توجه : تمامی مطالب این سایت از سایت های دیگر جمع آوری شده است. در صورت مشاهده مطالب مغایر قوانین جمهوری اسلامی ایران یا عدم رضایت مدیر سایت مطالب کپی شده توسط ایدی موجود در بخش تماس با ما بالای سایت یا ساماندهی به ما اطلاع داده تا مطلب و سایت شما کاملا از لیست و سایت حذف شود. به امید ظهور مهدی (ع).

    کدام فرشته به میمنت ولادت امام حسین مورد عفو خداوند قرار گرفت

    1 بازدید

    کدام فرشته به میمنت ولادت امام حسین مورد عفو خداوند قرار گرفت را از سایت هاب گرام دریافت کنید.

    ماجرای فرشته‌ای که به واسطه امام حسین (ع) بخشیده شد

    ماجرای فرشته‌ای که به واسطه امام حسین (ع) بخشیده شد

    خبرگزاری تسنیم: امام حسین علیه السلام در سال سوم هجری به دنیا آمدند. آن تولد مبارک، در عین حال که اهل بیت پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله را شادمان کرده بود، برکت‌های فراوانی برای مردم تاریخ داشت. برکت‌هایی که با رشادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، درس آزادگی و مسلمانی را به جهانیان آموخت تا هر انسانی در هر منطقه جغرافیایی و موقعیت تاریخی، سبک زندگی اسلامی را بیاموزد و حجت خدا بر او تمام شده باشد.

    انقلاب بزرگ تاریخی که در ماه محرم سال ۶۱ هجری در زمین کربلا رقم خورد و به شهادت امام حسین علیه السلام و رشیدترین مردان تاریخ انجامید، واقعه جان‌گدازی بود که پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله در روز ولادت امام حسین علیه السلام، از آن خبر دادند.

    در گفت‌وگویی با حجت‌الاسلام الله‌کرم، استاد حوزه و کارشناس دینی به بررسی برخی از وقایع در زمان میلاد امام حسین علیه السلام پرداخته شد. آن طور که این کارشناس تاریخ اسلام می‌گوید، در کتاب قرب الاسناد نوشته شده که امام صادق علیه السلام از پدران بزرگوار خود و از رسول خدا صلی‌الله علیه و آله روایت کردند که نبی مکرم اسلام درباره امام حسن و امام حسین علیهماالسلام می‌فرمودند: «حسن و حسین، بزرگ و سرور جوانان اهل بهشت هستند و پدرشان از ایشان بهتر است. من هیبت و علم خود را به حسن بخشیده‌ام و صفت بخشش و رحمت خود را به حسین عطا کرده‌ام.»

    گفته شده که پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله در زمان تولد امام حسین علیه السلام، از سرنوشت آن حضرت و ماجرای کربلا خبر دادند. آیا این مطلب صحت دارد؟

    بله. در کتاب‌های معتبر و مستند تاریخی نوشته شده که امام حسین علیه السلام در زمانی به دنیا آمدند که امام حسن مجتبی علیه السلام تقریباً یک ساله بودند. در زمان تولد آن حضرت، پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله به دیدن نوه خود آمدند و او را در حالی در آغوش گرفتند که در پارچه سفیدی پوشیده شده بودند. نبی مکرم اسلام در گوش راست ایشان اذان و در گوش چپ ایشان، اقامه را خواندند. سپس نوه خود را بر روی پا‌ها قرار داده و گریه کردند.

    اطرافیان از ایشان، دلیل گریه را سؤال کردند و آن حضرت پاسخ دادند: «برای این پسرم گریه می‌کنم.» گفتند: «او که هم‌اکنون به دنیا آمده است!» نبی مکرم اسلام فرمودند: «پس از من، گروهی سرکش او را می‌کشند. شفاعت من شامل آن‌ها نمی‌شود.»

    پیش‌بینی شهادت امام حسین علیه السلام در دوسالگی آن حضرت

    پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله این مطلب را در جای دیگری هم عنوان کرده بودند؟

    بله. زمانی که امام حسین علیه السلام دو ساله بودند، پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله به سفری رفته بودند. در میان راه ایستادند، آیه استرجاع را خواندند که: «الذین اذا اصابتهم مصیبة قالوا انا لله و انا الیه راجعون.» در همین زمان چشمان مبارک آن حضرت لبریز از اشک شد. وقتی دلیل گریه ایشان را پرسیدند، آن حضرت فرمودند: «این جبرئیل است که از سرزمینی به نام کربلا در کنار رود فرات به من خبر می‌دهد که در آنجا فرزندم، حسین، به شهادت می‌رسد.» سؤال کردند: «چه کسی او را می‌کشد؟» نبی مکرم اسلام پاسخ دادند: «مردی به نام یزید. گویا جای شهادت و مدفن او را می‌بینم.» بعد با حالتی غمگین از سفر برگشتند. سپس به منبر رفتند و مردم را در حالی پند دادند که امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در کنار آن حضرت بودند.

    بعد از خطبه هم دست راست خود را بر سر امام حسن علیه السلام و دست چپ خود را بر سر امام حسین علیه السلام گذاشته و سرشان را به سوی آسمان بلند کردند و دعا کردند: «خداوندا! همان محمد صلی‌الله علیه و آله بنده و رسول توست و این دو عترت پاکم و خوبان ذریه و بنیاد خانواده‌ام هستند که در میان امت خود به‌جا می‌گذارم. جبرئیل خبر می‌دهد که این فرزندم مقتول خواهد شد. خداوندا! شهادت را بر او مبارک فرما و او را از سادات شهدا قرار ده و برکت را در قاتل و خاذل او قرار مده.»

    واکنش مردم در این شرایط چه بود؟

    در همین حال، صدای گریه مردم در مسجد بلند شد. پیغمبر خدا صلی‌الله علیه و آله فرمودند: «آیا گریه می‌کنید و او را یاری نمی‌کنید؟!» دوباره بر منبر رفته و خطبه‌ای کوتاه خواندند و در حالی که اشک از چشمان مبارک آن حضرت می‌ریخت، حدیث ثقلین را بیان فرمودند: «ای مردم! من در میان شما دو چیز گران‌بها به یادگار می‌گذارم: کتاب خدا و اهل‌بیتم. این دو از یکدیگر جدا نمی‌شوند تا در حوض کوثر بر من فروآیند. من از شما چیزی نمی‌خواهم جز فرمان پروردگارم و آن، مودت به نزدیکان من است. پس بنگرید که فردا در کنار حوض من را نبینید در حالی که با اهل‌بیتم کینه‌توزی کرده، ستم کرده و آن‌ها را کشته باشید.»

    نام پسران هارون علیه السلام بر امام حسن و امام حسین علیهماالسلام

    سوال دیگری که درباره میلاد امام حسین علیه السلام مطرح می‌شود آن است که چه کسی نام آن حضرت را انتخاب کرد؟ درواقع می‌خواهیم حکمت این نامگذاری را بدانیم که چرا این نام برای ایشان گذاشته شد؟

    ماجرای نام‌گذاری امام حسین علیه السلام هم در نوع خود قابل توجه است. پیغمبر خدا صلی‌الله علیه و آله از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام پرسیدند: «این پسرم را چه نامیده‌اید؟» امام علی علیه السلام جواب دادند که: «من در نام‌گذاری از رسول خدا پیشی نمی‌گیرم.» نبی مکرم اسلام نیز فرمودند: «من نیز در نام‌گذاری او بر پروردگار بلندمرتبه سبقت نمی‌گیرم.» در این زمان، جبرئیل علیه السلام به آن حضرت خبر داد که: «خداوند بلندمرتبه بر تو سلام فرستاده و می‌فرماید او را به نام پسر هارون نام‌گذاری کن.» آن حضرت فرمودند: «نام پسر هارون چه بود؟» جبرئیل علیه السلام گفت: «شبیر.» فرمودند: «زبان من عربی است.» جبرئیل علیه السلام جواب داد: «نام او را حسین بگذار که شبیر به زبان عربی، به معنای حسین است.»

    عقیقه میلاد مبارک امام حسین علیه السلام

    عقیقه هم رسم دیگری که است که در آموزه‌های اسلامی ریشه دارد. عقیقه و صدقه تولد امام حسین علیه السلام چه بود؟

    عقیقه تولد امام حسین علیه السلام را هم پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله پرداخت کردند. وقتی امام حسین علیه السلام هفت روزه شدند، نبی مکرم اسلام دو قوچ را که سفیدی بدنشان از سیاهی آن بیشتر بود، برای نوه خود عقیقه کرد. ران قوچ را هم به قابله بخشیدند.

    آن حضرت همچنین موی سر امام حسین علیه السلام را تراشیده و به وزن مو‌های ایشان، نقره صدقه دادند. سپس سر مبارک نوه خود را روغن خوشبویی زدند.

    همچنین در کتاب روضة الواعظین نوشته شده که ابیاتی در مدح امام حسین علیه السلام سروده شده با این مضمون که: «پدرم برگزیده خداوند از میان خلق است و پس از او مادرم، و من پسر دو برگزیده‏ام. نقره‌ای که از طلا باشد منم که فرزند دو طلایم. مادرم به‌راستی رخشنده در فضیلت است و پدرم وارث رسولان و مولاى انس و جن است. او در حالى که نوجوان بود خدا را مى‏پرستید و حال آنکه قریش در آن هنگام دو بت لات و عزى را مى‏پرستیدند. پدرم به هر دو قبله نماز مى‏گزارد. او هفت سال کامل همراه رسول خدا نماز گزارد و در آن هفت سال مرد نمازگزارى غیر از آن دو نبود. چه کسى در همه جهان پدر بزرگى، چون پدربزرگ من و شیخى، چون شیخ من دارد؟ و من فرزند دو نشانه هدایت هستم. پدرم، چون خورشید و مادرم، چون ماه است و من فرزند خورشید و فرزند دو ماهم.»

    همچنین در مدح دیگری نوشته شده که: «هنگامى که گفته مى‏شود پدربزرگ شما پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله است، همه مکرمت‌ها به شما بازمی‌گردد و همین مدح و ستایش از میان همه مردم براى شما بسنده است که بگویند مادر شما حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علی‌ها است.»

    منزلت و جایگاه امام حسین علیه السلام در منظر رسول خدا صلی‌الله علیه و آله

    در کتاب قرب الاسناد نوشته شده که امام صادق علیه السلام از پدران بزرگوار خود و از رسول خدا صلی‌الله علیه و آله روایت کردند که نبی مکرم اسلام درباره امام حسن و امام حسین علیهماالسلام می‌فرمودند: «حسن و حسین، بزرگ و سرور جوانان اهل بهشت هستند و پدرشان از ایشان بهتر است. من هیبت و علم خود را به حسن بخشیده‌ام و صفت بخشش و رحمت خود را به حسین عطا کرده‌ام.»

    همچنین در کتاب امالی نوشته شده که پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در حالی که دست امام حسین علیه السلام را در دست داشتند، فرمودند: «ای مردم! این حسین پسر علی است. او را بشناسید. قسم به حق آن خدایی که جان من در دست قدرت اوست، این حسین و دوستانش و دوستان دوستانش در بهشت خواهند بود.»

    در کتاب امالی نیز نوشته شده که مردی سراغ جابر بن عبدالله انصاری آمد و از او درباره ریختن خون پشه سؤال کرد که این کار چه حکمی دارد؟ جابر از او پرسید: «اهل کجا هستی؟» مرد گفت: «اهل عراق هستم.» جابر گفت: «جای تعجب است که این مردم درباره ریختن خون پشه سؤال می‌کنند که چه حکمی دارد، در صورتی که آن‌ها حسین بن علی، پسر پیغمبر خدا صلی‌الله علیه و آله را کشتند. آن هم در حالی که من از نبی مکرم اسلام شنیده بودم که می‌فرمودند: حسن و حسین علیهما السلام دو نوگل دنیایی من هستند.»

    شفاعت امام حسین علیه السلام برای فطرس

    گفته شده که فطرس، یکی از فرشتگان مقرب الهی، با تولد امام حسین علیه السلام مورد شفاعت قرار گرفته و به مقام بالایی دست پیدا کرد. ماجرای فطرس چیست؟

    فطرس فرشته‌ای بود که طبق روایات مرتکب ترک اولی شده بود و در انجام فرمان خدای متعال کندی کرده بود، به همین دلیل خداوند پر و بالش را گرفته و او از مقامش محروم شده بود. طبق روایت‌ها حدود ۵۰۰ سال در حال مناجات بود تا اینکه میلاد امام حسین علیه السلام اتفاق افتاد.

    زمانی که جبرئیل علیه السلام همراه با فرشتگان به خدمت پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله می‌رفتند تا تولد امام حسین علیه السلام را به او تبریک بگویند، خبر این میلاد مبارک را به فطرس دادند. فطرس از جبرئیل علیه السلام خواست تا او را نزد رسول خدا صلی‌الله علیه و آله ببرد تا شاید با دعای آن حضرت، مورد مغفرت خداوند متعال قرار بگیرد. نبی مکرم اسلام به فطرس فرمودند: «خود را به بدن امام حسین علیه السلام بزند.» همین‌که فطرس این کار را انجام داد، خدای مهربان او را به حالت اولیه خود برگرداند و مقامش را به او عطا فرمود. پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله به فطرس فرمودند: «خداوند شفاعت حسین علیه السلام را درباره نو قبول کرد. تو دائم بر زمین موکل باش و تا روز قیامت هر کسی به زیارت حسین علیه السلام می‌آید و به او سلام می‌کند، به ما خبر بده.» به این ترتیب، فطرس، آزادشده امام حسین علیه السلام نامیده شد.

    فطرس

    فُطْرُس فرشته‌ای رانده‌شده از درگاه الهی است که بنا بر نقل روایات، به هنگام ولادت امام حسین(ع) بال و پر خود را به قنداقه ایشان مالید و مورد بخشش خداوند قرار گرفت. از وی با القاب «عَتیقُ الحُسَین» و «صَلصائیل» نیز یاد شده‌است. برخی با معصوم دانستن فرشتگان، در سند این روایت تردید کرده‌اند.

    شرح داستان

    شیخ صدوق در کتاب امالی در حدیثی از امام صادق(ع) نقل می‌کند:[یادداشت ۱] فُطرُس، یکی از فرشتگان حامل عرش در انجام وظیفه‌اش سُستی کرد، بالهایش شکسته و به جزیره‌ای در زمین تبعید شد. وی ۷۰۰ سال به عبادت خدا مشغول بود تا امام حسین(ع) به دنیا آمد. جبرئیل با هفتاد هزار فرشته جهت تبریک این میلاد به زمین نازل شدند، وقتی از کنار فطرس گذشتند او از علت نزول آنان جویا شد و از آنان خواست تا وی را با خود ببرند. جبرئیل نزد پیامبر(ع) برای وی میانجیگری کرد. با پیشنهاد پیامبر(ص)، فطرس خود را به قنداقه امام حسین(ع) مالید و خداوند بال‌هایش را بهبود بخشیده و او را به جایگاه اولیه‌اش بازگرداند.

    وظیفه سلام‌رسانی

    فطرس پس از بهبودی و عروج به آسمان به رسول خدا خبر از شهادت فرزندش حسین داده و می‌گوید به جبران این شفاعت، زیارت هر زائر و سلام و صلوات هر سلام دهنده‌ای را به امام حسین(ع) برساند.[۱]

    سایر نام‌ها

    در برخی روایات از فطرس به نام «عَتیقُ الحسین» یعنی آزاد شده حسین یاد شده است.[۲] گویا این لقب را خودش گذاشته است زیرا در دعایی می‌گوید:

    در روایتی از ابن عباس، فطرس در بین فرشتگان به مولی الحسین شناخته می‌شود.[۴]

    مطابق بعضی از روایات، نام این فرشته «صَلْصائیل» بود.[۵] در این گزارش، پیامبر(ص) در دعا برای شفای وی از این نام یاد می‌کند:

    فطرس در دعا

    داستان فطرس از شهرت زیادی برخودار است و کتاب‌های دعا مانند مفاتیح الجنان در دعای روز سوم شعبان از وی یاد کرده و آورده‌اند: «وَ عَاذَ فُطْرُسَ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عَائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَ نَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِین».

    برتری امامان بر فرشتگان

    علامه مجلسی در بحار الانوار بابی با عنوان «برتری پیامبر(ص) و اهل بیت بر فرشتگان» آورده و یکی از دلایل این برتری را داستان فطرس دانسته است.[۷] بعضی نافرمانی فطرس را عدم قبول ولایت حضرت علی(ع) دانسته‌اند.[۸]

    نقد و بررسی

    داستان فطرس با ابهاماتی روبروست، از جمله نظریه عصمت فرشتگان با این جریان ناسازگاری دارد، آیت الله جوادی آملی این داستان را نپذیرفته و معتقد است: جریان فطرس به اثبات نیاز دارد؛ زیرا فطرس واژه­ای یونانی است و در دعای سوم شعبان هم فرشته خوانده نشده است. بلکه به این صورت آمده "و عاذَ فُطرُسُ بِمَهدِهِ"؛ یعنی فطرس به گهوارۀ امام حسین(ع) پناه برد. از سوی دیگر سند این دعا هم باید تحقیق شود و میزان اعتبارش به دست آید...[۹]

    عصمت فرشتگان

    با توجه به آیه ۶ سوره تحریم بعضی قائل به عصمت فرشتگان هستند: یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکمْ وَأَهْلِیکمْ نَارً‌ا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَ‌ةُ عَلَیهَا مَلَائِکةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَّا یعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَ‌هُمْ وَیفْعَلُونَ مَا یؤْمَرُ‌ونَ ﴿۶﴾  (ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خودتان و کسانتان را از آتشی که سوخت آن، مردم و سنگهاست حفظ کنید: بر آن [آتش‌] فرشتگانی خشن [و] سختگیر [گمارده شده‌]‌اند. از آنچه خدا به آنان دستور داده سرپیچی نمی‌کنند و آنچه را که مأمورند انجام می‌دهند.)[ تحریم–۶]

    برخی این نظریه را نپذیرفته و معتقدند ظاهر آیه، «یفْعَلُونَ ما یؤْمَرُونَ» نشان می‌دهد که فرشتگان قدرت بر گناه دارند، اما گناه نمی‌کنند.[۱۰]

    علامه طباطبایی تکلیف فرشتگان را تکوینی می‌داند نه تشریعی. بنا بر گفتۀ وی، در این قبیل تکالیف تمرد معنا ندارد.[۱۱] مرتضی مطهری بین فرشتگان تفکیک قائل شده و بعضی از آنان را زمینی می‌دانسته که تکلیف پذیرند.[۱۲] آیت الله جوادی آملی نیز با پذیرفتن این نظریه، احتمال می‌دهد فطرس از نوع زمینی فرشتگان باشد که با فرشتگان آسمانی یا اخروی تفاوت دارند.[۱۳]

    ترک اولی

    برخی نیز نافرمانی فطرس را ترک اولی دانسته‌اند، بدین معنا که آنان در اجرای دستورات الهی عملی را که دارای اولویت بود رها کرده و به سوی عمل کم اولویت رفته‌اند، یا انجام عملی را در وقتی و شرایطی که اولویت بیشتری داشته، رها کرده و در شرایط و وقت دیگری به جای آورده‌اند. بدین جهت مجازات و تنبیه شده‌اند.[۱۴]

    به گفته مطهری داستان فطرس رمزی است از برکت وجود سیدالشهدا که بال شکسته‌ها با تماس به او صاحب بال و پر می‌شوند. افراد و ملتها اگر به راستی خود را به گهواره حسینی بمالند از جزایر دور افتاده رهایی می‌یابند و آزاد می‌شوند.[۱۵]

    فطرس در اشعار فارسی و عربی

    علی بن حمّاد یکی از شعرای قرن چهارم است، وی مرثیه گوی اهل بیت بوده و در شعری که در عزای امام حسین(ع) سروده نام فطرس را آورده است.

    آیتی بیرجندی نیز گفته:

    پانویس

    منابع

    فطرس ملک

    فطرس یا فطروس یا پتروس ملک به اعتقاد مسلمانان نام فرشته‎ای بوده‌است که شفا یافتن او در خرائج راوندی نقل شده‌است. به اعتقاد مسلمانان هنگامی که امام حسین متولد شد خداوند به جبرئیل فرمان داد با گروه بسیاری از فرشتگان به حضور محمد آیند و به او تبریک بگویند. جبرئیل در مسیر فرود از آسمان به زمین فرشته‌ای به نام فطرس (پطرس) را دید که در جزیره‌ای افتاده (خداوند فطرس را مأمور کاری می‌کند و او در آن کار کندی کرده و در نتیجه به کیفر شکست بالهایش گرفتار شده است)[۱]

    فطرس به جبرئیل گفت: به کجا می‌روید؟ جبرئیل گفت: به سوی محمد. فطرس گفت: مرا نیز با خود حمل و نزد محمد ببر شاید برایم دعا کند؛ جبرئیل خواسته او را پذیرفت و با هم همراه فرشتگان دیگر به حضور محمد رسیدند و تولد حسین را تبریک گفتند. آنگاه جبرئیل ماجرای فطرس را به عرض رسانید. محمد گفت به او بگو پیکرش را به این نوزاد حسین بمالد فطرس همین کار را کرد و همان دم خداوند فطرس را تندرست کرد و به حال اول برگرداند سپس فطرس همراه جبرئیل به آسمان پرگشود.[۲]

    در روایت دیگر آمده‌است فطرس هنگام پرواز به سوی آسمان به محمد گفت اکنون که من به خاطر وجود حسین شفا یافتم باید حق او را ادا و احسانش را جبران کنم؛ هرکس حسین را زیارت کند زیارتش را به او ابلاغ می‌کنم و هرکس در هر کجا به او سلام کند یا درود فرستد سلام و درود او را به آن خواهم رساند.[۳][۴]

    منابع[ویرایش]

    جواب کاربران در نظرات پایین سایت

    مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.

    میخواهید جواب یا ادامه مطلب را ببینید ؟
    اسی 1 ماه قبل
    0

    باعرض سلام

    مگرازقول پیامبران وامامان که فرموده اند:فرشتگان وملائک برای وظیفه ای مشخص آفریده شده اند وهیچ کاری به جز دستورات خداوند انجام نمیدهند مثل یه حافظه مصنوعی که وظیفه ای براش تعریف کنی بجز اون هیچ کلری نمیتواند انجام دهد پس من میگم تناسخ دارد

    طاها 1 سال قبل
    0

    فطرس

    ناشناس 2 سال قبل
    0

    کدام فرشته به میمنت ولادت امام حسین (ع) مورد عفو خداوند قرار گرفت؟

    -1
    حسین 1 ماه قبل

    کدام فرشته به میمنت ولادت امام حسین علیه السلام مورد. عفو قرار گرفت

    مهدی 3 سال قبل
    1

    نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.

    برای ارسال نظر کلیک کنید