر رسیدن شتر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و همراهان شدند. رسول گرامى اسلام به وسیله فرشته وحى از نقشه آنان آگاهى یافت ، چون به عقبه نزدیك شدند، به حذیفه بن یمان ، و عمار یاسر فرمود تا یكى عنان شتر را در دست گیرد، و دیگرى شتر را هدایت كند.
منافقان كمین كرده ، هر چه داشتند پرتاب نمودند، و با سر و صداهاى گوناگون سعى كردند، شتر را رم دهند كه به امر خدا هیچ تزلزلى در حركت شتر پدید نیامد، و ترور نافرجام ماند.
ترور كنندگان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) كه این فرصت طلایى را نمى توانستند از دست بدهند با شمشیرهاى برهنه ، خود به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) حمله كردند، ولى با مقاومت بى نظیر عمار یاسر و حذیفه روبرو شدند. اگر اندكى درنگ مى كردند دیگر یاران پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) كه پیوسته و آهسته در یك كاروان بزرگ در حركت بودند سر مى‌رسیدند و كار همه منافقان تباه مى شد. پس ناچار فرار كردند.
حذیفه گفت یا رسول الله آنها چه كسانى بودند؟پیامبر فرمود نگاه كن: در آن هنگام برقى جهید و چهره آنان آشكار دیده شد كه حذیفه با شگفتى آنها را شناسایى كرد.
ترور نافرجام و افشاى اسامى دست اندركاران، اولین زنگ خطر در امت اسلامى به صدا در آمد كه مخالفان به آخر خط رسیدند، و از هیچگونه اقدامى دست بردار نیستند، كه اندوهى بر دل یاران پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نشست ، و با نگرانى و با مراقبت شدیدترى در حفظ جان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) مى كوشیدند. همه مى دانستند چه اختلافاتى پدید خواهد آمد.
و به روشنى ، حوادث تلخ آینده را مى نگریستند. كه نگرانیها و گریه هاى رسول خدا در آستانه رحلت ، براى تنهاى على (علیه السلام) و اهل بیت گرامى او (علیهم السلام) بر همین اساس شكل مى گرفت .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 57: تشكل هاى سیاسى پس از غدیر چه اهدافى داشتند؟
پاسخ : پس از بیعت عمومى مسلمانان با على (علیه السلام) و نگرانى سخت مخالفان، هر لحظه احتمال مى رفت كه از غدیر خم تا مدینه، در آن راه طولانى تشكل هاى شیطانى شكل گیرد، و دست به یك سلسله حركات مذبوحانه بزنند كه براى جهان اسلام، و وحدت امت اسلامى ناخوشایند باشد.از این رو پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) دستور داد تا منادى اعلام كند كه: در طول راه به امر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) تا رسیدن به شهر مدینه ، دو نفر یا سه نفر حق ندارند گردهم آمده و در گوش یكدیگر زمزمه كنند.
با این فرمان تشكلهاى شیطانى ضربه خورد، و اجتماعات توطئه آمیز لغو گردید، مخالفان دیگر نتوانستند در طول راه نقشه اى را سامان دهند یا طرح خطر ناكى را تحقق بخشند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 58: اولین طومار ننگین را چگونه و براى چه نوشتند؟
فكر تهیه طومارى افتادند تا مخالفت خود را با ولایت على (علیه السلام) اعلام دارند، و بگویند كه مخالفت ما سازمان یافته و مستحكم است. از این رو در خانه ابابكر گرد آمدند و پس از گفتگوهاى فراوان، عهدنامه اى با خط سعید بن عاص نوشتند كه با بررسى امضاء تایید كنندگان این طومار، عمق كینه توزى قریش و مخالفان على (علیه السلام) به اثبات مى رسد كه نام: ابوسفیان، و فرزند ابى جهل، و صفوان بن امیه در راس همه امضاها به چشم مى خورد. یعنى سردمداران شرك و كفر دست در دست منافقان مسلمان نما گذاشته اند تا خورشید ولایت را انكار كنند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 59: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) كدام آیه از قرآن را در افشاى طومار ننگین قرائت كردند؟
پاسخ: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از مشاهده ابو عبیده جراح چون آگاهى به توطئه پنهانى آنان داشت آیه79 سوره بقره را تلاوت فرمود: «فویل للذین یكتبون الكتاب بایدیهم ثم یقولون هذا من عندالله»
واى بر كسانى كه كتاب را با دستان خود مى نویسند و آن را براى اینكه به بهاى اندك بفروشد به خدا نسبت مى دهند
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
سوال 60: اولین آیات مربوط به روز غدیر كدام است ؟
پاسخ : اولین آیه اى كه بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت به حادثه عظیم غدیر نازل شد آیه 67سوره مائده است كه فرود: «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیك من ربك».
اى پیامبر! آنچه بر تو نازل شد نسبت به ولایت على (علیه السلام) از طرف پروردگار تو امروز ابلاغ كن .
منبع : تبیان به نقل از سایت بلاغ
ترجمه خطبه شریف غدیر - دانشگاه علم و صنعت ایران - گروه معارف
ستایش خداوندی را که در یگانگی، والا و در بی‌همتایی، نزدیک و در اقتدار شکوهمند، و در ارکان خود بسی بزرگ است. دانشش بر همه چیز احاطه دارد و حال آن که او در مقام خوش است و آفریدگان، همگی مقهور قدرت اویند. بزرگی که پیوسته بوده و ستوده‌ای که همیشه خواهد بود. پدید آورنده آسمان‌های بلند و گستراننده گستره شده‌ها و فرمانروای مطلق زمین‌ها و آسمان‌هاست و بی‌اندازه پاک و بی‌نهایت پاکیزه است . پروردگار فرشتگان و روح‌القدس و نسبت به هر آنچه آفریده، فزون‌بخش است و چه ساخته و پرداخته، غرقه عطا و فضل اویند. هر دیده‌ای را می‌بیند، و هیچ دیده‌ای را توان دیدار او نیست .
بزرگوار و بردبار و بخشنده‌ایست که رحمتش همه چیز را فرا گرفته و منعمی است که بر همه مخلوقات منت دارد .
در اجرای کیفر مجرمان شتاب نمی‌کند و به عذابی که در خور آنند تعجیل نمی‌نماید . به اسرار نهان و به سویداء سینه‌ها آگاه است و هیچ رازی از او پوشیده نیست و هیچ امر پنهانی او را به اشتباه نمی‌افکند .
بر همه اشیاء، محیط و بر همه چیز، چیره و بر هر نیرویی غالب و بر هر کاری تواناست. نیست مانندی برایش و حال آن که او پدید آورنده همه موجودات است از نیستی . جاودانی که به عدل، پایدار است و خدایی جز او نیست. سرافراز و حکیم و والاتر از آن که به دیده‌ها مشهود گردد ولیکن او هر دیده‌ای را در می‌یابد و بر هر چیز دقیق و آگاه است .
خداوند، بزرگوار و بردبار و بخشنده‌ایست که رحمتش همه چیز را فرا گرفته و منعمی است که بر همه مخلوقات منت دارد .
به دیده هیچ بیننده در نیامده تا وصفش ممکن شود و احدی را از چگونگی پیدا و پنهانش آگاهی نیست مگر به همان مقدار که خود (عزّوجلّ) از خویشتن خبر داده است .
و گواهی می‌دهم او خدایی است که هستی، آکنده قداست اوست و آغازِ بی آغاز و انجام بی فرجام (همه هستی) به نور او احاطه شده است .
فرمانش بی مشورت مستشاری جاری و نافذ است و قضا و تقدیرش بی مدد همکاری، بر کائنات حکومت دارد و در تدبیر امر خلقش، هیچ نقص و بی نظمی نیست .
موجودات را بی آنکه نمونه‌ای از پیش داشته باشد، ابتکار و خلقت فرمود و بدون کمک هیچ یاوری آنها را بیافرید و در این هنگامه نه او را رنجی و نه نیازی به چاره سازی بود. به ایجاد خلق اراده نموده پس خلق، خلعت هستی یافتند و (به نور وجودش) آشکار شدند. پس اوست خدایی که معبودی جز او نیست، آن (خدایی) که به صنع خود، اتقان و استواری داد و در مصنوع خود، حسن و زیبایی نهاد. دادگریست که هرگز ستم نکند و بزرگواریست که کلیه امور به او باز می‌گردد .
و گواهی می‌دهم اوست که هستی در برابر قدرتش فروتن و در مقابل هیبتش سرافکنده و تسلیم است .
اوست سلطان سلاطین و مالک همه ملک‌ها و گرداننده افلاک و فرمانروای مهر و ماه که هر یک تا زمانی مقدّر در کار گردشند. اوست که چادر شب بر رخسار روز کشد و شب را در نور روز فراگیر کند که هر یک شتابان در جستجوی یکدیگرند. اوست شکننده ستمکاران و زورگویان و نابود کننده شیاطین پست و پلید .
نه او را ضدّی است و نه شریکی. یکتای بی نیاز است. نه کسی زاده اوست و نه او زاده کسی و نه احدی همتا و مانند وی است معبودی یکتا و پروردگاری ارجمند است هر چه خواهد کند و اراده‌اش بر جهان فرمانرواست. او بر هر چیز و به شمار همه چیز آگاه است. مرگ و زندگی، نیازمندی و بی نیازی به اراده او و خنده و گریه و منع و عطا به خواست اوست .
ملک و سلطنت، از آن او و ثنا و ستایش، ویژه او و خیر و نیکی به خواست اوست و اوست که بر هر کاری تواناست. شب را در روز، و روز را در شب فرو می‌برد و خدایی جز او نیست. خدایی بس ارجمند و بسی بخشاینده. به خواهش بندگان، پاسخ می‌دهد و صاحب بخشش و عطای بزرگ است. به شمار نَفَس جانداران آگاه و پروردگار پری و آدمی است .
اوست سلطان سلاطین و مالک همه ملک‌ها و گرداننده افلاک و فرمانروای مهر و ماه که هر یک تا زمانی مقدّر در کار گردشند. اوست که چادر شب بر رخسار روز کشد و شب را در نور روز فراگیر کند که هر یک شتابان در جستجوی یکدیگرند . اوست شکننده ستمکاران و زورگویان و نابود کننده شیاطین پست و پلید .
کاری بر او دشوار نیست و ناله فریادخواهان او را به کاری وادار و ناگزیر نمی‌سازد به ستوه نیاورد او را اصرار اصرار کنندگان. نگهبان نیکان و توفیق بخش رستگان و سَروَر جهانیان است و آفریدگان را سزد که به هر حال، در خوشی و سختی و در شدت و راحت سپاس او گویند و ستایش او کنند .
و اینک من، در هر دشواری و راحت و در هر سختی و سستی ستایشگر اویم و به او و فرشتگان و فرستادگان و کتب آسمانیش، ایمان دارم .
فرمانش را به جان شنوده و فرمان بردارم و در هر کار که او را خشنود و راضی سازد، شتابنده‌ام. به قضا و حکمش سر تسلیم دارم و به اطاعت فرمان‌هایش مشتاق و از عقوبت و مجازاتش سخت در هراسم که اوست خداوندی که از حیله‌اش، ایمن نتوان نشست با آن که از ستمش جای هیچ بیم و نگرانی نیست. اعتراف می‌کنم که بنده اویم و گواهی می‌دهم که او پرورنده و پروردگار من است و آنچه را که به من وحی فرموده، به مردم ابلاغ خواهم کرد. مبادا که به سبب مسامحه در انجام وظیفه تبلیغ، کوبه عذاب حق بر من فرود آید، عذابی که هیچ قدرتی را توانایی دفع آن نباشد که چه بزرگ است نیرنگ او .
نیست معبودی جز او که دستورم داده و اعلام کرده که: «اگر در ابلاغ آنچه اینک بر تو فرو فرستاده‌ام کوتاهی کنی، در حقیقت، به هیچ یک از وظایف رسالت و ابلاغ من عمل نکرده‌ای» و هم او – تبارک و تعالی – حفظ و نگهداری مرا در برابر مخالفان تعهد و تضمین کرده و او مرا کفایت کننده‌ای بزرگوار است. و اینک این است آن پیام که بر من نازل فرموده: بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم، یا أیُّها الرَّسولُ بَلِّغ ما أنزلَ إلَیکَ مِن ربک (فی عَلیٍ) و إِن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رِسالَتَک وَاللهُ یَعصِمُکَ مِنَ النّاسِ. ای مردم! من در ابلاغ آنچه که بر حق بر من فرو فرستاده است، کوتاهی نکرده‌ام و هم اکنون سبب نزول آن آیه را برایتان باز خواهم گفت: فرشته وحی خدا - جبرئیل- سه بار بر من فرود آمده و از سوی حق تعالی، پروردگارم، فرمان داد تا در این مکان به پا خیزم و سپید و سیاه مردم را رسماً آگاهی دهم، که علی بن ابیطالب، برادر و وصی و جانشین من و امام پس از من است که نسبتش به من، همان نسبت است که هارون به موسی داشت، با این تفاوت که رسالت به من خاتمه یافته است و بعد از خداوند و رسولش، علی، ولیّ و صاحب اختیار شماست و پیش از این هم خداوند در این مورد آیه‌ای دیگر از قرآن را نازل فرموده :
« إنَّما وَلیُّکُمُ اللهُ وَ رَسولُهُ وَالَّذینَ امَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلوهَ وَ یُؤتُونَ الزَّکوهَ وَ هُم راکِعونَ .»
علی بن ابیطالب، همان کسی است که نماز به پای داشت و در حال رکوع، به نیازمند، صدقه داده است و او در هر حالی رضای خدا را می‌جوید .
از جبرئیل خواستم که از خداوند متعال معافیّت مرا از تبلیغ این مأموریت تقاضا کند؛ ای مردم چون می‌دانستم که در میان مردم پرهیزگاران، اندک و منافقان، بسیارند و از مفسده‌جویی گنه آلودگان و نیرنگ‌بازی آنان که دین اسلام را به تمسخر و استهزاء گرفته‌اند، آگاهی داشتم؛ همان‌ها که خداوند، در قرآن کریم، وصفشان کرده است :
« یَقُولُونَ بِألسِنَتِهِم ما لَیسَ فی قُلُوبِهِم وَ یَحسَبُونَهُ هَیِّناً وَ هُوَ عِندَاللهِ عَظیمً.» هنوز آن آزارها که این گروه بارها بر من روا داشتند، از خاطر نبرده‌ام، تا آنجا که به دلیل ملازمت و مصاحبت فراوان علی با من و توجهی که به او داشتم، به عیبجویی من برخاستند و مرا زودباور که هر چه می‌شنود، بی‌اندیشه می‌پذیرد، خواندند تا آنکه خداوند عزّوجلّ، این آیه را نازل فرمود :
« وَ مِنهُمُ الَّذینَ یُؤذُونَ النَّبِیَّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أذُنٌ قُل أذُنُ خَیرٌ لَکُم یُؤمِنُ بِاللهِ وَ یُؤمِنُ لِلمُؤمِنینَ .»
من هم اکنون می‌توانم یک یک از این گروه را به نام و نشان، معرفی کنم؛ لیکن به خدا سوگند که من در مورد این افراد بزرگوارانه رفتار کرده و می‌کنم .
ای مردم! بدانید که خداوند، علی بن ابیطالب را ولیّ و صاحب اختیار شما معیّن فرموده و او را امام و پیشوای واجب‌الاطاعه قرار داده است و فرمانش را بر همه مهاجران و انصار و پیروان ایمانی ایشان و بر هر بیابانی و شهری و بر هر عجم و عربی و هر بنده و آزاده‌ای و بر هر صغیر و کبیری و بر هر سیاه و سپیدی و بر هر خداشناس موّحدی، فرض و واجب فرموده و اوامر او را مطاع و بر همه کس نافذ و لازم‌الاجرا مقرر فرموده است. هر کس با علی (علیه السلام) به مخالفت برخیزد، ملعون است و هر کس که از او پیروی نماید، مشمول عنایت و رحمت حق خواهد بود .
ولی اینها همه خدای را از من راضی نمی‌سازد مگر آنکه وظیفه خود را در مورد مأموریتی که از آیه شریفه «یا أیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغ ما أنزِلَ إِلَیکَ ...» یافته‌ام، به انجام برسانم .
" حال که چنین است پس ..."
ای مردم! بدانید که خداوند، علی بن ابیطالب را ولیّ و صاحب اختیار شما معیّن فرموده و او را امام و پیشوای واجب‌الاطاعه قرار داده است و فرمانش را بر همه مهاجران و انصار و پیروان ایمانی ایشان و بر هر بیابانی و شهری و بر هر عجم و عربی و هر بنده و آزاده‌ای و بر هر صغیر و کبیری و بر هر سیاه و سپیدی و بر هر خداشناس موّحدی، فرض و واجب فرموده و اوامر او را مطاع و بر همه کس نافذ و لازم‌الاجرا مقرر فرموده است. هر کس با علی (علیه السلام) به مخالفت برخیزد، ملعون است و هر کس که از او پیروی نماید، مشمول عنایت و رحمت حق خواهد بود .
مؤمن کسی است که به علی (علیه السلام) ایمان آورد و او را تصدیق کند. مغفرت و رحمت خداوند شامل او و کسانی است که سخن او را بشنوند و نسبت به فرمان او مطیع و تسلیم باشند .
ای مردم! این آخرین بار است که مرا در این موقعیّت، دیدار می‌کنید، پس گوش فرا دارید و به سخنانم دل سپارید و دستور پروردگارتان را فرمان برید .
خداوند عزّوجلّ، پروردگار و ولیّ و صاحب اختیار و خداوندگار شماست و گذشته از او و پیامبرش – محمّد (صلی الله علیه و آله) – همین من که اکنون به پا خاسته و با شما سخن می‌گویم سپس بعد از من علی(علیه السلام) به امر خدا بر شما سمت ولایت و صاحب اختیاری دارد و پس از او امامت و پیشوایی تا روز واپسین و تا آن هنگام که خدا و پیامبرش را دیدار خواهید کرد، در ذرّیه و نسل من که از پشت علی(علیه السلام) هستند، قرار خواهد داشت .
مؤمن کسی است که به علی (علیه السلام) ایمان آورد و او را تصدیق کند. مغفرت و رحمت خداوند شامل او و کسانی است که سخن او را بشنوند و نسبت به فرمان او مطیع و تسلیم باشند .
جز آنچه خداوند، حلال کرده، حلال نیست و جز آنچه خداوند حرام فرموده حرام نیست و پروردگار، هر حلال و حرامی را به من معرفی کرده است و من نیز تمام آنچه خداوند از کتاب خود و حلال و حرامش، تعلیم نموده است، به علی(علیه السلام ) آموخته‌ام .
ای مردم! دانشی نیست که خداوند به من تعلیم نکرده باشد، و من نیز هر چه که تعلیم گرفته‌ام به علی(علیه السلام)، این امام پرهیزگاران و پارسایان آموخته‌ام و دیگر دانشی نیست مگر آنکه به علی(علیه السلام) تعلیم کرده‌ام و اوست امام و راهنمای آشکار .
ای مردم! مبادا که نسبت به او راه ضلالت و گمراهی سپرید و مبادا که از او روی برتابید و مبادا که از ولایت و سرپرستی او و از اوامر و فرمان‌هایش به تکبّر، سر باز زنید. اوست که هادی به حق و نابود کننده باطل است و از ناپسندیده‌ها بازتان می‌دارد. اوست که در راه خدا از سرزنش هیچ کس، پروا نمی‌کند و اوست نخستین کسی که به خدا و پیامبرش ایمان آورد و جان خویش را فدای رسول الله کرد، در آن هنگامه‌ها که هیچ کس در کنار پیامبر باقی نماند، همچنان از او حمایت کرده و تنها رها ننمود و هم او بود که در آن روزگار که کسی را اندیشه پرستش و اطاعت خدا نبود، در کنار پیامبر، پروردگار خود را پرستش و عبادت می‌کرد .
ای مردم! علی را برتر و والاتر از هر کس بدانید که خدایش از همه، والاتر و برتر دانسته است! و به ولایت او تمکین کنید که خدایش به ولایت بر شما منصوب فرموده است .
ای مردم! علی(علیه السلام)، امام و پیشوا از جانب حق تعالی است و خداوند توبه منکران ولایت او را هرگز نخواهد پذیرفت و هرگز آنان را مشمول عنایت و مغفرت خویش، قرار نخواهد داد و خداوند، بر خود حتم و لازم فرموده که با آن کسانی که از فرمان علی(علیه السلام) سر بپیچند، چنین رفتار کند و پیوسته تا جهان، باقی و روزگار، در کار است، ایشان را در شکنجه و عذابی سخت و توان فرسا معذّب دارد .
پس مبادا که از فرمانش معصیت کنید که به آتشی گرفتار خواهید شد که آدمی و سنگ، هیزم آنند و برای کافران فراهم گردیده است .
ای مردم! همه پیامبران پیشین و رسولان نخستین، مردم را به آمدن من بشارت داده‌اند. من، خاتم پیامبران و رسولان خدایم و بر همه خلق آسمان‌ها و زمین‌ها حجّت و برهانم، هر کس در این امر، تردید کند، همچون کفّار جاهلیّت نخستین است و هر کس در سخنی از سخنان من شک نماید، در حقیقت، به تمام سخنان من شک کرده است و چنین کس، مستحق بلا و مستوجب آتش خواهد بود .
ای مردم! خداوند متعال با این فضیلت‌ها که بر من، مرحمت فرموده، بر من منّت نهاده و احسان کرده است (آری) خدایی جز او نیست و تا جهان، برقرار و روزگار پایدار است در هر حال ستایش و سپاس من، ویژه اوست .
جز آنچه خداوند، حلال کرده، حلال نیست و جز آنچه خداوند حرام فرموده حرام نیست و پروردگار، هر حلال و حرامی را به من معرفی کرده است و من نیز تمام آنچه خداوند از کتاب خود و حلال و حرامش، تعلیم نموده است، به علی(علیه السلام) آموخته‌ام .
ای مردم! علی(علیه السلام) را برتر از همه بدانید که گذشته از من، از هر مرد و زنی، برتر و والاتر است. (بدانید) که خداوند، به خاطر ماست که به جهانیان، روزی می‌دهد و آفرینش بر پای و برقرار است؛ هر آن کس که این سخن مرا انکار کند، ملعون و ملعون و مغضوب و مغضوب درگاه حق است .
هان. آگاه باشید که این سخنان را، به یقین، جبرئیل از سوی حق تعالی به من خبر داده و گفته است که: «هر کس با علی(علیه السلام) به عداوت و دشمنی برخیزد و ولایت و محبت او را در دل نگیرد، لعنت و خشم مرا نسبت به خود، فراهم کرده است»؛ پس هر کس باید که در کار خود بنگرد که برای فردای خود، چه آماده نموده است؛ پس باید که از مخالفت با علی(علیه السلام) سخت بر حذر باشید و مبادا که پس از ثابت قدمی، پایتان بلغزد که خداوند به هر چه کنید، آگاه است .
ای مردم! علی(علیه السلام) همان کس است که خدا در کتاب مجید خود، به عنوان "جنب الله" از او یاد کرده و از زبان مبتلایان به دوزخ، فرموده است: "یا حَسرَتا عَلی ما فرَّطتُ فی جَنبِ الله ."
ای مردم! در قرآن به تدبر و تفکر، نظر کنید و در درک و فهم آیات آن بکوشید، و به محکمات آن توجه کنید و از متشابهاتش، پیروی نمایید .
به خدا سوگند، غیر از این مرد که هم اکنون دست او را گرفته و او را بر کشیده‌ام هرگز دیگری نیست که بتواند دستورات قرآن را برای شما روشن کند و تفسیر آیات آن را بیان نماید، همین مردی که اکنون بازوی او را گرفته‌ام و به شما اعلام می‌کنم که :
هر کس را من مولا و سرپرست و صاحب اختیارم، علی(علیه السلام) مولا و سرپرست و صاحب اختیار اوست؛ این مرد، علی بن ابیطالب است، برادر و وصی من است، که فرمان دوستی و ولایت او از جانب حق متعال بر من نازل گردیده است .
ای مردم! علی(علیه السلام)، امام و پیشوا از جانب حق تعالی است و خداوند توبه منکران ولایت او را هرگز نخواهد پذیرفت و هرگز آنان را مشمول عنایت و مغفرت خویش، قرار نخواهد داد و خداوند، بر خود حتم و لازم فرموده که با آن کسانی که از فرمان علی(علیه السلام) سر بپیچند، چنین رفتار کند و پیوسته تا جهان، باقی و روزگار، در کار است، ایشان را در شکنجه و عذابی سخت و توان فرسا معذّب دارد .
ای مردم! علی(علیه السلام) و آن پاکان از فرزندانم، ثقل اصغرند و قرآن، ثقل اکبر است، که هر یک، از دیگری خبر می‌دهد و هر کدام، دیگری را تأیید و تصدیق می‌کند؛ میان این دو ثقل و این دو امر گرانقدر، جدایی نخواهند بود تا آنکه، قیامت در کنار حوض، به من برسند. ایشان امنای حق در میان خلق و فرمانروایان او بر روی زمین‌اند .
به هوش باشید که من، آنچه لازم بود، گفتم. به هوش باشید که مطلب و مقصود را ابلاغ کردم و به گوش شما رساندم. توضیح دادم که این امر، به دستور خداوند بود و من نیز از سوی او (عزّوجلّ) به شما ابلاغ نمودم. به هوش باشید که عنوان (امیرالمؤمنین ) بر کسی جز برادر من روا نیست و این سمت و مقام و فرمانروایی بر مسلمانان، پس از من، برای هیچ کس جز وی مجاز و حلال نیست .
« رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در این هنگام، بازوی علی(علیه السلام) بگرفت و او را بالا برده و به مردم نشان داد، تا آنجا که پاهای وی، محاذی زانوی پیامبر اکرم می‌رسید و پس از آن، به سخن ادامه داد »:
ای مردم! این علی(علیه السلام)، برادر و وصی من و مخزن علم و خلیفه و جانشین من است بر امّت. علی(علیه‌السلام) مفسّر قرآن، کتاب خداست اوست که مردم را به حق دعوت می‌کند و اوست که به هر چه موجب رضا و خشنودی خداست، عمل کننده است .
اوست که دشمنان حق، در پیکار و ستیز و به فرمانبرداری و اطاعت از خدا، سخت‌کوش و باز دارنده مردمان از معاصی و نافرمانی‌هاست. اوست خلیفه و جانشین رسول خدا، اوست امیر مؤمنان و پیشوا و هادی خلق خدا. اوست که به امر خدا قاتل "ناکثین" و " قاسطین" و "مارقین" است . ( پیشگویی پیامبر اکرم )
( ای مردم!) آنچه می‌گویم به فرمان پروردگارم می‌گویم و این خواست و دستور حق است که هیچ سخنی از او، به دست من تغییر و تبدیل نپذیرد؛ حال می‌گویم: خداوندا! هر کس که علی(علیه‌السلام) دوست می‌دارد، دوست بدار و هر کس که با وی دشمن است، دشمن دار . خداوندا! هر کس که علی(علیه السلام) انکار کند، لعنت کن و آن کس که پذیرای حق او نباشد، به خشم و غضب خود، گرفتار ساز .
ای مردم! علی(علیه السلام) را برتر از همه بدانید که گذشته از من، از هر مرد و زنی، برتر و والاتر است. (بدانید) که خداوند، به خاطر ماست که به جهانیان، روزی می‌دهد و آفرینش بر پای و برقرار است؛ هر آن کس که این سخن مرا انکار کند، ملعون و ملعون و مغضوب و مغضوب درگاه حق است .
خداوندا! اگر اکنون، علی(علیه السلام)، ولیّ تو را به خلافت و جانشینی خود معیّن کردم و امری که موجب اکمال دین و اتمام نعمت تو بر این مردم است، بیان کردم، همه و همه به فرمان تو بود اینک تو پسندیده‌ای برای ایشان و فرمودی: «وَ مَن یَبتَغِ غَیرَ الإسلامِ دیناً فَلَن یُقبَلَ مِنهُ وَ هُوَ فی الآخِره مِنَ الخاسِرینَ .»
خداوندا! تو را گواه می‌گیرم و کافیست گواهی تو که من به وظایف تبلیغ و رسالت خود عمل کردم .
ای مردم! خداوند عزّوجلّ، کمال دین شما را در امامت و پیشوایی علی(علیه السلام ) قرار داده است؛ پس هر کس که از او و جانشینان او از فرزندان من که از صلب اویند تا واپسین روز جهان پیروی و اطاعت نکند، به حبط و نابودی اعمال گرفتار گردیده و در آتش دوزخ، جاودانه، معذّب خواهد بود، نه دیگر عذابش تخفیف یابد و نه مهلت و فرصت نجاتی به او داده شود .
ای مردم! این علی(علیه السلام) است که مرا بیش از هر کس یاری کرده و از همه بر من سزاوارتر است. از تمام مردم به من نزدیکتر و از همه کس، نزد من محبوب‌تر و گرامی‌تر است .
خداوند عزّوجلّ و من از او راضی و خشنودیم. آیه‌ای در قرآن مُشعِر به رضایت حق از بندگان، نازل نشده مگر آن که در شأن علی(علیه السلام) است و هر جا که خداوند مؤمنین را مخاطب قرار داده، در درجه نخست، نظر به او داشته است. آیه مدحی نیست مگر آنکه در مورد اوست و بهشتی که در سوره « هَل أتی علی الانسان» یاد شده، برای اوست، و در نزول آن دیگری جز او منظور نشده و دیگری جز او مدح و ستایش نشده و دیگری جز او مدح و ستایش نشده است .
ای مردم! علی(علیه السلام)، ناصر دین خدا و حامی پیامبر خداست، اوست پارسای پرهیزگار و طیّب و طاهر و رهنما و ره یافته .
پیامبرتان، بهترین پیامبر و وصیّ او بهترین وصیّ و پسرانش بهترین اوصیاءاند .
ای مردم! ذریّه و نسل هر پیامبری از صلب خود اویند امّا ذریّه و نسل من از صلب علی(علیه السلام) هستند .
ای مردم! شیطان به حسادت، آدم را از بهشت بیرون کرد، پس مبادا که نسبت به علی(علیه السلام) حسد ورزید که اعمالتان یکسره باطل شود و به لغزش و انحراف درافتید؛ که آدم صفوت الله تنها به سبب یک معصیت، به زمین فرو افتاد؛ پس بر شماست که مراقب احوال خویشتن باشید. شما که در میانتان، دشمن خدا نیز هست .
( ای مردم!) جز شقیِ واژگون بخت کسی با علی(علیه السلام ) کینه نمی‌ورزد و جز پارسای پرهیزگار، مِهر علی(علیه السلام) در دل نمی‌گیرد و جز اهل ایمان و مخلصان بی ریا به علی(علیه السلام) ایمان نخواهند آورد و به خدا سوگند سوره «وَالعَصر إِنَّ الإِنسانَ لَفی خُسرٍ ...» در شأن علی(علیه السلام) نازل شده است . ای مردم! خدا را گواه می‌گیرم که در انجام وظایف رسالت فروگذار نکردم و بر پیامبر، جز ابلاغ فرمان حق، وظیفه‌ای دیگر نیست .
به خدا سوگند، غیر از این مرد که هم اکنون دست او را گرفته و او را بر کشیده‌ام هرگز دیگری نیست که بتواند دستورات قرآن را برای شما روشن کند و تفسیر آیات آن را بیان نماید، همین مردی که اکنون بازوی او را گرفته‌ام و به شما اعلام می‌کنم که :
هر کس را من مولا و سرپرست و صاحب اختیارم، علی(علیه السلام) مولا و سرپرست و صاحب اختیار اوست؛ این مرد، علی بن ابیطالب است، برادر و وصی من است، که فرمان دوستی و ولایت او از جانب حق متعال بر من نازل گردیده است .
ای مردم! نسبت به خداوند آنچنان که شایسته است پرهیزگار باشید مبادا که جزء مسلمانی دیده از جهان فرو بندید .
ای مردم! به خدا و پیامبرش باور آرید و به نوری که با او نازل شده ایمان آورید، پیش از آنکه خشم خدای شما را فرو گیرد و به مجازات، رخسارتان به عقب باز گردانده شود .
ای مردم! این نور از جانب حق تعالی در من سرشته شده و بعد از آن در طینت علی(علیه السلام) و سپس در نسل او قرار داده شده تا آنگاه که نوبت به امام قائم، مهدی(عج) رسد و اوست که سرانجام، حق خدا و حقوق ما را از خواهد ستاند؛ که خداوند عزّوجلّ ما را بر تمام مقصران و دشمنان و مخالفان و خائنان و معصیت کاران و ستمگران حجت قرار داده است .
ای مردم! به شما اعلام خطر می‌کنم، به هوش باشید که من فرستاده خدا به سوی شمایم و پیش از من رسولانی آمده و رفته‌اند، آیا اگر من نیز از جهان بروم و یا کشته شوم، به راه پیشینیان خود، باز می‌گردید؟! ولی هر آن کس که به عقب باز گردد و به جاهلیت اسلاف خود روی کند، زیانی به خداوند نخواهد رساند، امّا پروردگار، سپاسگزاران را پاداش نیکو مرحمت خواهد کرد .
ای مردم! بدانید که علی(علیه السلام) همان کسی است که متّصف و موصوف به سپاسگزاری و شکیبایی است و پس از او فرزندان من که از صلب اویند، به این صفات مزیّن و ممتازند .
ای مردم! مسلمانیِ خود را بر خداوند منّت منهید، که موجب خشم و غضب پروردگار بر شما گردد و عذابی از سوی او به شما رسد، زیرا که حق در کمین است .
ای مردم! چیزی نمی‌گذرد که پس از من امامان و سردمدارانی پدید آیند که خلق را به آتش و دوزخ فراخوانند اما این گروه را در روز قیامت یار و مددکاری نخواهد بود .
ای مردم! خدا و پیامبرش از این کسان، متنفّر و بیزارند .
ای مردم! اینان و پیروان و یارانشان، جملگی، در پست‌ترین دوزخ گرفتار خواهند شد، و چه بد جایگاهی است دوزخ، برای این گروه که به تکبر گراییده‌اند. هشدار باشید که اینان همان "یاران صحیفه" اند (اما هر یک از شما باید که در نامه اعمال خود بنگرد گر چه مردم جر تنی چند، نامه عمل خود را از یاد برده‌اند ).
ای مردم! من این ولایت را به عنوان امامت و ارث تا روز قیامت، در ذریه و نسل خود قرار دادم و با این کار وظیفه‌ای را که به آن مأمور بودم، به پایان بردم تا بر هر حاضر و غایب و بر هر کس که شاید در این انجمن بوده و یا در این اجتماع حضور نداشته است و حتی بر آنان که هنوز از مادر متولد نشده‌اند، حجّت تمام باشد. باید که ماجرای امروز را حاضران به غائبان گزارش کنند و پدران به فرزندان تا واپسین روز خبر دهند . گر چه مدتی نخواهد گذشت که (عده‌ای) این امر را با غصب و ستم، از آنِ خود قرار خواهند داد و خدا آن غاصبان را لعنت کند و از رحمت خود، دور و مهجورشان سازد و در چنین حال، سزاوار این عذاب گردند که فرمود :
« سَنُفرِغُ لَکُم أیُّهَا الثَّقَلانَ یُرسَلُ عَلَیکُما شُواظٌ مِن نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنتَصِران .»
ای مردم! خداوند شما را به حال خود رها نخواهد کرد تا آنکه پاک و پلید از یکدیگر ممتاز گردند و خدا شما را بر اسرار پنهان، آگاهی نداده و نخواهد داد .
ای مردم! سرزمینی نیست مگر آنکه خداوند، مردم آن را در اثر تکذیب حق، هلاک کرده و چنانکه خود به این معنی اشاره فرموده است: «وَ کَذلِکَ نُهلِکَ القُری وَ هِیَ ظالِمَ?ٌ »
به هوش باشید که عنوان (امیرالمؤمنین) بر کسی جز برادر من روا نیست و این سمت و مقام و فرمانروایی بر مسلمانان، پس از من، برای هیچ کس جز وی مجاز و حلال نیست .
و این علی(علیه السلام) امام و پیشوای شما و ولیّ و صاحب اختیار شماست. که خداوند، در مورد او تهدیدها و وعده‌ها کرده و خدا وعده‌های خود را انجام خواهد داد .
ای مردم! پیش از شما، اکثر مردم نخستین به گمراهی رفتند و خداوند ایشان را هلاک نمود و هم اوست هلاک کننده گروه‌هایی که از این پس می‌آیند، همچنانکه فرمود: «ألَم نُهلِکِ الأوَّلینَ، ثُمَّ نُتبِعُهُمُ الاخِرینَ، کَذلِکَ نَفعَلُ بِالمُجرِمینَ، وَیلٌ یَومئذٍ لِلمُکَذِّبینَ .»
ای مردم! خداوند، مرا به پاره‌ای از امور امر کرده و از پاره‌ای دیگر نهی فرموده است و من نیز علی(علیه‌السلام) را به آن امور، امر و نهی کرده‌ام؛ پس در حقیقت، او اوامر و نواحی حق را از پروردگار خود اخذ نموده است؛ پس باید که به فرمان او گوش کنید تا از سلامت برخوردار گردید و دستورش را به اجرا گذارید تا به راه هدایت رفته باشید و از آنچه نهی می‌کند حذر کنید تا به رشد و کمال رسید و خویشتن را بدانگونه که خواست اوست، باز سازید و مبادا که راه‌های دیگر شما را از پیمودن راه و رویه او باز دارد .
ای مردم! صراط مستقیم خداوند منم و شما به رعایت آن مأمور شده‌اید و پس از من، علی(علیه‌السلام) و سپس فرزندانم که از صلب اویند امامان و پیشوایان شمایند که خلق را به راه راست هدایت می‌کنند و پیوسته روی به سوی حق دارند .
( پس از آن سوره حمد را تا پایان تلاوت کرد و به ادامه سخن پرداخت :)
ای مردم! این سوره (حمد) در شأن من و علی(علیه السلام) و فرزندانش فرود آمد و شامل ایشان می‌گردد همچنین مخصوص آنهاست، ایشان، اولیای خدایند که نه خوفی در دل دارند و نه اندوهی آزارشان دهد، بدانید که حزب الله پیروز است و در برابر، دشمنان علی، گروهی اهل شقاق و نفاق و کینه ورزانی متجاوز و برادران اهریمنند که به منظور فریب و نیرنگ، سخنان بی مغز و آمیخته به رنگ و ریا با یکدیگر نجوا می‌کنند .
ای مردم! دوستداران علی(علیه السلام) و فرزندانش، مردمی اهل ایمانند که خداوند در کتاب خود از آنان بدینگونه یاد کرده است :
« لا تَجِدُ قَوماً یُؤمِنونَ بِاللهِ وَالیَومِ الاخِرِ یُوادُّونَ مَن حادَّ اللهَ وَ رَسُولَهَ ... » (سوره مجادله، آیه 22) دوستداران علی و فرزندانش کسانی هستند که در دل‌هایشان ایمان نوشته شده ، و مدد نموده خداوند ایشان را به وسیله فرشته‌ای از سوی خودش و او وارد فرماید ایشان را در باغ‌هایی که جاریست از زیر آنها نهرهایی و برای همیشه در آنجا می‌مانند. خداوند از ایشان راضی و ایشان از خداوند خشنودند .
ایشان حزب خدایند و آگاه باشید که حزب خدا رستگارانند !
خداوند عزّوجلّ در توصیف ایشان چنین فرموده است :
« الَّذینَ آمَنُوا وَ لَم یَلبَسُوا ایمانَهُم بِظُلمٍ أولئِکَ لَهُمُ الأمنُ وَ هُم مُهتَدُونَ .»
و نیز می‌فرماید: «اینان در امن و امان، به بهشت داخل شوند و فرشتگان با فروتنی، سلامشان دهند و گویند: پاک و پاکیزه‌اید شما؛ پس جاودانه در بهشت ساکن شوید .»
آگاه باشید دوستان ایشان کسانی هستند که خداوند در توصیفشان در جای دیگر فرماید :
« ایشان، در امن و سلامت و بی حساب به بهشت وارد می‌شوند .»
و در مورد دشمنان ایشان فرموده است :
« آگاه باشید دشمنان آنها کسانی هستند که به دوزخ در می‌افتند و غریو جهنم را که می‌جوشد و می‌خروشد و صدایی که از سوخت و سوز آن برمی‌خیزد، می‌شنوند .»
خداوندا! هر کس که علی(علیه‌السلام) دوست می‌دارد، دوست بدار و هر کس که با وی دشمن است، دشمن دار. خداوندا! هر کس که علی(علیه السلام ) انکار کند، لعنت کن و آن کس که پذیرای حق او نباشد، به خشم و غضب خود، گرفتار ساز .
و نیز در قرآن آمده :
« کُلَّما دَخَلَت أمَّ?ٌ لَعَنَت أختَها .»
همچنین درباره دشمنان آنها فرموده است :
« کُلَّما ألقِیَ فیها فَوجُ سَألَهُم خَزَنَتُها ألَم یأتِکُم نَذیرٌ، قالوا بَلی قَد جاءَنا نَذیرٌ فَکَذَّبنا وَ قُلنا ما نَزَّلَ اللهُ مِن شَیءٍ إِن أنتُم إِلّا فی ضَلالٍ کَبیرٍ .»
آگاه باشید که دوستداران علی(علیه السلام) و فرزندانش به غیب ایمان دارند و از پروردگار خود در خشیت و هراسند. این گروه را اجر و پاداشی عظیم خواهد بود .
ای مردم! میان دوزخ و بهشت، تفاوتی بزرگ است .
دشمن ما همان است که خداوند او را مذمّت و لعنت فرموده و دوستدار ما مورد مدح و ستایش و محبّت پروردگار است .
ای مردم! من، منذر و ترساننده‌ام و علی هادی و رهنماست .
ای مردم! من، پیامبرم و علی، وصی من است .
آگاه باشید البتّه! آخرین امام زمان قائمِ "مهدی" است .
آگاه باشید او یاری کننده دین خداست .
آگاه باشید او انتقام گیرنده از ستمکاران است .
آگاه باشید او گشاینده دژهای استوار و ویرانگر قلعه‌های مستحکم است .
آگاه باشید او نابود کننده طوایف مشرک است .
آگاه باشید او منتقم خون‌های ناحق ریخته اولیاء خداست .
آگاه باشید او حامی دین خداست .
آگاه باشید او جرعه‌نوش دریای ژرف حقایق و معانی است .
آگاه باشید او معرِّف هر صاحب فضیلتی است به برترینش و هر نادان بی فضیلتی است به نادانیش. آگاه باشید او برگزیده خدا و منتخب پروردگار عالم است .
آگاه باشید او وارث همه دانش‌ها و محیط به همه علوم است .
آگاه باشید او خبر دهنده شئون خداوند و مراتب ایمان است .
آگاه باشید او رشید و رهسپار صراط مستقیم و استوار است .
آگاه باشید او آن کسی است که امور خلایق به او واگذار شده است .
آگاه باشید او آن کسی است که گذشتگان به ظهور وی بشارت داده‌اند .
آگاه باشید او حجّت پایدار خداوند است که حجّت دیگری بعد از او نیست؛ زیرا حقّی نیست، که با او نباشد و نوری نیست که همراه او نباشد .
( ای مردم!) جز شقیِ واژگون بخت کسی با علی(علیه السلام ) کینه نمی‌ورزد و جز پارسای پرهیزگار، مِهر علی(علیه السلام) در دل نمی‌گیرد و جز اهل ایمان و مخلصان بی ریا به علی(علیه السلام) ایمان نخواهند آورد و به خدا سوگند سوره «وَالعَصر إِنَّ الإِنسانَ لَفی خُسرٍ ...» در شأن علی(علیه السلام) نازل شده است .
آگاه باشید اوست آنکه کسی بر او پیروز نمی‌شود و کسی را در برابر او نصرت نتوان کرد .
آگاه باشید که او ولّی خداست در گستره زمین و فرمانروای حق است در میان خلایق و امین خداست در پیدا و پنهان .
ای مردم! آنچه لازم بود به شما فهماندم و برایتان توضیح دادم و این علی(علیه السلام) است که پس از من، تعلیم و تفهیم شما را به عهده خواهد گرفت. آگاه باشید از شما می‌خواهم که پس از پایان خطابه (به نشان قبول و تمکین) نخست با من و سپس با علی(علیه السلام)، دست بیعت دهید و میثاق خود را استوار کنید .
بدانید که من به خداوند تعهّد سپرده‌ام و علی(علیه السلام) در برابر من تعهّد و بیعت نموده است و من، اکنون، از سوی حق تعالی از شما می‌خواهم که با علی(علیه السلام) بیعت کنید و بدانید که هر کس بیعت خود را بشکند، به زیان خویش اقدام کرده است: «فَمَن نَکَثَ فإِنَّما یَنکُثُ عَلی نَفسِهِ .»
ای مردم! حج و صفا و مروه از شعائر الهی است .
« فَمَن حَجَّ أوِ اعتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَیهِ أن یَطَّوَّفَ بِهِما .»
ای مردم! حج خانه خدا کنید که هیچ خاندانی نیست که به آن خانه وارد شود مگر آنکه بی نیاز گردد و هیچ خانواده‌ای از این خانه، رخ نتابیده، مگر آنکه به فقر و تهیدستی گرفتار آمده است. ای مردم! مؤمنی نیست که در آن موقف کریم بایستد مگر آنکه خداوند از معاصی گذشته او چشم‌پوشی می‌کند. پس آنگاه که حجَّش تمام شد زندگی و اعمال را از نو آغاز می‌کند .
ای مردم! زائران خانه خدا از سوی حق تعالی، مدد و نصرت می‌شوند و هزینه سفرشان در دنیا جبران و نیز اندوخته روز واپسین ایشان خواهد شد که خداوند، پاداش نیکوکاران را تباه نخواهد فرمود .
ای مردم! خانه خدا را با اعتقاد کامل و با دقت و فهم درست زیارت کنید و مباد که بدون توبه و ترک گناهان گذشته خود، از آن مواقف شریف باز گردید .
باید که ماجرای امروز را حاضران به غائبان گزارش کنند و پدران به فرزندان تا واپسین روز خبر دهند. گر چه مدتی نخواهد گذشت که (عده‌ای) این امر را با غصب و ستم، از آنِ خود قرار خواهند داد و خدا آن غاصبان را لعنت کند و از رحمت خود، دور و مهجورشان سازد .
ای مردم! اقامه نماز و پرداخت زکات، باید بر طبق دستور پروردگار و به همان روش که او فرمان داده است، به عمل آید و چنانچه با گذشت زمان، کوتاهی کنید یا مسائل و معارف دین را فراموش نمائید، این علی(علیه السلام) ولیّ و سرپرست شما، مبیّن آن معارف و احکام برای شماست. همان که خداوند عزّوجلّ، او را پس از من برای شما منصوب کرده و هم امامانی که به جانشینی من و او از سوی حق تعالی تعیین گردیده‌اند، پاسخگوی مسایل و مشکلات شما خواهند بود و بر آنچه نمی‌دانید آگاهتان خواهد کرد .
آگاه باشید! حلال و حرام خدا، بیش از آن است که بتوانم یک به یک برشمارم و معرفی نمایم؛ چون چنین است، در یک کلام می‌گویم که به حلال‌ها امر می‌کنم و از حرام‌ها نهی می‌نمایم و به منظور توضیح و تبیین آنها، مأمور شده‌ام که از شما بیعت گیرم و دست تعهد و پیمان بفشارم که آنچه از سوی حق تعالی درباره امیرالمؤمنین، علی(علیه السلام) و امامانی که از نسل من و علی(علیه السلام) به جهان خواهند آمد، پذیرفته باشید. و مهدی(عج)، قائم امامان و قاضی به حق تا روز واپسین خواهد بود .
ای مردم! هر عمل حلالی که به شما معرفی کردم و هر کار حرامی که از آن نهی نمودم، از گفته خود باز نمی‌گردم و آن را تغییر نخواهم داد. این امر را به خاطر بسپارید و هرگز فراموش مکنید و به دیگران نیز سفارش کنید، مباد احکام مرا دگرگون سازید .
آگاه باشید من سخن خود را مجدداً تأکید می‌کنم که: نماز را به پای دارید و زکات بدهید، امر به معروف و نهی از منکر کنید اما بدانید که سرآغاز هر امر به معروف و نهی از منکری این است که فرامین مرا بپذیرید و حاضران، آن را به غائبان، اطلاع دهید و به اطاعت از اوامر من وادارشان کنید. و از مخالفت با آنها بر حذرشان سازید؛ زیرا که اینها دستور خداوند عزّوجلّ و فرمان من است، و بدانید که بدون امام معصوم (و بی معرفت او) امر به معروف و نهی از منکر امکان پذیر نیست .
ای مردم! این قرآن است که امامان پس از علی(علیه السلام) را از فرزندان و از نسل او معرفی کرده و من نیز به شما توضیح دادم که علی از من و من از اویم. خداوند در کتاب خود فرموده است :
« وَ جَعَلَها کَلِمَ?ً باقِیَ?ً فی عَقِبِهِ .»
و این علی(علیه السلام) امام و پیشوای شما و ولیّ و صاحب اختیار شماست. که خداوند، در مورد او تهدیدها و وعده‌ها کرده و خدا وعده‌های خود را انجام خواهد داد .
و من نیز گفتم: "تا آن زمان که دست تمسک به دامن این دو امر گرانسنگ (یعنی کتاب خدا و عترت و خاندان من) زده‌اید، هرگز به گمراهی و ضلالت دچار نخواهید شد ."
ای مردم! تقوا را پیشه خود کنید و به قیامت بیندیشید که خداوند متعال فرمود :
« إِنَّ زَلزَل?َ السّاعَ?ِ شَیءٌ عَظیم ."
ای مردم! به مرگ بیندیشید و از حساب و میزان و محاکمه در پیشگاه پروردگار جهانیان غافل مباشید و ثواب و عقاب و پاداش و کیفر رستاخیز را از خاطر مبرید، که هر کس نیکی کند، پاداش یابد و هر کس دامن به بدی آلوده سازد، بهره‌ای از بهشت نخواهد داشت .
ای مردم! شما را از آن حد فزون‌تر است که بتوانید یک یک، با من دست بیعت دهید در حالی که به فرمان خدا، مأمورم که از زبان هر یک از شما اعتراف گیرم که منصب فرمانروایی و امارت بر مؤمنان را که برای علی(علیه السلام) قرار داده‌ام پذیرفته‌اید و نیز (مأمورم که) در مورد قبول امامت و ولایت امامانی که از نسل من و صلب علی(علیه السلام) می‌باشند، اقرار و بیعت گیرم. حال که چنین است، همگان یک صدا و به زبان، بگویید: (ای رسول خدا!) آنچه که در ولایت و رهبری مطلق علی(علیه السلام ) و امامان پس از وی که از صلب اویند از جانب حق تعالی به ما ابلاغ کردی، شنیدیم و در برابر آن مطیع و تسلیمیم و به آن امر راضی و خشنودیم! اینک ما به دل و جان و به زبان و دستمان، نسبت به قبول ولایت با تو بیعت می‌کنیم و پیمان می‌بندیم که با این اعتقاد، زندگی کنیم و با آن بمیریم و تا آن زمان که سر از خاک برداریم، به آن پایبند بوده و هرگز در آن تغییر و تبدیلی ندهیم و شک و تردیدی ننماییم و از سر پیمان خود برنخیزیم و از خدا و پیامبرش و امیرالمؤمنین، علی(علیه السلام) و فرزندانش حسن و حسین و امامان دیگر که از صلب علی(علیه السلام) به جهان آیند، فرمان بریم .
ای مردم! مقام و منزلتی که حسن و حسین نزد خدا و رسول او دارند، گوشزدتان کرده و ابلاغ نموده و متوجهتان ساختم که این دو تن سرور جوانان اهل بهشتند و بعد از من که جدّ ایشانم و بعد از علی(علیه السلام)، منصب امامت خواهند داشت .
و (ای مردم!) بگویید: «در این امر، مطیع خدا و پیامبرش و علی(علیه السلام)، و حسنین و امامان پس از ایشانیم. تو (ای پیامبر) در مورد ولایت امیرالمؤمنین از دل و جان با ما عهد و میثاق بستی؛ از کسانی که توفیق مصافحه یافتند به دست، و از آنها که توفیق این کار نیافتند، از زبانشان بیعت گرفتی. پیمان نمودیم که دیگری را به جای این امر نگیریم و دل و جانمان به جانب دیگر روی ننماید. خدا را در این کار شاهد گرفتیم او به شهادت، کافی است و تو نیز (پیامبر) و همچنین همه مطیعان فرمان حق از حاضر و غائب و فرشتگان و جنود خدا و همه بندگان او را همگی را گواه و شاهد این امر کردیم و خدا از هر شاهدی بزرگتر است .»
ای مردم! صراط مستقیم خداوند منم و شما به رعایت آن مأمور شده‌اید و پس از من، علی(علیه‌السلام) و سپس فرزندانم که از صلب اویند امامان و پیشوایان شمایند که خلق را به راه راست هدایت می‌کنند و پیوسته روی به سوی حق دارند .
ای مردم! چه می‌گویید؟ خداوند، هر آوازی را می‌شنود و از سرّ و پنهان همه آگاه است. (بدانید) آن کس که به راه هدایت رود، به سود خود رفته و آن کس که به گمراهی گراید، تنها به زیان خویش اقدام کرده است. چرا که دست خدا فوق هر دستی و قدرتش برتر از هر قدرتی است .
ای مردم! از خدا بترسید و پرهیزگاری پیشه کنید و پیمان خود را با علی(علیه السلام) امیرالمؤمنین و با حسنین و امامان دیگر که کلمه طیبه باقیه‌اند، استوار نمایید. هر که در این امر، مکر پردازد خدایش به هلاکت در افکند و آن کس که بر عهد خود پای فشرده خدایش رحمت کند. «فَمَن نَکَثَ فَإِنَّما یَنکُثُ عَلی نَفسِهِ ... .»
ای مردم! آنچه به شما گفتم، بازگویید و بر علی(علیه السلام)، با عنوان رسمی امیرالمؤمنین سلام دهید. بگویید: «پروردگارا دستورت را شنیدیم و اطاعت کردیم تا از مرحمت و مغفرت تو بهره‌مند شویم که بازگشت همه به توست» و بگویید :
« سپاس خدای را که به این امر ما را هدایت و دلالت فرموده و اگر راهنمائیمان نمی‌کرد، ما، خود، به راه هدایت دست نمی‌یافتیم .»
ای مردم! فضایل و امتیازات علی بن ابیطالب و قدر و منزلتش نزد خداوند، که در کتاب خدا نازل شده، بیشتر از آن است که بتوانم در یک جلسه برایتان برشمرم؛ پس هر کس که از مناقب و فضایل او نزد شما مطلبی گوید، از او بپذیرید .
ای مردم! هر کس از خدا و پیامبر او و از علی(علیه السلام) و امامان و پیشوایانی که معرفی کردم، فرمان بَرَد، به رستگاری بزرگی نایل آمده است.(رستگاری بزرگ چیست؟ )
ای مردم! رستگاران، کسانی هستند که در بیعت با علی(علیه السلام) و پذیرش ولایت او و در ادای سلام بر وی به عنوان امیرالمؤمنین، مبادرت و سبقت جویند، اینان در بهشتِ نعمت‌ها متنعّم خواهند بود .
ای مردم! سخنی گویید که موجب رضای خدا باشد: «فَإِن تَکفُرُوا أنتُم وَ مَن فِی الأرضِ جَمیعاً فَلَن یَضُرَّ اللهَ شَیئاً .»
خداوندا! مردان و زنان با ایمان را بیامرز و کافران را به غضب خود گرفتار ساز و ستایش، خدای راست که پروردگار جهانیان است .
( در این هنگام مردم، فریاد برآوردند :)
فرمان خدا و پیامبر خدا را شنیدیم و با دل و زبان و دست مطیع و فرمانبرداریم . چون سخنان پیامبر، تمام شد، مردم بر گِرد آن حضرت و امیرالمؤمنین(علیه السلام) سخت ازدحام کردند و هر کس می‌خواست با ایشان، مصافحه و بیعت کند .
گویند نخستین کسی که موفق به مصافحه و بیعت شد، ابوبکر بود و پس از وی عمر و سپس عثمان بیعت کردند و به دنبال ایشان باقی مهاجران و انصار و دیگر مردمان، اقدام به بیعت کردند تا آنگاه که وقت نماز مغرب رسید. پیامبر در آن شب، نماز مغرب و عشا را پیوسته و در یک زمان به جای آورد .
در روایت است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) با هر گروه که به عنوان بیعت، مصافحه می‌کرد، می‌گفت: «ألحَمدُللهِ الَّذی فَضّلَنا عَلی جَمیعِ العالَمینَ؛ ستایش خدای را که ما را بر همه جهانیان امتیاز مرحمت فرمود. .»
جواب کاربران در نظرات پایین سایت
مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.
نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.
چرا پیامبر از جبرییل خواست تا وی را از ابلاغ ماموریت غدیر معاف کند